Alle inzendingen over kind

Het water onder de brug schildert een tafereel het tafereel van twee mensen van een opa en een kind Het kind ziet de eendjes kwakend rond het brood wijst zijn opa op het hert, de vos, op de wonderen der natuur Maar Opa ziet slechts het tafereel het schilderij van wijsheid en dromen een traan spat op het water uiteen "Kijk eens Opa!…

kind van de wind voorgoed verdwenen…

Bij het kijken in de ogen van ons kind…

Het Angelus klept in de verte in tonen zilverhel, Grootmoeder knielt op de drempel, de kinderen staken hun spel.…

Vaders van zovele kinderen van een dochter van een zoon Vader zijn van die kinderen voelt doorgaans doodgewoon Vader worden was een makkie met en door die korte daad Vader zijn op je gemakkie grenst aan 'onder de maat' Vader blijven vergt wat inzet met soms vreugde, soms een traan Vader zo herinneren was mijn aanzet hoewel het met mij…

Hemel beluister de doodskreet van je kinderen hoor de geboortelach en voel het gefluister goedemorgen dood goeiemorgen leven huis vol lege kamers en ruimte pijnlijk vol gedroomd op melodie van de eeuwigheid kinderen neuriën aan open graven adios mijn leven adios mijn dood en warmen verlangend hun koude lichamen aan het eeuwig wachten…

. ------------------------------------------- Het ouderpaar had eerst niks in de gaten, Toch was hun kind bepaald niet heel gewoon: Er zaten liefst zes benen aan hun zoon, Hun kind had een surplus aan ledematen. Wacht even met het snijden in zo’n spruit, Hij kan er nou nog elke kant mee uit.…

Het kind werd vader zorgend voor zijn eigen kind en hoor mijn eigen woorden ze komen uit zijn mond als of er nooit verleden maar toekomst slechts bestond.…

teruggekregen we zijn als twee kinderen zonder levend verleden rondtastend in het nu…

Ach mijn kind, hoe toch te worden mens, nu kinderen verdrinken, men waarde aan onthelzing hecht! Armen vergroeid en onthand, wild om zich heen wapenende splijt- stof, uitgebreid de borst ontkend. Opdelend het jongste als som het gesplitste splijten, lede- maten bestemd voor een grafiek.…

Vanmorgen was ik nog een spelend kind in een tuin vol beelden, vanmiddag een jongleur met toverballen op een marktplein, in de schemering een hemellichaam aan een trapeze zonder net, maar met de avond viel ik uit mijn luchtig leven in het vlees terug van een schouwer, zijn twee handen om mijn kop gevouwen, overdenkend hoe het kind dat…

ik zie je kind op kind de lange genenrij waarin jij eindelijk bestemming vindt nog zorgen handen voor generatieslang verbanden maar eigen zijn is weer je lach die krult naar foto's uit heden en een lang verleden je eerste vloeiend spreken zonder woorden en ogen die nog hemelen pas uit de warme schoot in jouw uitverkoren is…

de regen en de wind konden haar niet deren ze rende naar haar kind door 't gejank en luidop schreeuwen het moederhart op hol geslagen de leeuwin op volle toeren nu een groep hyena's aan 't belagen haar kleine welp, het was zo cru ze was te laat, het was gebeurd de dierenhemel berust haar kind haar tranen wrang, natuur die treurt de…

we liepen jaren hand in hand kinderen aan de ene ik aan de andere kant ik liet je gaan jij liet me lopen vrijblijvend was het nooit er bleef steeds iets te hopen wij komen langzaam op onze plek de kinderen hebben ruim voldoende aan hun eigen stek het hopen heeft gefaald verwachtingen niet uitgekomen de rekening wordt nu betaald…

Terpsichore fluister in een zachte zomerwind en als ik je beluister zing je zorgeloos als kind…

het is of een voetballer/zanger hooggeleerd docent oh ja het lijkt echt een enorm fatsoenlijke vent let op kinderen zijn engeltjes dat niemand de vleugeltjes beschadigd WAAK het gebeurt heden nog erbarmelijk vaak zij kunnen vreselijk liegen menig kind ziet tegen hen op het bittere eind van dit drama dat velen…

steeds zoekend.. naar jou.. naar jou mijn kind.…

vroeger liep ik aan mijn vaders hand later waren de rollenomgekeerd toch bleef hij gewoon mijn vader en ik zijn vergrijzend kind…

in dikke jassen en met blozende wangen spelen kinderen schijnbaar onuitputtelijk buiten in de verse sneeuw…

als kind dacht ik later is wel heel ver weg dat was niet waar het was toen al aanwezig wachtte mij op om de hoek…

kinderen zonder woorden hun blikken vragend leeg hun speelgoed de lege hulzen hun toekomst zwaar verknald…

Ik wil praten met de maan Ik wil stalen met de sterren Ik wil staan met volle handen Helpen dat kind dat in de scherven staat!…

Zwart als het ravenkleed; bezield door verlangen te vernietigen, ze offert haar kinderen; voor een duister doel nachtmerries van het bestaan.…

Een vleugje kind Aan de rand Van het bestaan Waar wind en vaandel Het gezicht beitelen In jaartellingen Die nog zijn te gaan…

in den beginne een beetje stro een kribbe een kind wat licht nu een groot glitterding in ons duister opgesteld…

zij is de werkelijkheid ontstegen vergeet zich zelve keer op keer vraagt heb ik ooit een kind gekregen en zo ja van wie ook weer…

Als een sterke wachter, een meisje voorop en een kleiner kind achter Peddelt ze, staand door nu lege grachten…

Toen is zij onverhoeds aan mij verschenen, niet in een stralenkrans en slechts gezien door kinderen, maar dicht omgeven door de zwartste berichten uit de krant, zeer zichtbaar voor al wat ogen had, zij, madonna van de honger. Bid voor haar, moeder in die hete hel, levend nog slechts voor haar smachtend kind.…

Hij miste de kinderen, z'n oude leven en dus ging hij met angst en beven smeken of hij terug kon komen dat mocht; mits hij het voortaan zou laten bij dromen! En zo kwam de meester weer terug in Katwijk in zijn vertrouwde huisje aan de Langedijk. Waar hij heel gelukkig is met al zijn kinderen die hem opeens helemaal niet meer hinderen!!!…

Tot hij liedjes zingt van later Tot de kinderlijke vrede... wint.…