Alle inzendingen over je geeft me stilzwij

bomen blazen winter uit het is voorspelbaar om mij heen, ook de sneeuw en het trotseren zelfs de eenzaamheid die in de onverschilligheid kerft met dit late uur binnen is het warm tweehonderd lichtjes fonkelen ooit lagen ze in mijn hand, onbekommerd jij wortelt nog dieper in je trots en de champagne cadeautjes stapelen de leegte, hoe duur…

Je hebt iemand nodig, eerlijk en oprecht. Die, als het er op aan komt voor je bidt en voor je vecht. Pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient, Dan pas kan je zeggen... Ik heb een vriend.…

(Aura III, tevens slot) Jouw reactie toen, was zo- wel be- als onbevre- digend naar tevre- denheid daar jij je in stilzwij- gen hult ontevreden echter door immer sto- rende pe- danterie…

Elke nacht maak ik jacht op mijn dromen Als ze komen droom ik alleen nog maar van JOU Omdat ik zoveel van je hou…

fris hemelwater valt zacht op een jong blad wanneer wolken huilen gaan wordt alles eronder goed nat het blad zal groeien en klonen heeft het vele water broodnodig zo wordt het groot en sterk zal het mij straks belonen... wanneer wolken straks huilen gaan het hemelwater fris vallen gaat, zal ik vrij en onvervaard, onder het blad…

Je geeft me liefde, Je geeft me kracht, Je geeft me warmte, Het straalt van je gezicht. Je geeft me je gulle lach, Je geeft me je stille verdriet, Je geeft me een liefdevolle dag. Je bent zo mooi als een liefdeslied. Het is goed je naast me weten te hebben. Je gaf me wat een ander me niet kon geven.…

De zomer ademt alweer haar laatste adem vurig brandt de koperen bol door geen zoektocht meer ontwikkeling in ieder nieuw kasteel zielsverwant in een vlak overvloedig groen land leuk is gewoon plezant en het zand danst net als ieder in dit leven die dit leven leeft een engel geeft.…

Frans Timmermans laat weer eens van zich horen. Hij schreef zijn grote vriend een afscheidsbrief. Je bent altijd weer welkom hartendief. Ik voel me hier zo eenzaam en verloren. Maar Boris denkt: de man is zwaar gestoord die moralist wil weer het laatste woord.…

Buiten wordt het oudejaar weer uitgeluid, met uitbundig veel geknal en vrolijkheid. Ik bekijk een film over Afrika. Honger zie ik, strijd en dood. Wat een tegenstrijdigheid. Wij drijven hier de boze geesten uit, Daar verschijnen ze alom, in alle hevigheid. Waar is het menselijk hart gebleven? Hoeveel waarde heeft nog een leven?…

Stap naar iemand toe,verbreek je stilzwijen! Je kunt met mij praten, vertel je probleem En, weet je, ik zal je dan zeggen, Dat "jouw probleem" al bekend is bij iedereen Je hoeft het alleen zélf nog maar te zeggen...…

In het donker van de nacht, terwijl de stormwind buiten loeit, komen letters aangesneld. Groeperen zich als koorden. Voor en achter of er tussenin. Zo vormen ze woorden, maken zo een mooie zin. Ik volg ze met mijn balpen, zodat ze niet verloren gaan. Luister naar de woorden. Probeer de zin ervan te verstaan. Verwissel hier en daar een klinkertje…

Ze zijn met z’n drieën Onafscheidelijk voor het leven Al menig lach en traan gedeeld Samen overleven Ikzelf heb al mogen proeven Van de vriendschap die er heerst Hun deur stond open Heb er al vele mooie momenten beleefd Ik was verbaasd van de warmte van hun samenzijn De liefde die er straalt De gevoelens voor elkaar Uit het diepst van…

een zuchtje wind verdwijnend in het niets is alles wat ik ben…

Klein Bang en Onzeker Een meisje Ze lijkt zo sterk Maar zwak vanbinnen Voelend Als verlaten Alleen En in de steek Gelaten Weet niet wat Weet niet hoe Maar doet het er ook toe Ik zal verdwijnen In het niets Een zuchtje wind Verdwijnend in het niets Is alles wat ik ben…

Tranen Drukken Achter mijn ogen Zoeken een uitweg Op een doodlopende Straat De enigste manier Om te druk Te laten verdwijnen Is mijn ogen te sluiten En weg te gaan…

