Alle inzendingen over ijzingwekkend

en als hij dan weer wakker werd en ik hem vroeg vanwaar die gil zo hard zo ijzingwekkend schel dan keek hij weg - beslagen ogen star als glas alsof zijn droom te waar voor woorden was…

De bonnetjes van elke excellentie Zijn nu voor elke sterveling te zien Je vindt de declaraties op je screen Modern en snel en ijzingwekkend fancy Je ziet wat de belasting hebben wil En wanneer ze dat verwachten: 1 april…

Torenhoog rijzen de gebalde vuisten ten hemel op geknoopt aan verwijten tot mijlen achter de horizon ze schieten te kort, de buur die vriend en God aan top hun terminale ego’s straalden al eer het heelal begon Meedogenloos kloppen stalen harten betonomrand ijzingwekkend luider door het kille ijspaleis verkracht gevoel slechts geldgevoed…

wederom zijn woorden mij ontschoten, gisteren nog fietsten ze mij voorbij in grote getale nu blijft het ijzingwekkend stil daar een oprecht gesprek al langere tijd niet meer gevoerd werd was het desinteresse of bleek de winter niet koud genoeg voor een warme chocola…

in de rust der doden sterft het gekerm ijzingwekkend zacht hun zucht gehoord waar vergoten bloed als rode sneeuw tot kleur herschapen slagvelden eert bedelven tranen in engelenwit als deken van liefde hun laatste graf…

Stilte breekt in voetstappen door de lange gang ijzingwekkend de koude wind die om het vermoorde hart waait Kristallen kroonluchter in mijn ijspaleis geen glans door teveel aan schittering Licht aan het einde van de tunnel dooft uit nog steeds niet klaar voor een volgend leven…

met rozenblaadjes tekent hij over haar naakte lijf het voelt alles behalve liefdevol gezien haar lijf dat kronkelt over de vloer zij wijt het aan brandnetels langzaam rolt ze zich op met benen tegen haar schoot gedrukt er volgt een ijzingwekkende stilte die niet te doorklieven valt met welke vorm van liefde dan ook…

IJskoudvuur bijt op ijzingwekkend korte duur met duizend watertandjes in mijn lijf zodat ik gloei verstijf en klappertand school slaand boven scholen vissen die zich springend uit de natte band even willen vergewissen of deze rille kippenvellenvis uit vissen dan wel zelf te grazen is.…

de wind blaast de vitrage tot langgerekte witte spoken abrupt gewekt uit hun bandplooiheid dansen zij van grip verstoken richting bovenliggende etage hun holle ogen zwart en wijd in de schoorsteen kermt de tijd als echo uit hun keel onloken een ijzingwekkende hommage aan de nietsontziende vergank'lijkheid.…

Omdraaien kan al lang niet meer de strik is onnodig kort haar heeft ook wel iets maar als hij ingehouden vraagt waarom vandaag en niet morgen blijft het ijzingwekkend stil zelfs adem wordt niet gehoord blauwe ogen spreken allang geen stoere straattaal meer zij draait zich wanhopig om vergist zich in de hoogte van de donkergrijze stoeprand…

Meisje van dertien Meisje van dertien ik hoorde je schreeuw uitgedoofd als een kaarsje van Amnesty traan op een hete plaat een wereldwonde sluier van uitgedeind verdriet nazinderend Woestijnroos in knop de kranten gehaald maar nooit je veertiende verjaardag, nooit vrouw Meisje van dertien ik hoorde je schreeuw ijzingwekkend gegil en…

Prikkeldraad wachttorens grijze barakken staan somber in de lentezon ijzeren deuren ijzingwekkend de muren zijn gestolde angst Hier was de zon van het lichte tedere weten die aldoor straalt gedompeld in asgrauw Hier verkrampte het leven in het sterven tot een verstard gelaat Buiten rond de plek der gehangen bloeien…

naast mij want ik heb in drijfzand vastgezeten en voor dood in grachten gedreven ik heb in huizen gewoond waar ik niets te zoeken had over eenzame paadjes geslopen gesnuffeld langs kanalen gezworven over pleinen en gebalanceerd in hoge goten ik ben bespot en weggejaagd en eens heb ik zelfs een kijkje genomen in de kattenhemel mijn mauw is ijzingwekkend…

Ik huiver dit plekje in stilte schraap moedig bij elkaar om te laten talmen tot waar ik kalmen streep tegen kilte Starend als een vis naar vrijheid gebonden in kermen aangemeerd winters steenkoud geconserveerd ijzingwekkend snerpend respijt Versteven tot onder, tegen de tijd over geleverd aan; onderdoor `n snijdende wind met ijzerkreten…

De stilte hoorbaar gemaakt Oorverdovende stilte Jouw gezicht niet te zien Je hand die mijn huid raakt Beklemmend en mooi Adem stokt Twee harten bonzen Een tak die ik gooi IJzingwekkend duister Een oehoe roept Je knijpt in mijn arm Zacht liefdesgefluister Een ster, soms de maan Versluierende wolkenslierten Spookachtige kruinen Gauw…

