Alle inzendingen over individu

Stilte is mooi Als je niets meer hoort Als alles echt voelt Als je beweging stopt Als je niets meer moet Stilte is mooi Als je bent wie je bent En je bent mooi En je valt dan stil Dan is stilte zo mooi…

Ik heb een ceder in mijn tuin geplant, gij kunt hem zien, gij schijnt het niet te willen. Een binnenplaats, meesmuilt ge, sintels, schillen, en schimmel die een blinde muur aanrandt, er is geen boom, alleen een grauwe wand. Hij is er, zeg ik, en mijn stem gaat trillen, Ik heb een ceder in mijn tuin geplant, gij kunt hem zien, gij schijnt het…

Ik lach voel me goed alle nare dingen verdwenen voorgoed Ik lach mijn leven heeft weer zin dit is voor mij een nieuw begin…

Zal ik maar doen Alsof het gaat Zoals jullie willen Hokjes om in te plaatsen En te vergeten Wie ik ben Ik negeer de blikken Die me doen schamen Over wie jullie zijn De wereld een betere plaats Met of zonder mij Of maakt het niet uit Samen naar een toekomst Zonder 'typisch' En 'echt wat voor haar' Blijf jij in jouw hoek…

Zal ik maar doen Alsof het gaat Zoals jullie willen Hokjes om in te plaatsen En te vergeten Wie ik ben Ik negeer de blikken Die me doen schamen Over wie jullie zijn De wereld een betere plaats Met of zonder mij Of maakt het niet uit Samen naar een toekomst Zonder 'typisch' En 'echt wat voor haar' Blijf jij in jou hoek Dan…

Gij zult mij allen, allen kennen, maar 'k zal voor allen duister zijn; want slechts wie 'k van mijn spot zal schennen zal lichtend van mijn luister zijn. Slechts wie na de eêlste weelde-spijzen zal hongren naar mijn schampre smaad, draagt eens vóór 't aangezicht der wijzen de plooi der wijsheid in 't gelaat. Maar hem, die mij niet heeft…

Ik wil mezelf zijn maar ver weg van de mensen die me kennen weet ik niet meer wie dat is Ik wil van mezelf houden maar ver weg van de mensen die van me houden weet ik niet meer wat liefde is Ik wil schreeuwen maar ver weg van de mensen die naar me luisteren ben ik mijn stem verloren Ik wil mezelf zijn maar ik weet niet wie dat is…

Zo te sterven op het water met je vleugels van papier Zo maar drijven na 't vliegen in de wolken drijf je hier Met je kleuren die vervagen zonder zoeken, zonder vragen Eindelijk voor altijd rusten met de bloemen die je kuste Geuren die je hebt geweten Alles kan je nu vergeten Op het water wieg je heen en weer Zo te sterven op het water met…

Mijn denken strekt niet verder dan woordlengtes, woorden lijken vast te zitten aan m'n gedachten. Mijn denkwereld is niet groter dan mijn kleine teen en m'n toekomstvisie heeft slechts de omvang van m'n pink. Ik probeer mijn hand uit te strekken naar verruimende gedachten, maar kom niet verder als m'n ringvinger. Ik zit geblokkeerd in…

Als een sneltrein door dit leven is alles van voorbijgaande aard. Niets om na te streven slechts doorgaan in volle vaart. Op verlaten stationnetjes kijk ik verveeld in het rond. Ik hou mijn adem in mijn hand vastgeklemd op de mond. Mijn verwachtingen; ik heb niets op het oog. Ik ken ze niet; zijn ze dan bij voorbaat te hoog? In een…

gesloten als een oester deed zij niet van zich spreken wachtend op de visser smachtend naar een teken opdat haar hart, een parel, juist zou worden bezeten bang te worden beschadigd bang te worden vergeten (met dank aan “lizzy” voor haar “oester”)…

Ik heb te zeer de liefde liefgehad daarom wellicht heeft zij me niet bemind. Zo doet de mooie minnaar met een zeer verliefde kind. Ik heb de zon te lief gehad en beu van beedlen aan de deuren van de dagen ben ik geworden als een varenblad dat liever in de lommer leeft dan zon te dragen. En daarom bouwt mijn kommer aan een huis waar…

ik geloof je ogen niet als ze tot mij spreken hun schaduwkleuren leiden af en ook de pennenstreken zetten aan tot muiterij gewapend is mijn hart ik geloof je ogen niet dus sluit ze voor mijn part…

Buiten malende gedachten te kunnen staan Vrij en los van het vergruizende stenenrad Zo in niet vermoede sferen naar binnen gaan Binnen in de wind en boven de lage stad Als een vogel vliegend boven het perspectief Met een overzicht gelijk aan een hoge vlucht Boven stille muren zwevend, beproefd massief Uitgesproken haat verwekkende ijverzucht…

het terugzien van jeugdbeelden brengt de verwarrende realiteit in conflict met statisch verleden tijd waarin we ons niet verveelden de vliegerhaspel gaat over de kop losgescheurd uit de grond gevolgd over stoppelland en door bietenveld tot omheining voetbalterrein: stop! met nieuwe rode bal naar sportpark twee voetbalfans doen volop mee…

gegeven de schrijnende jenners die rust'loos joelend fokken om soortgelijk broedsel te lokken krenkend de likkende penners ontremd vaak veel in steden waar ze in ‘n mum verstieren wat penners in jaren versieren voor burgers die leden en beden om waarheid in woordspinsel gelaarsde kat en roodkapje blauwbaard in bessenpapje mossen bossen…