Je stapte binnen in m’n leven Doorheen de grote poort van m’n bestaan Je nestelde er je vriendschap En bent er nooit weggegaan Ik mocht mee op vele van je tochten Langs paadjes bezaaid vol geluk Je werd een vriendin voor het leven Deze band kon nooit meer stuk Maar jij was anders dan al die anderen Jij deed -telkens opnieuw- m’n hartje…

Een ziekte met een naam maar zonder gezicht Van buiten niet te zien, wat het bij mij van binnen heeft aangericht De vermoeidheid, de lusteloosheid, de pijn worden niet begrepen in een wereld waar alles te zien moet zijn Ik lach, doe ´vrolijk´ maar niet altijd even oprecht Het sloopt me van binnen, het is een lang en eenzaam gevecht…

Geld dat zich ophoopt verandert in zorgen tot het teveel wordt en in onbekende handen komt die er vandoor gaan met mijn motivatie om door te gaan Bevrijd van de maandagen betreed ik de ruimte en voel ik de tover van mogelijkheden waar ik vroeger van droomde Liefste, pak je koffer Op de rug van de draak vliegen we door de poort…

Je geeft me liefde, Je geeft me licht, Je geeft me warmte, Het straalt van je gezicht. Je geeft me je gulle lach, Je geeft me je stille verdriet, Je geeft me een liefdevolle dag, Je bent mooi als een liefdeslied. Het is goed je naast me te weten, Je gaf wat anderen niet konden geven. En wat je deed zal ik niet vergeten.…

hoe ze steevast zonnebloemen plant in haar verlangen naar een zomer aardbeien plukt en vereeuwigt in gelei die nooit stroperig genoeg lijkt ze houdt van Vivaldi en nog enkele anderen die dood of levend zijn gegaan zoals regenbogen die nooit blijven en toch blijft ze kijken ze draagt altijd een cardigan tegen het rillerige van de avonden…

Soms vraag ik wel eens aan mezelf: ‘Zijn er wel mensen die écht om mij geven?’ Dan zegt een stemmetje in mijn hoofd: ‘Doe je ogen open en kijk eens naar al die mensen om je heen!’ Maar weet je wat ik zie als ik mijn ogen open? Ik zie alleen maar mensen die GEEN donder om mij geven!…

nee, maar we hebben nog genoeg oude ideeën we zitten in een vliegtuig de violiste waar ik naar luister vraagt zich af hoe haar hand in elkaar zit maar ze gaat door het lijkt een struikelpartij maar het is wegrennen in slow motion de zee weerspiegelt de langzaam golvende wolkenlucht het vliegtuig bonkt door een luchtzak geeft niet:…

maar voor mijn gevoel was het uren later De zon had mijn bleke huid gekleurd en in het water bungelden mijn benen het was weer tijd huiswaarts te gaan en met mij waren ook de eendjes verdwenen 'k Heb genoten van de stilte in de zon het water en alles wat er leeft het is ook elke dag opnieuw een wonder wat de Heer de mens aan schoonheid geeft…

het geeft niks zeg je en dat is ook zo je huilt maar even alleen…

Morgen kom jij weer terug, of later, of nooit -- nooit verlaat je mij.…

Wie stralen wil als Hollands heetste zanger Wie als een topper hemelhoog wil knallen In glittergoud en krullende kristallen Diens hart is deze winter heel wat banger Tot ouwejaar kent hij geen rust of duur Met de lont van Gerard Joling in de schuur…

Ik maak er een eind aan een definitief eind aan mijn verleden! ik wil alleen nog heden definitief alleen heden en de toekomst? die verstikt me te veel maar ik laat me niet meer killen want anders wacht mij de strop!…

de brede trap waarin hun voeten verzonken in diepe tapijten zij giechelde onwennig de reusachtige kamer was ( te ) mooi zij wilden gelijk in bad maakte de spiegels verlegen het stromende water smoorde intieme geluiden cupido die stiekem om het hoekje had gekeken trok zich zacht terug…

je nestelt jezelf in mijn hart terwijl je heel goed weet dat mijn hart favorieten heeft…

Ik zal daar staan te wachten op jou ik zal niet gauw weg gaan of weg moeten de warmte die ik voel wanneer ik je zal groeten ik zal met je praten en je aan kijken; we hadden het al snel in de gaten, het zal altijd speciaal tussen ons, -bijna heilig- lijken.…