Alle inzendingen over insect

vandaag ben ik een paard nee eerder toch of morgen nog een mier nu ben ik een insect, amoebe tot ik vlinder wordt ik ben het gras nee morgen pas een boom die in de aarde groeit het water dat naar zee toevloeit ik ben een vis in de woestijn een vogel kan ik ook wel zijn een zwijn ik ben in storm en in wind ik ben een kind…

Laat ze gaan Het zijn maar eenvoudige insecten Ze volgden één voor één tot het hemeldak gevuld was met de kleuren van schoonheid en van vruchtbare levenslessen, tot zij kwam als slot, met een schedel op haar vleugels…

Mijn adem, de vogels, insecten die zoemen zijn al wat ik nu hoor tussen deze bloemen Geruisloos en sluipend vervolg ik mijn pad met aan weerszijden deze floraschat Oh hoe diep en sterk bekoort mij in het Amstelpark de rhododendronvallei.…

daar klapwiekt een kind het kan kijken met ogen groot als van een jonge nestvogel het kind houdt iets in de holte van zijn smalle vuist een onzichtbaar insect met stippen en een breekbaar schild schoksgewijs beweegt het kind zijn hoofd verscholen in de capuchon van een gele regenjas het klapwiekt boven bergen versgemaaid gras…

de specht zich een weg door boom- schors en heel hard hout Tijd om te eten maar bovenal ruimte om zich te nestelen Scherpe snavel en een zeer oprechte stijve staart, met poten waarvan allebei middelste tenen naar voren staan de buitenste naar achteren Leven vaak in bomen Met hun staart als steun- pilaar, voeden zij zich met fijne insecten…

Eens op een dag zal ik een nieuw landschap voor je weven met een vruchtbare schone grond met weidevogel en insecten Rivieren zullen door mijn handen gaan Wij zullen lopen lachend over een grasveld met duizenden bloemen Ik die opzoek ben naar de witte vlinder uit mijn jeugd in een landschap van containers en tegen muren staar…

ik heb je gewassen met warmte van zonlicht op een vroege sprankelende lenteochtend en daarna jou gedroogd met het subtiel geparfumeerde bloemenkleed dat zich opent voor jou alleen samen hebben we een zomerdag geplukt in een wereld vol mystiek met magisch betoverende vogelgeluiden tussen het gave gezoem van talloze insecten…

De ramen van het conservatorium staan wijd open daarbinnen vergrijpt iemand zich aan eeuwenoude gevoelens de vleugel jammert en klaagt In het park scheren zwaluwen het gras oogsten wind en insecten Hoe te leven? Voor wat?…

Of je mee wilde gaan naar een lezing over de Haagsche romans van Couperus je de gelegenheid geven voor een sporadisch contact in levende lijve En dat ik ook wel wist: je neen zou zeggen bang was in het donker pleinvrees je trof overdag een fobie voor insecten ouder dan een eeuw Je nog steeds gruwde van de lipovlo waarvan de larven…

jij bent de lente aan mijn zij in het verschiet de zomer zacht trillend aan de horizon weeft voor mij het groen tot nieuwe struiken vormt knoppen tot een bloem speelt met licht het spel tussen de bomen en weet hoe nevels gaan ontkomen aan de zon je tovert mos als groene plekken in het bos waar de insecten dansen na ontwaken maar…

de horizon vervloeit verrimpelt traag een kerktoren in de verte de stilte rust en geeft geluid een kans om zich te laten horen herboren dansen de insecten plaag voor plaag voorbij potten rammelen voor etenstij de warme wind verdwarrelt zomer tot orkaantje en verjaagt pardoes een soezend haantje als de zon de ochtend brandt tot…

ogen in die blik van je veranderen ik heb ze op geschept wit geschreven en jij hebt ze geproefd met de kleur van liefde in dit ultieme samen herkennen de paden onze lichte stappen als we lachen om de kleinste grappen zij hebben hun stoepen getoefd met de mooiste lentebloeiers die ons enthousiast toewuiven het kleine insecten…

Insecten melden zich luidruchtig bij de laatste lipbloemigen. Een huisjesslak is halverwege de opgeschoten venkel. Zuchtend verweert de bamboe zich. De buddleya bloeit vlinderloos. Dagpauwoog en kleine vos ontbreken. Floxen knikken elkaar vriendelijk toe. Als een klamme deken hangt de warmte over de tuin.…

tevreden naar mijn vele draden die zeshoekig zijn gespreid heb mijn vriend de wind gevraagd uit welke hoek hij vlaagt vandaag dit samenspel bepaalt de plaats en grootte van het web waar ik mijn trekdraad heb gezet ik lach naar de eerste zonnestralen die mijn juwelen laten flonkeren na het donkeren hoop op een smakelijke buit als de insecten…

