Alle inzendingen over jacht

Met zolen die Zwaar als weemoed vlinders in je buik doen stollen tot bedorven eetlust loop je een jeugd van vreemden binnen een tuin met vreemde bloemen hoe verkoop je tikkertje? Of de geur van moeder? De herinnering aan vroeger Of hoe koop je het? Dun als krijt Staat je leven Op steen getekend Foto’s van stof Zelfs al heb je…

....en aan het einde van de jacht het haardvuur en de etensgeuren een dak, een bord, een glas, een bed de voeten warm, zachte muziek de nachten kil, de dagen licht, hoor hoe het dorre blad nu valt in de namiddag op het mos en sluit de luiken voor de nacht zoveel gedacht, gezocht, gevonden de cirkel rond, maar verder gaat het leven door…

Toen de fazanten aangeschoten werden juichten zij en vielen en de hoge hemel erfde van hun bloed de schijn en de plassen waar zij spartelden kregen rimpels van de pijn. ---------------------------------- Uit: 'Sneeuwboekhouding', 1995.…

Mij is 't vergund hier, in dit meer, te vissen Leid mij niet af ik wil niets missen Ik jaag in stilte in alle aandacht Jager of prooi? 't is hij die afwacht Rimpeling in het water opwaaiende veren? "Tot as" zullen wij, wezens, wederkeren De vis liever eerder dan ik..., visser.…

Het onbevattelijke is vlees geworden, een loodzwaar heimwee om de laatste zucht; zijn romp ligt als een rouwklacht op de aarde, zijn voeten smeken rampspoed van de lucht; hij werd om zijn mysterie afgeslacht, zijn silhouet komt nooit meer tot bedaren; het leven is een daverende klucht. ----------------------------- uit: 'Weerribben',…

Aan mensen met een buitenlands vermogen wordt voortaan geen geheimhouding gegund. De Jager heeft het op hun geld gemunt. Ze hebben immers al die tijd gelogen. Fiscaal gezien viel er wel wat te klagen, maar nu zijn ze volledig aangeslagen.…

Zo onwaarschijnlijk zacht is het hier nog nooit geweest. Alle vogels wachten tot de zon. Wijfjeswolven slapen, gespitst. Siberische idylle, dan een jagerstred op de permafrost. Freefighter Joop staalt zijn spieren alvorens de ring in te denderen, overal ter aarde dooit of laait het licht. Als een wenkbrauw bloedt de einder. ---…

-I- Het woud sluimert nog in sneeuw en mist wanneer het lofgezang der wolven staakt als hun geliefde -in haar peignoir volmaakt- door dagen van de hemel wordt gewist een wijfje jankt zacht na bij het vervagen voor ze zwicht voor het eisende secreet dat hongerig aan haar maagwand vreet en aandringt om het stillen na te jagen de jongen…

je zocht een pad in het ongewisse bij elke bocht keek je om, waar je was, je gooide een steen en het stoof in de struiken: vijf kleine gestreepte coureurs en hun moeder renden als gekken je blikveld uit je stelde je voor hoe je 's avonds zou bellen om hun te vragen hoe het ze verder die dag was vergaan om hen gerust te stellen, de jacht…

de kat loopt steels langs de heg laag houdt hij zich, langzaam en springt dan razendsnel zijn poten uitstrekkend. Geritsel in de heg, tussen de bladeren door scheert een merel nog net iets sneller, weg en verdwijnt om de hoek van het huis. met een boog en dan rustend op de tak van de boom.…

Ik ben sneeuwhaas negen vingers oud de renner snelste van alle jonge krijgers. Als ze komen zal ik rennen van deze hoge heuvel over de toendra naar de tenten. Ze komen, ze komen! Dat zal ik roepen schreeuwen zal ik de lucht uit mijn lijf zwaaiend met mijn armen en het rendiervel. Ga naar de rivier wacht daar je weet het toch…

In de schemering De wilde varkens grommen bij hun voerplek krijgshaftig hurken jagers in de struiken mist druipt langs sparretakken in mijn nek en doet mij dieper in het hakhout duiken Zijn halsband schuurt mijn vingers open en Zwarte stort zich in het avontuur 't geknor bepaalt de richting van zijn lopen gespannen wacht ik op het eerste…

soms schittert zon op het lemmet van een mes snijdt licht verblindend vals langs de hals van een prooi kaatst terug op de loop van een geweer dat rokend vogels doodt de bosrand geeft zo zijn signalen af de stropers zijn op pad…

Zij liggen altezamen in ene groten slaap gebed achter de blinde vensters in dorpen en in steden, ontkomen aan het jachten, het moeizaam overreden, meedogend naar de vrede dezer vergetelheid gered.…

ze zwermen af en aan de jager laat ze gaan kijkt grootmoedig hoe een dwaze eenling dolt en duikt zijn kracht verbruikt in een narcistisch opereren zonder dreigende geweren koelbloedig slaat de hagel toe in lentes jonge lijf de zwerm schrikt op en gaat de wind blaast losse veren aan…

je schoot het vliegen neer in een tuimel van rood bloed de vlucht schrok op vloog weg op de echo van het schot een hoopje veren in het gras het lijf doorzeefd met hagel is wat bleef je schoot het vliegen neer en bindt de poten op nu poets je het geweer jij laat geen veer…

