Alle inzendingen over jonge

Ik hou van die jongen. Die jongen dat ben jij. Die jongen maakt me vrolijk. Die jongen maakt me blij. Je maakt me aan het dromen. Mijn gedachten zijn bij jou. Wat me nou is overkomen is dat ik van je hou.…

je speelde nog met vuur het vlot was pas gezonken in het laatste uur van weten, dat het leven lekt langs veel te volle bermen en een witte zwanenbuik wilde haren bleven dwars ze wilden wel gekamd op hoofdhuid kleven maar rust ontbrak in harde wind en het losgeslagen kind verroerde meer dan zeven sloten tegelijk kijk dit is waar ik bang…

Toen ik jong was, gebeurde dat niet, maar wie dat beweert heeft nog altijd niet geleerd, dat alles wat vroeger gebeurde, nu net zo goed plaatsvindt, met dit verschil, dat we de andere kant van de wereld, net zo snel kunnen bekijken als we knipperen met onze ogen!…

Zij was zo jong en schoon, en blozend als de roze, Zij telde nauwlijk vijftien jaar. De doodesengel kwam en nam de vlekkeloze, Als of 't een echte bloeme waar'. Zij was zo jong!…

het voorjaar aarzelt in het onbestemde licht van deze prille dag een vogel strijkt neer op het brede pad naar het hart geen notie nog slechts contouren van wie we zijn…

Jongen, gooi je kop in de wind, leef verlaat de brakke grond en wis je sporen uit de klei, vergeet dit zwarte oord, de krenkende kruisverhoren. De meute zal je nawijzen, zij die liefde prediken zullen je bespuwen, wilden je helen maar achter de coulissen, zelfvoldaan jouw lichaam stelen.…

ik zat aan het water in het gras de wereld lag open aan mijn blote voeten een schip voer voorbij het kleine leven stroomde met het water mee ik zag de populieren een poes miauwde ik zong een lied de wind streelde ons en de zon was warm ik las nog lang niet tussen de regels door…

Nu blinkt de straat van zilver en van goud, Waar 't zwartgelakt plaveisel hel beschijnen De winkellichten. Ver alree verkwijnen De speelse knapenkreten. Star en koud Nu staan de huizen. Achter de gordijnen, Spreken de mensen, warm en welvertrouwd, Hun liefdewoorden - Sterloos donker rouwt De regenhemel boven huizenlijnen. Zo vol die huizen…

In 't zwartomfloersd vertrek, in zilvren nacht, Op 't kleed van rouw het losgebonden haar, Alleen met hem, voor hem, met schoon gebaar, De weduw zong haar edele dodeklacht. Kon zang hem wekken met zijn tovermacht? Haar hand lag blank, een lelie, op de baar, Waar sliep wie nóg behoorde alleen aan haar - Voor 't huis drong volk, een meisje…

De arm vol bloemen, ijlt de vrouw naar 't graf,  Alsof haar stralend dáar te beiden stond, Wijd open de armen, rijzig, jong en blond, Haar lief, die haar, wie zij een hemel gaf. En hijgend buigt ze en bevend kust haar mond De naam van hem, wien dood nam van haar af. Zij lijdt voor liefde als voor een zonde straf.…

Na je geboorte word je in een kinderwagen rondgereden, zelf en je ouders zijn hierover zeer tevreden. Het is in feite een rijdend display, om te laten zien, kijk ik doe vanaf nu ook mee. Zodra je wat kan lopen mag je in een wandelwagentje plaatsnemen, heerlijk recht opzittend alles om je heen waarnemen. De volgende fase via een driewieler…

hij kwam uit een land dat eindigt op –stan de vrouwen dragen er tralies voor de ogen de mannen zijn er stoer en onmenselijk wreed in een land ver weg van –stan baarde hij nieuwe wonden in een oude man en nieuwe trauma’ s ter herinnering aan een dode oude man…

Ik mankeer niets, maar toch mankeer ik alles. Ik wil alles, maar toch wil ik niets. Zoveel ambitie, zo leergierig, zoveel vermoeidheid, zo onplezierig. Dan weer blij, dan weer boos. Dan weer stevig dan weer broos. Je hoort bij mij, ook al wil ik niet bij jou horen. Je hangt aan mij, ook al wil ik je laten vallen. Je bent niets is wat de…

Het is prachtig, stil en levend Zonder zorgen, los en zwevend Het achtervolgt je brandend en klevend Je geeft je over, je handen bevend Het hoort erbij, je kan het niet verzachten Het zal er altijd zijn, je hoeft niet te wachten Tot de dood naar je lachte En ik dacht, dat hij wachtte…

