Netgedichten

netgedicht (nr. 64.168):

Spoken

de wind blaast de vitrage
tot langgerekte witte spoken

abrupt gewekt uit hun bandplooiheid
dansen zij van grip verstoken
richting bovenliggende etage
hun holle ogen zwart en wijd

in de schoorsteen kermt de tijd
als echo uit hun keel onloken
een ijzingwekkende hommage
aan de nietsontziende vergank'lijkheid.

Schrijver: Jacqueline Pronk, 11 november 2017