Ik beheers natuur schiet die gezond was de uitleg op mijn vraag hier wees hij op zijn hoed een zelf geschoten gaai even naar binnen en weer terug ging ik kijk is wat ik zei dit wil ik laten zien ik schoot de jager en werd wakker jankend rende hij nog weg uit mijn droom…

je schoot in beeld mijn kogels hadden nog de oude glans van roodgekoperd jij was het wild waar ik op jaagde vertraagde want je was me veel te lief in aanslag kijk je om met ogen nooit bedrogen jij gaat naar vrijheid ik keer weer spoorslags om…

Luister eens, ik hoef niet altijd gelukkig te zijn, of gelukzalig te stralen om het leven dat ik leef. Liever jaag ik er achter aan en lig ik in een bosje met geweer en hoed waar ik geduldig wacht. Komt geluk dan nietsvermoedend voorbij geslopen, dan schiet ik en bewaar hem in de vriezer, voor mindere tijden. Alles wat er over…

kreunen, autobussen dav'ren, dreunen; in één jacht, één drift gedreven bruist en kookt het lillend leven; in de branding opgenomen van één stroom en tegenstromen van een durend af en aan blijft de drom van mensen gaan.…

Het is er nog, het feest van dwaze elfen, de klopjacht op het evenbeeld, een zitplaats voor de haat. Het is er nog, de hardgekookte hongersnood, een zijweg aan de overkant, de hang naar het verraad. Het is er nu nog steeds, het werd een metgezel. ----------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

Ze hadden het recht van overpad, honden, geweren. Ze keken binnen, lachten zowaar en schikten hun lege tassen. Hun rode koppen telden we voor ze verdwenen in de nog dampende velden. We aten ons brood, lazen bladen. Tegen het donker kwamen ze terug beladen met hangende poten. We gingen naar bed, lagen wakker, hatend omdat ze bestonden. -…

ze schrok vloog op zag de hagels van het schot haar verenkleed roodbruin verteren vleugels scheerden kort de vlucht het suizen klonk vertraagd als ruisen van een schaduw door te zware lucht ze vloog haar weg schreef cirkels pijn fladderde en duikelde struikelde het gras voorbij ontvlamde zacht gespreid in doodse stilte…

Dat wiegend achterwerk en haar sluiks loeren, quasi nonchalant maar opperst paraat, mijn sluw poezenbeest. Haar bekkie klappert en kwijlt als zij tijgert over spriet, dichter bij haar prooi, maar dan verraden door haar zwiepende staart, de kauw plots tergend kraait, gestoord in zijn goot diner, zwart met vleugels wiekt en zo aan haar…

Een AOW’er die een bootje koopt …. Aftands, maar morgen ga ik ermee zeilen, gewapend met wat emmertjes en dweilen, ik heb hem schalks ‘De Oligarch’ gedoopt. Van het vooruitzicht kan ik al genieten, maar eerst krijg ik Stef Blok nog op visite.…

Op het prachtige, verlaten eiland schuilt Robinson Crusoe tussen struiken van een heveltop. Meer dan ooit gebruiken zijn neus en oren genot bij speels verstand. Lucht- en zeeblauw vloeien naar de wereldrand: kantwerk, dat voort wil zweven, wegduiken, toch op zijn plaats blijft om te ontluiken tot zonneweefsel, door vragengloed omrand. De…

donker dwaalden schaduwbomen op de van licht vergeven kale plaats hier bleef de wind achterwege er was voor jonge aanplant geen schaduwkant zomerse hitte droogden jonge loten uit kaal barstte in de grond de zwarte kluit waar nachts de plek leek uitgestorven loerden ogen uit de rand van het bos naar prooi mooi zichtbaar…

Verdreven in jacht, als deelgenoot. Verborgen in vroege ochtenddauw, met flarden aarzelend licht. Het drijven van warmte op de kou. Verraden door een mozaïek van geurig zwakke vleugen. Haastig vlucht de leugen, angstig en ziek.…

het avondlicht dooft in de nacht eerder dan de maan haar schijnsel door de lege straten weeft muren weerkaatsen verte geluid dat strijdt met neonlicht langs een golvend lint van mensen op jacht naar vergeten hier in de schaduw van de stad is de nacht stilte de kille verlatenheid een niemandsland dat wacht…

Hij ging het bos in voor de jacht resultaat uiteraard was hij eerder thuis dan verwacht maar wat was dit nu waard nu zijn zwangere vrouw niet meer is? bezig overleden wat is er met bushmeat dan mis? vroeger, toekomst, heden... Die naam afkomstig van rivier heerlijk meanderend huidig Congo, voorheen Zaïer levens veranderend…