Hardleers
Torenhoog rijzen de gebalde
vuisten ten hemel op
geknoopt aan verwijten tot
mijlen achter de horizon
ze schieten te kort, de buur
die vriend en God aan top
hun terminale ego’s straalden
al eer het heelal begon
Meedogenloos kloppen
stalen harten betonomrand
ijzingwekkend luider
door het kille ijspaleis
verkracht gevoel
slechts geldgevoed verstand
geen zachte kus
geen haarstrelende hand
begeleidt hun levensreis.
Geplaatst in de categorie: geweld