Alle inzendingen over ketting

pak puntjes gras om het groen te strelen te voelen hoe het was met kleine vingers spelen die madeliefjes regen als ketting weg te geven wolken en wat zon kleine spatjes lenteregen dagen uit een hemels kinderleven…

Tussen kettingen verroest van de jaren liggen verhalen begraven dood heeft hun de mond gesnoerd onder bemoste zerken wordt geen woord nog gehoord Tussen ontblote bomen hangt laat novemberlicht in vergulde scherven.…

net buiten het gezichtsveld van de vrije geest wacht de goegemeente die langs de achterdeur binnen sijpelt maatstaven zeden gewoonten verstevigd door de ketting van het goed fatsoen zoiets doet men niet op straffe van moord op het karakter…

In de binnenstad van Groningen aaide ik een bloedmooie vrouw die als een hond in haar hondehok aan de ketting was gelegd. Zij beet vals om zich heen, terwijl haar baas met een luchtdrukgeweer hagel op mij afvuurde en krijste: 'Blief met dien poten van mien poedie of!'.…

een aap is niet geboren om voor ons met kettingen om te werken afschaffen dat slechte gedoe ook niet enigszins beperken teken de petitie alsjeblieft lieve dichters Wij willen toch eerlijke kokosbrood eten alvast dank voor de steun dit om nooit te vergeten…

willen we zijn niet aan ketting noch aan schakel als aan aarde verbonden met hen die ons liefhebben onze vrienden zijn.…

Mijn Eva kreeg een bloedkoralen ketting, ik sokken, chocola en een besmetting.…

in een enkel ogenblik fiets jij voorbij de lucht trekt open boven mij alsof de ketting breekt in enkel nog wat scherven ik laat de zomer niet bederven zwerven door de tijd heen wat een hard gelach wat een lach wat een dans cadense…

uit de stalen kerktoren verwaaien hoge tonen echo’s van tijd seconden roesten niet rijgen zich aaneen tot kettingen van uren die dagen vastklinken tot maanden ze verankeren in jaren de toren priemt naar de oneindigheid tijd staalt tevergeefs in eeuwigheid…

eens droomde ik van jou een stralende lach een blik vol vreugde en geluk je was als een parel in een oester vol mysteries maar iedere keer ik dichterbij kwam klapte je dicht toen zag ik hoe iemand je meenam en je aan een ketting hing mijn parel het was een droom en toch ben ik je kwijt mijn lief…

Er is 'n wachten op de loop der dingen Alles zou rond zijn als er woorden kwamen Alles zou rond zijn als er noten kwamen noten op je zang Ben bang dat er stiltes zullen vallen als kralen van 'n gebroken ketting.…

romeinse roeiers op galeien kettingen en loden bal slavenarbeid op plantages mensenhandel was er toen ook al nu worden massa’s ingepakt met luxe geld en goed de vrijheid is al opgegeven in het vereren van hun held in het nieuwe brood en spelenspel lachen de herders zij vullen hun zakken wel…

Zo’n smeerlap moet je aan de ketting leggen. Probeer het ook eens, man het voelt zo goed wat artistieke vrijheid met me doet.…

Ja Pallieter, vrije vogel, trek de ketting van mijn poot. Open onze kooi en schreeuw: VLIEG dan! Leef toch groot!…

wat ik koester valt uit mijn handen wat achterblijft is een wond ik rijg de leegte als kralen aan een ketting vorm kleur noch getal zijn van belang het onbeschreven blad stroomt dicht met donkerblauwe dolende woorden mijn onvaste hand schrijft met het verborgen hart van een kind…

