LITANIE VOOR EEN ZWARTE MADONNA

Ik dronk mijn ochtendthee
en at mijn toast met boter.
Een doodgewone morgen, dus.
Toen is zij onverhoeds aan mij verschenen,
niet in een stralenkrans
en slechts gezien door kinderen,
maar dicht omgeven
door de zwartste berichten uit de krant,
zeer zichtbaar voor al wat ogen had,
zij,
madonna van de honger.

Bid voor haar,
moeder in die hete hel, levend nog slechts
voor haar smachtend kind.

Dat kind zat, niet meer te redden,
in haar schoot.
Bedachtzaam snoepend van de kersenjam,
poogde ik te zien wat ik daar zag:
een moeder, de handen zegenend
om dat grote kinderhoofd,
waarin de ogen stonden als zwarte vlammetjes.
De machteloze sloeg de blik
in liefdevolle wanhoop neer,
zij,
zeer droeve moeder.

Bid voor haar,
moeder in die hete hel,
levend nog slechts
voor haar dorstend kind.

Het snoer van kralen
om de dunne kinderhals
weert wrede politiek niet af,
de dorst niet, noch de honger.

Die goden helpen niet.
En onze god? Stort die soms zonder onze hulp
op deze zwarte rekening?

Zij klaagt de mensheid aan,
zij,
donkere sterre der zandzee.

Bid voor haar,
en dat wil zeggen:
doe wat voor de moeder
in die hete hel, nog slechts levend
voor haar stervend kind.
Zie schaamtevol haar aan,
jijzelf en jij en jij en gij,
vierentwintig rijke landen
en sla de handen voor haar samen
en red haar van de dood,

ja, amen.

Schrijver: Benedictus, 1 december 2004

ha.greydanusplanet.nl

Litanie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

0.0 met 1 stemmen 1.083