Wonden uit een ver verleden kloppen. Speel mij de bal toe, vreemdeling en verstar bij de eerste blik. Gevangen tussen muren van steen vond ik kinderstemmen. Achttien lentes lang. En de kersenboom stond in bloei. Haar geur was voor die engelen. Maar hun echo's als juwelen, die schonken ze aan mij. Ik bouwde mijn dromen van fonkelstenen…

Dingen schijnen te gebeuren soms bewust soms totaal verrassend. Je wilt niet weten hoe het gekomen is of eigenlijk toch wel. Het is een vorm van genieten maar verward je ook je voelt liefde. Tijdloos is deze ervaring kriebels in je lijf verliefd op het leven.…

Allebei de schoenen? Een schoen doe je uit als een vrouw bij je op bezoek komt en je niet met haar wilt trouwen. Eerst stilte, dan uitleg; eerst duidelijk, dan verbazend; eerst de rechterschoen, dan de linkerschoen, dan de linkersok, dan de rechtersok. Is er iemand die daarover geen gedicht zou willen schrijven? Er is nog iets wat ik niet…

Ergens voel ik Dat je er nog bent Nog niet volkomen weg geweest Omdat je bleef Ergens voel ik Dat je nog wanhopig bent Nog niet de rust hebt Om iets toe te keren Ergens voel ik Dat je stellig bent We hebben allemaal Nog iets te leren Ergens voel ik Dat je betrokken bent Dat je meeleest Woorden klaarlegt - als schone kleren…

een dichter zoekt als het ware zijn eigen lijden hoe anders kan hij zijn zucht naar woorden verklaren of raakt hij ontspoord door zijn eigen werkelijkheid waar een glanzende spiegel hem tot nietigheid verleidt…

Gevangen in jouw web kreeg de stilte gewicht onmacht liet mij balanceren op de draden van het web ik leerde mezelf kennen zag nieuwe kleuren en ander licht de wind heeft mij los gewaaid gewichtloos vlieg ik verder zweef op de thermiek op geleide van de wind…

Vergeet het maar Ik ga niet huilen Ik lach Al kijk je dwars door mijn inktzwarte gedachtes heen Je zult mijn hart niet raken Want mijn hart is een deur zonder slot Met een muur van ijzer die je met die lieve lach nooit breken zal Kijk me maar diep in mijn ogen je zult niet vinden wat je zoekt probeer met te doorgronden je stuit…

Ik ken jou weet alles van je nou ja, alles? ik ken je naam nog niet wie ik ben? dat weet ik niet ik ken mijzelf niet.…

Ik proef 't laatste verdriet op de bries van laatste lenteregen hoor de haan spreken tegen het eerste ochtendlicht De treurzang van lente droefheid in puurste vorm draaien zich in hondertachtig graden geven de wereld een nieuw gezicht De mooie cirkels die eens zo moeilijk draaiden, ze zijn in mijn leven gekomen als rimpels en zullen…

het zijn zulke vreemde tijden de dag verliest zich al vroeg in schemer terwijl bloemen zich verdringen in te kleine tuinen iets verderop loopt de jongen met het zuivere hart maar met een getekende grijns onverstaanbaar door de nieuwbouwwijk waar mensen als zwaluwen hun huizen binnen vliegen omgeven door geuren van vijf uur -------------…

Ik voel me niet plezant toch ook niet verdrietig soms overdreven en nonchalant dan weer verlegen en nietig. Ik weet niet eens wat ik moet zeggen als iemand vraagt is er iets? dan antwoord ik meestal met nee want het kan nergens mee vergeleken worden het is geen lach, geen traan, geen slik het is alleen dat onoplosbare vraagteken achter dat…

Soms beweegt mij iets dat ik niet wil bewegen dat langzaam van mij glijdt tot dat ik niet meer verder kan. De controle heb ik nooit gehad wel een vorm van zelfverzekerd zijn je voelt de spanning in je lijf er is angst om nu te falen. Met krijtstrepen op de stoep probeer ik mooi te tekenen niet wetende dat ik niet schilderen kan maar goed…

Je houding manipuleert Strak van je eigen imago Niemand durft je aan Dit streelt je grote ego Niemand durft je te "battelen" Wie zou jou nu durven te verslaan? Je ego streelt en geeft je macht De wereld ligt tegen je voeten aan Kom dan, toon je ware gezicht Mister macho je gedrag is dom Vrienden zullen je verlaten Je wereld is zo…

Ergens wil ik nog wel Ik kan nog wel iets verder Maar het gaat niet meer En ik krab wat aan mijn arm Ergens gaat het nog wel Ik maakt wat vooruitgang Maar ik kan niet meer En ik laat mijn armen hangen Ergens hoop ik nog wel Ruimte lag er voor me Alleen bergen zag ik En mijn hand wees naar de top Ergens denk ik nog wel Dat maakt…