Alle inzendingen over ijspaleis

sneeuw zal elke noodkreet smoren ik ben uit een wolvin van steen geboren mijn leven werd een lange barre reis ik ben nu thuis, u bent mijn godenspijs bij volle maan kunt u mijn danklied horen ik schuil in een reusachtig wit paleis en kijk omlaag vanuit een hoge toren Toelichting: het stadhuis van Den Haag wordt in de volksmond 'het IJspaleis…

Er staat een glanzend ijspaleis voorzien van koude muren de vloeren zijn er spiegelglad gedoofd zijn alle vuren. De tranen zijn van morgendauw die glanzen vele kleuren ze zijn vitrage voor een raam dat niemand op kan beuren.…

Stilte breekt in voetstappen door de lange gang ijzingwekkend de koude wind die om het vermoorde hart waait Kristallen kroonluchter in mijn ijspaleis geen glans door teveel aan schittering Licht aan het einde van de tunnel dooft uit nog steeds niet klaar voor een volgend leven…

Torenhoog rijzen de gebalde vuisten ten hemel op geknoopt aan verwijten tot mijlen achter de horizon ze schieten te kort, de buur die vriend en God aan top hun terminale ego’s straalden al eer het heelal begon Meedogenloos kloppen stalen harten betonomrand ijzingwekkend luider door het kille ijspaleis verkracht gevoel slechts geldgevoed…

ik breek stukjes ijs bouw als vorst met water vol vuur mijn doorzichtig paleis wind vlaagt met sneeuw hoge muren rondt torens als pegels met noordooster gesels bij licht van de maan vriest mijn paleis naar kou van de sterren wachtend op jou jij bent de vrouw die het hart van de vorst zal ontdooien jij bloeit als lente met…

Natuurlijk indisch eten en het ijspaleis 's nachts in de Passage hoorden we eenzame stappen onvast en hol. 's morgens katerig bij Mesdag en daar pas schoten mijn ogen vol. Bij golven en scheepswrakken vissersvrouwen en eenzaam kind. Nederlandse luchten en stoere mannen tegen hoge golven en felle westenwind.…

't Haagse stadhuis is spierwit en niet grijs hoog en strak genaamd het IJspaleis Buiten spuiten fonteinen zomaar uit het niets liep Hulshoff's kelder onder geinig toch zoiets De Haagse tramtunnel ook 'n verhaal op zich duurde zeven lange jaren voordat dat zwembad was gedicht Ook hebben wij nou tieten tieten van Den Haag belemmeren…

Vol noorderlicht van plechtige flambouwen, Vol sterrebeelden hing het ijspaleis: 'T leek uit bevroren vuur, uit vlammend ijs, Uit poolnacht en uit tropenzon gehouwen; Door bloemen was 't, kristallen paradijs, Nog stil, maar 't scheen, kosmische machten zouen Een symphonie als van Beethoven bouwen Uit al wat edel is en groot en wijs.…

Ze schilderen het fluwelen wit vloksgewijs over het grijs van de kaalgestroopte akkers de steeg wordt een ijspaleis terwijl stakkers en andere stervelingen de uit weelderige woningen wegsijpelende warmte behoedzaam en teder oplepelen Ze zijn scheutig met donkere uren gierig met het licht van de dag dragen een mantel van schemer en beelden…

Laat ons de laatste dagen van de vuile handen vieren de laatste dagen van het bloed der kleine korte kale man de laatste nachten van repressie door tienduizend oligarchen De laatsten die de 'grote broer' die korzelige kremlinman, bij leven zonder welzijn in zijn koepelvormig ondergronds raket- en bomvrij ijspaleis voorlopig en zolang…