inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 44.022):

En toen kwam ik in het sprookjesbos

Eerst liep ik met mijn hondje in het gewone bos.
De alledaagsheid daarvan begon mij te vervelen.
Ik liep slechts door een herkenbaar woud van louter palen en staken.
En toen door het gebladerte heen ontwaarde ik een verroest hek.

Daarachter lag het echte bos wat je moet ondergaan.
Het sprookjesbos.
Nieuwsgierig als ik was greep mijn hand de klink en ik opende het verroeste naar zuren ruikende vreemde hekwerk in het bos.

Ik liep toen het sprookjesbos in.
Bedekt met mos en enge zwammen op stelen.
En de bomen waren hoger dan de kerktorens van Keulen.
En heel hoog in de bomen zag ik monden van hout die spraken tegen mij.
En dat kwam van grote hoogte.

Als een parasol werd opengevouwen bedekten de takkenbossen mij.
En uit de boombasten zongen vele monden.
En ik voelde mijn voeten wegzakken in het mos.
En bij een ven stond een bordje met daarop geschreven:

U bent de eerste mens die hierin moet baden.
Onder rode en blauwgroene sterren.
Hierin zwemmen nimfen met libellevleugels teer.
Ze willen u verleiden en meesleuren in de diepte.

En een wolvin met een jurk aan vroeg mij bloemen te plukken voor haar.
Zij smeekte mij bloemen te plukken.
Want dat kon ze niet meer.
Maar ik voorvoelde al dat ze met haar slagtanden mij wenste te verslinden.

De boombasten bulderden.
En van heel hoog spraken de monden in de bomen.
De iepen zongen achter een zilveren blad.
Ik wist nu dat ik in het echte bos weer was gekomen.

Ik kon hier mijn leven verder leven.
Alles was voorhanden.
Bessen,rode kersen,bramen,appeltjes rood.
Kruisbessen manden vol.

Hier stroomt elk beekje vol verhaal en geschiedenis.
En ik hoor de meeldraden zingen en de stamper in de bloem.
Grote raven en andere kerkehovevogels bezingen hoog boven het woud mijn lot.

Nu kon ik niet meer terug.
De ijzeren poort van het boshek vol tralies was op slot gevallen.
Wie wil leven moet ook van de waanzin houden.
Ik werd soms waanzinnig.
Hoewel ik gelukkig weer met de vis in het water kon spreken.
Met elke vis in elke pont.
En de vogels takjes met bloemen weer naar mij brachten.
Werd ik ook wat waanzinnig.

En uiteindelijk word ik vrij
Mijn hondje vind het fijn en ik ook.

Schrijver: cornil, 27 juni 2012


Geplaatst in de categorie: mystiek

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 196

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)