Netgedichten

netgedicht (nr. 64.169):

morgenstond

Ik draai me om ze slaapt
op haar kussen haar kussen
slaapt ook, haar knie heeft een gat
in mijn rug geslapen
Slaap jij nog? vraag ik haar
uitgestrekt
wijl ik het gat in mijn rug demp
ik stouw een belemmering
tussen holte en knie met haar laken
ik verwijt haar het slapen achter mijn rug
Ik gaap een valse opening in de dag
trompe-l'oeil, ga beslist
nog even op mijn zij liggen
vouw mijn deken onder mijn rechteroor
als om een vodje in de mond, de lapsusprop
trek de deur weer dicht handen tussen de knieën
schud mijn kussen wakker
en kom opnieuw binnen langs d’ achterdeur