De ramen van het conservatorium staan wijd open daarbinnen vergrijpt iemand zich aan eeuwenoude gevoelens de vleugel jammert en klaagt In het park scheren zwaluwen het gras oogsten lucht en insecten Hoe te leven? Voor wat?…

toen ik door het sluiten van de ramen de wereld buitensloot, wie hoorde toen het radeloze tikken van allerlei insecten, wie het snakken van de bladergroene kamerplanten naar meer, naar overdaad, wie het muzikale zoemen en weer afslaan van de oude koelkast, waarin kaas en eieren in bedden sla ten onder gingen?…

Een vogel vloog hoog langs de wolken En zag de aarde steeds minder groen Hij dacht hoe moet ik in een lied vertolken Dat de mensen daar iets aan moeten doen Steeds komen er minder insecten Bloemen en planten worden niet bevrucht Mens waar blijf je met je intellecten Ben je voor ondergang niet beducht De vogel vloog verder en verder En overal…

Op reis wou je, naar het land waar geen insect je prikken kan, waar intens de geur van het kortgewiekte gras, dat speelt onder je voeten, ga nu maar snel, mijn kind, het wachten is voorbij.…

Mooi lief spinnetje in je web Je zilveren draden bekleed met douw Altijd ijverig aan het werk Maakt de mooiste mozaïeken met je spinnentouw Je web zo fijntjes en met zorg verkregen Met kleine insecten en vliegjes behangen Met je prachtige kunstwerk tussen de struiken Weet jij zorgvuldig je prooi te vangen Klein grappig spinnetje werk maar…

naar ik meen het recht whatever poot te minnen Ik word niet warm van pissebed noch kou bekruipt bij vette maaien een lintwurm durf ik heus te aaien ik neuk zelfs mier niet zonder pret nooit gilde ik mij hees of schor nog nimmer ging ik vlak gestrekt ik was mijn meisies superheld ja was, want ik ben uitgeteld dankzij een monstrueus insect…

jou ontmoeten en ontdekken hoe je bent, de buitenkant Iemand ontstaat uit de basis van houding en er zijn Hoe je uitbot in dunne takken met rijpende vruchten daaraan Herinnering aan bloemen en insecten zij zorgden voor voortbestaan Zachte romigheid van jouw dijen kruis gevat in horige bilpartij Jij bent door niemand te verklaren…

Vlinders eerst strijken dan pas frituren zeg je worden ze lekker knapperig insecten zijn toch gezond?…

haar musicals en kinderdicht Zij is een vrouw, een schrijfster van gewicht Haar toon was licht haar leven .....zwaar Van een spin valt dit niet te zeggen Het insect vormt geen gevaar haar web kun je beter mijden Dat heeft een kleefkracht voor een vlieg kortstondig lijden Vraag 't de Spin Sebastiaan het is niet…

in haar vakanntie deed ze Sellingerbeetse aan niets te beleven waar ze om kon geven maar ze zag wel zonnedauw zeldzaam plantje vond in arme heidegrond weinig te eten verricht mirakels met kleverige tentakels insecten plakken die ze kan pakken en verteren zonnedauw verraderlijk kom maar gauw verleidelijk die mooie naam dadelijk…

het oude huis trok aan je voorbij je wilde het tot leven wekken je legde alles vast de kamers muren de deuren de vloer de vegen bloed van een doodgeslagen insect op de vale wand die ene deur uit het lood het kraken van de vloer het gebroken raam het stof dat zich in de loop van de tijd verzamelde de oude eik daarbuiten als…

‘op een verjaardag’ over kluiten aarde waadden we het zwarte water tegemoet als tere insecten onze klauwen om het blote zwerk geslagen geboeid zongen we luider dan het kikkergeboefte in het vingergewas je brandde een lusachtig teken in het vuile sop we stegen op en streken neer langs versgesneden lis je droeg je verjaardag op aan…

de cirkel van vuur doet me niks angst is maar emotie die ons waarschuwd voor het gif van zelfvernietigend gedrag een angel steekt ons vandaag de dag o Ohhiuchus drager van hij die sist het is de laatste draai die ons evenwicht moet herstellen een schorpioen heeft geen schubben maar schilden zoals een insect de mug zit gevangen in een eindeloze…

Bourgogne In bloed gedrenkte rozen Tegen pokdalige muren Gedenktekens vol namen Belommerde tuinen Reflecterende meren Insecten die Weesgegroetjes Zoemen, vogels die flyers Zingen met n’oubliez pas Akkers zijn er vierkant tegen Willen cirkels doorbreken Geluidloos waken straaljagers Over de vrede, toch?…

bij Blijham zag ik ze staan toen ik langskwam Lutjeloosterweg hoek Nummerlaan die boer heeft er aardigheid aan akker en bermen vol zonnebloemen en een overvloed aan wilde bloemen, planten een paradijs dat het goed doet bij de vlinders, insecten die stierven, verrekten door bestrijdingsmiddel dat menige andere boer zo nodig gebruiken…

Dit is een vers... voorjaarsliedje 't Gaat over het speenkruid in maart. Over een gabber die flirt met zijn grietje In 't gras van de wei, waar de ooi bijna baart…