Liefde is als een fiets ik houd de ketting goed gesmeerd want elk tandwieltje telt. Bij vlagen en zinnen mis ik de tijd die voorbij is het is stiller dan ooit. Na verloop van tijd op het verkeerde been gezet wist ik maar wat zij dacht. Als je bij mij weggaat verander ik in een vogel hoe bijzonder is dat?…

ik heb de gewichten zien slingeren aan kettingen van de tijd die af en toe zijn stiptheid liet vieren bij een speciale gelegenheid daarna wel in de pas ging lopen zonder het uurwerk grondig te moeten slopen omdat wij dat zo ieder jaar met elkaar goed hebben afgesproken…

bij jou zit alles op zijn plaats nergens een vage vlek je woorden paarlen een ketting liefde en vertrouwen ogen bloeien wilde bloemen die zomers van mij houden handen strijken plooien glad verjongen alles wat ik had je lichaam is mijn huis alleen bij jou voel ik mij thuis…

je lach parelt plezier maar je ogen donkeren de zachte glans van de ketting die een levenlang je hals al siert je oesterde was bang dat wie de parel oogstte geen garantie voor een mooie toekomst samen kon beloven je koestert nog de kleur maar weet dat ooit zal blijken jouw sieraad kent geen andere vergelijken…

Ik heb je gezocht in de supermarkt bij de bakker in de ruggen van mensen mijn roep tevergeefs nu in stilte gedompeld ronddolend in een verstard geraakt lijf in fluisteringen je naam gespeld alsmaar en alsmaar tot ketting geweven ik heb je gezocht in het parkje om de hoek bij de slager en in het verhaal van een boek en ik zoek…

schaduwen, beelden, kettingen van muren naderen rondom je heen verstikt door vretende assen die kwellend in je dringen ze werpen schuimgevoel neer, druiperig en wurgend je geraakt er niet meer uit je wordt kleiner en kleiner en dan dan verdwijn je verslonden in je pijn maar nu, nu zijn ze aan't spinnen betuigd door eigen macht…

Een warm hees geluid streelt mijn oorschelp klanken maken zwoele zinnen zacht Zalig het gevoel loos de woorden schat sieraad van hechte emotie De parels geknoopt tot een ketting van verlangen Als snoer een juweel maar geen sluiting maakt dromen waar geklikt gedicht ...…

Nog ratelen mijn nieren als de kettingen van een geest, maar morgen zal hun gruis het porselein bekrassen.…

Moeder rijgt kralen aan eindeloze kettingen naar haveloze broertjes die geheel taalloos in leegte zitten te klieren zus laat een boertje genieten van de zon een schele suikerspin verandert vader in een brutale aap zonder manieren tandeloos op het Amsterdamse balkon is het gezin van de taal, thuis.…

Vraag jezelf Wat je van de ander wilt Waar je het meest gebonden, Haatdragend, bang en zwak bent Niet in staat Jezelf te zijn Dit is de ketting Waaraan je vast zit En die je alleen kunt losmaken Wanneer je ermee ophoudt Van anderen te verlangen Wat je jezelf moet geven Je wordt vrij Naarmate je vrijlaat…

Behoorde Reich tot de avant-gardisten Die stukken schreven voor kleine bezetting En nootversiering legden aan de ketting Met Glass was hij een der minimalisten Ongelimiteerde in de tijd verlopende Ritmische, repetitieve frasen Subtiele consonantenvariaties Metamorfosen in een transformatie Bij Glass de blazers, orgels…

droom dromen groter dan de ogen van je buik verbreek kettingen sterker soms dan de handen van het hart vonk woorden uit je vurige mond als scherpe kiezels in het zand keer ingekerfde denksels de rug toe vlieg naar verwondering omhels het onbekende met armen oneindiger dan je denken kan…

waar het hart vol van is vindt de mond soms geen woorden ik worstel en schrijf boven de weg in taal weet ik te vinden het pad in het leven is een ander verhaal ik worstel en schrijf boven mijn gedachten in gedichten aan mekaar met mijn pen rijg ik de kralen van mijn leven tot een ketting aan elkaar…

Ketting zaag - bomen vallen bij bosjes. Erosie - het asfalt verbreedt de natuur versmalt. Sinds de laatste klimaattop ijsbeert hij niet meer.…

ik ken mijn dochter Giulia Eleonora Liefje 13 november 2018 12 jaar geworden om haar te komen feliciteren, respecteren en eren ik heb m'n best gedaan dat te bedenken, te kopen, te geven wat recht doet aan haar intrinsieke, boeiende, bloeiende uiterlijk zodat haar halsje van tijd tot tijd gestreeld mogen worden met de schittering van 'n ketting…