Dood lijkende tak brengt nieuw jong groen tot leven hoe wonderbaarlijk…

Lieve jongen, "k maak me zorgen "k vraag me af hoe het met je gaat "k wil dat je altijd zult weten dat de deur hier voor je open staat. Een moeder kan toch nooit vergeten hoe groot de liefde voor haar kinderen is, ben jij me nu echt vergeten weet je niet hoezeer ik je mis ?…

Heeft van het vrouw worden pijn maakt met haar omgeving mot had liever 'n jongen willen zijn zegt, ik maak mezelf kapot. Hopen dat dát nooit gebeurd juiste hulp van artsen, medicijnen want dit is wat je hart verscheurt als je een puber weg ziet kwijnen.…

Als een jonge god Lief en oprecht Begaan met mijn lot Het voelde niet slecht Getild over bruggen Die niet zijn te belopen Ach, misschien was het Omdat we hadden gezopen Kort en krachtig In de lengte van de nacht Ik met de jonge god Die mij passie bracht…

m'n trage streling doet je zachtjes zuchten de warmte van je lichaam trekt me aan jij die sinds kort het vrouwenlijf ontdekt hebt en die nu weet hoe zulke dingen gaan je ligt naast me en ik voel de strakke spieren van je perfect geschapen slanke jongenslijf dat door mijn lippen teder wordt geliefkoosd je vlakke buik die ik voorzichtig wrijf…

weet, begrijp hoe rijp je lichaam ook mag lijken je geest is er nog niet aan toe word bewust van lust, dat mannen naar je kijken onthou waarom, herinner hoe…

Elke generatie heeft z'n kinderen jong geleerd is oud gedaan 'k zou toch best nog eens als toen met mijn ouders aan hun hand meegaan.…

Een kwart is jong ? Dat móet ’n drukfout wezen ! Een speurtocht naar de waarheid werd beloond, al snel had ik glashelder aangetoond dat het onjuist was, wat daar stond te lezen. Volgens het telefoonboek van Hongkong heet daar een kwart van alle bellers: Yong.…

moet steeds weer ontmoet, dan wordt de oogst oneindig goed, leef, jonge rank, op 't hartebloed.…

Op deze dag, op dit moment, sprak Oud, Jong aan, en vroeg: “Weet je wel wat je allemaal nog mee moet maken?” Jong schudde zijn hoofd, en Oud begon te vertellen en te vertellen. En hoe langer Oud vertelde, hoe ouder Jong werd.…

ik bleef, jij zat naast mij, met donkere ogen als was ik de bastaard van stilte mijn bidden werd nooit gedragen al was er niets anders dan het avondbrood ik was een vreemde al voor het afscheid aangeboden door de geur van ontbinding eigenlijk was jij mijn huid maar altijd lichter in het kind aan vaders hand…

eenzaam reizen mijn gedachten terug langs de oude paden die -door iedereen verlaten- in het landschap lijken op te gaan leegte is er achter mij voor me vlucht alles vlucht alles voor me weg achter blijf ik met het jonge gras dat twijfelt of het nu de paden mag bezitten…

kindeke als een briljanten zonneschijn Het perelke in een oester dat ik zomaar koester Het schelpke dat beschermen moet Buigt zich over 't prille leven toe Bij het opengaan Het perelke perst zijn oogjes toe Te onwezelijk al dat licht Teveel al die bewondering voor het perelke klein 't Wil nog liever geborgen en verborgen zijn Nog even het jonge…

Het kind daarbuiten wekt de wereld met getover De avond valt als de warmte woelt Het jonge kalf rent de oever over De lege struiken door de wilde wind gespoeld De dag geschreven, de dichters dragen voor Lang, de dag voorbij, het kind beklimt de hoge heg De zonnekoning kijkt het glazen venster door Op de kale vlakte, de liefde…

Illusoire wereld van 'n kind stort in naarmate hij ouder wordt Tegelijk met het verdwijnen van z'n speelgoed naar zolder…

Wat wist ik van bloeien, amper in de knop terwijl jij groeide van bonenstaak tot volle wasdom in vruchtrijke dop het was toen zon mijn blaadjes spreidde en lenteregen mijn hart deed springen dat ik mij honingzoet aan je voeten vlijde ik keek op naar jou, zo groot, zo machtig de wind en jij speelden een spel met mij zanderige voeten vochten…