IJzingwekkend versnipper je mijn genialiteit en vol eenzaam eilandbewustzijn sla je het hardgekookte ei doormidden en druip je weg als zacht eigeel. Ik ook trouwens.…

hoe kan men zwijgen als men schrijven moet over trage ijzingwekkende tijden in onaanraakbaar lentelicht de verre ijle tonen van herfststormen over de diepe doffe stilte in de versteende winter?…

Weilanden met resten sneeuw en honderden grazende ganzen verlangen van duinen, wind en eindeloze zeestormen gebakken vis in zilte lucht en als je verhuist blijf je niet bij me maar gun je het zo meer dan dat ik me jou mag gunnen land van bevroren tranen ijzingwekkende glimlach kunstwerken op gebouwen ik blijf van je houden ook al…

Ze is vleesgeworden tegenstelling, belichaamt confrontatie, is warm en ijzingwekkend, sociaal en kiezelhard. Kruist ze je pad, dan kun je twee dingen doen: hopen dat de goden je goedgezind zijn, of slim zijn en rechtsomkeert maken. Vriend! Een tussenstop is geen bestemming. Verman je! Je wordt verwacht.…

De wind zingt woedend door de bomen, gaat ijzingwekkend hard tekeer. Olijfblaadjes slaan rechtsomkeer: de storm lijkt kleuren te verchromen. De berg beeft mee in dit gedonder wordt ook een dreunend zwaar geluid. Ondanks de woeste wind die fluit blijft zijn kleur grijs toch heel bijzonder.…

De ijzingwekkende gevoelskou houdt mij in haar ijzeren greep, onwrikbaar. Vingers met tintelingen royaal bedeeld, ik fiets uiterst moeizaam huiswaarts. De kracht van de dichte noordooster trotserend klagen neus en voorhoofd steen en been. De wielen draaien klein versneld.…

naar haar normen gevormd Onzinnig 't verdriet Stompzinnig die liefde Eigenlijk genegenheid Verrassend aanwezig door Aangedaan verdriet in een eigenlijk Nabij verleden Recentelijk bedreven zij in de Achtertuin Vervolgens in haar slaapkamer En opnieuw Nachtelijk de liefde Zacht, heftig en zwoel Waren Achtereenvolgens Alle kussen IJzingwekkend…

zo’n vrouw als Astrid Kersseboom gewoon mooie charmante vrouwen als … Astrid Joosten en Helga van Leur de exotische vrouwen als … Giovanca Ostiana, Fidan Ekiz, en Nadia Moussaid alleen al hun namen de gewild of ongewild seduisante als … Annechien Steenhuizen of Mariëlle Tweebeeke die stem en die ijzingwekkende kilheid de volhardende…

van Honolulu tot Hanoi en van Lima tot Sjanghai zal iedere op sensatie beluste sportliefhebber hebben kunnen genieten van de felle uitslaande afbraakpogingen van de deerniswekkende vendelzwaaiende lansdragers van Agamemnon de rattenkoning met diens onverschrokken commandant, de onoverwinnelijke Achilles, hun ijzingwekkende antiheld Ajax en overig…

Ooit was in de loop der tijden ver voor mensenheugenis In een tijd zonder getijden aardgesteente in aeonen Rond de zon raasde een storm en op de diepbevroren bodem Permafrostbegroeide toendra's ijzingwekkend koude stenen Schuren rotsen grove scheuren in een gletsjer als morenen Bovenaards gesternte edda zwarte gaten diamanten…

Dat ronde ding van glas of klei gebrand in verzengende hitte gewend aan ijzingwekkend hoge temperaturen die duren, duren, duren. Het heeft drie, nee vier putjes een nog vast te klinken klok een oud kompas voor de ziel slierten rook dralen er ten hemel als signalen voor de oppergod.…

De oceaan, een vlakke plas veranderd dan heel ras in een ijzingwekkende beeltenis met angstaanjagende hoge woeste golven van ergernis steeds probeert het hoger te springen in de hoop de wind te bedwingen. argeloos voor de gevolgen welt zij dan heel verbolgen.…

Ik zit bij 't uitzichtloze raam te staren en denk voorbij de vege straatlantaren, Hoe 't ijzingwekkend schone Noorderlicht Gletsjers beschijnt, die eeuwenoude kusten Tot diep in 't binnenland doen splijten onder Een ongehoord en nachtenlang gedonder...…

Van juf met een ijzingwekkende strenge bril op. En voor in de klas staat een oervervelend saai zwart schoolbord. Dan moeten ze weer denken en denken en denken. Vastgeplakt aan stoelen de hele dag. De hele dag in oorverdovende leer en boetedoeningslokaal. En achter het schoolraam spelen de vrije kindjes onder hun parasolletje.…

Ik zit bij 't uitzichtloze raam te staren En denk voorbij de vege straatlantaren, Hoe 't ijzingwekkend schone Noorderlicht Gletsjers beschijnt, die eeuwenoude kusten Tot diep in 't binnenland doen splijten onder Een ongehoord en nachtenlang gedonder...…