Alle inzendingen over geweld

ik heb een warmtepomp tevreden opgesteld waar ik nooit maar de buren altijd zitten die vinden dat niet sjiek de kankerpitten nog één woord of ik dreig ze met geweld dat ding gaat daar een teringherrie maken zodat ze nooit meer rust genieten in hun hof alleen hun koppen maakt mij kwaad dus fuck toch off ik zit mij elke dag weer te vermaken…

Het nieuws sloeg niet in als een bom, stuitte eerder op koele onverschilligheid, een oceaan van oorverdovend zwijgen, er was nauwelijks verzet of strijd. Mensen stonden als beelden, hard bevroren, staarden, onder een vlammende lucht met uitgebluste ogen, apathisch, geen spoor van paniek, geen vlucht. Velen veranderden in applausmachines,…

ik heb het meisje van de buren uitgescholden ze was genoeglijk in haar eigen tuin het wicht ze had een ongerepte blik op mij gericht haar misdaad was bestaan terwijl zij holde rondom haar huis ik moest de kinderziel vernielen ze was vijf jaar maar ik heb nooit een vorm van spijt die kleintjes pakken is een vorm van dapperheid geweldig mooie…

satanisch zo gaaf een beveiligingscamera ik dring hun privésfeer in fuck alle ethica mij leren ze niks meer de intelligentsia en schijt heb ik ook aan psychoanalytica demonisch ontaard een beveiligingscamera waarmee ik pervers bij de buren naar binnen ga elk komen en gaan van die kutburen gadesla voor mij bestaat nergens een vast no-go area…

Niemand zag het Hoe jij mij benaderde Hoe jij met me om ging Hoe jij mij beschadigde Voor de buitenwereld was je die aardige behulpzame man vader Voor mij was je jaren een constante bedreiging door de onzichtbare trappen die je naar mij uitdeelde Veel te lang heb ik dit toegelaten Jij hebt me beschadigd…

In de tuin staan duizend gerechten Als fruit en dood dier op hun eigen schavot Aan bomen Hangt blad dat het kauwen ontkomt In bomen Wachten gitzwarte vogels In de tuin staan ook duizenden stoelen Zachte zitting de ruggen in zwijgend gelid Alles onverwacht stil na dat alwilde spel In de tuin liggen greppels gegraven Rokende hulzen…

Romes wachtend arena 's hebben 's avonds in hun stenen kelderkamers lange rijen tafels waarover schaduwen uit fakkels en olielampen wild soms traag heen en weer dansen de zwaardvechters van morgen eten en drinken zich propvol genieten allemaal met smaak kauwen en slokken gulzig brullen grove grappen uiten speelse dreigementen vergeten…

mijn auto staat stil bij de oversteekplaats mijn middelste vinger omhoogstekend groet ik de meisjes met tasjes maar wil nog meer kwaads dus als ze belanden precies voor mijn koekblik het gaspedaal laag zorgt voor loeiende schrik en schiet ook vooruit naar ze met mijn machien tot vlakbij mijn buurmeisjes acht en van tien mijn grootsheid dat…

Ik ken verken verhaal verdwaal Herken herhaal verhaal verdwaal Verbind verminkt verloor verstoor Even geen gehoor…

Zijn pleidooi voor de literatuur Kwam voort uit geloof dat beschaving - ik citeer exegeet A. van Dis - Met intelligentie speelsheid cultuur De barbarij steeds overwint Ook al is het lichaam nog zo kwetsbaar en zwak Juist nu zal de geest overwinnen Als in die koortsdroom Waar beelden vertoond worden van de profeet Anders dan die…

Liefst hoor ik het geritsel van kleren als zij opnieuw de vorm aannemen waaruit liefde hen gedurende uren verdreef. En buiten: de kou die de bakstenen roder maakt, de kinderen dichter bij elkaar doet kruipen. Liefst hoor ik het geritsel van kleren, als de slaap zich langzaam aan onze ogen onttrekt en de glazen toekijken hoe het licht zich…

wat is nu de betekenis van deze kleuren, zou wit de maagdelijkheid zijn waarachter dit preutse land zich schuilt, en blauw een zee van leugens die geen weerstand aanvaart, en rood, rood de kleur van liefde, maar zeker ook rood van het hellevuur waar wij ons Nederlanders in begeven waarom een volgorde die ordentelijk en zwierig je gedachten…

hij vertolkt de wederdiensten die zijn zelf gestroomlijnde effecten buiten het genormaliseerd volk naar de buitenrand van deze aarde duwen alles is hem vreemd, zelfs de tandheugel waar zijn slipkoppeling de riemen doet gillen van pijn deert hem niet, hij vervlucht telkens in zijn demonische lach hij is zelfs de tijd meester en draagt…

De wereld is een grote plek, nietwaar? De nacht valt met z’n vele zorgen Velen vallen met geluk in slaap Anderen sterven In Kabul wordt de overwinning gevierd Dar al harb wordt ingedamd Studenten schreeuwen dat hun jaar begint En ik, geplaagd door hitte Ik denk aan werk dat spoedig wacht Ik denk aan de mensen die denken Aan de rode…

Jan Klaassen was een troubadour van je liedjes en je hopsa, van je tralalala zo ging dat bij Jan, dag in en dag uit en het boeide hem geen fluit of men hem een clown vond een nar, een idioot: dit was zijn leven van nu tot de dood... En kijk, daar kwam Katrijntje aangehuppeld! Vrolijk en wel riekend naar roosjes en liefde danste zij door een…

Als je krijgslustig bent, kan je beginnen, En schraap de lijken maar weer van de straat, Vergiet maar liters bloed en praat van haat, En kom, als altijd, veel te laat bij zinnen. Na afloop, wanneer niemand heeft gewonnen, Weet niemand meer waarom het was begonnen.…

Leidseplein Amsterdam omgedoopt Tot LIJDSEPLEIN En daar is geen woord Aan gelogen En de werkelijkheid Is nog afschuwelijker "Oh my Gosh Yes I was there Screams the American Hotel Tourist On the SUFFERCEPLACE In Emsterdem! Oh my Gosh!!"…

Een hoofd zo woest en ledig als het gruis van 't pad, dat blind omhoog kruipt naar het huis, waar in de holle en verschrikte kamer 't onnozel bloed kleeft aan de bitse hamer; waar het hooghartig voorhoofd van de deur en 't stuurs gordijn met de verbeten scheur zien naar 't onthutst en half ontklede bed, de houten stoel, gebroken in 't verzet…

‘Hey!’ het woord kwam uit t niets zwart omsloten - ingekaderd een verstikkende deken zoekend naar contrast of in ieder geval iets lichts - iets wat mijn ongelijk bewijst een knoop in mijn maag - baksteen de ogen - ‘Vantablack’ lijken mij te hypnotiseren doen vuren oplaaien waarvan ik het bestaan niet kende er worden geen woorden vuilgemaakt…

Mijn neef Roland kon zo goed koken dat het zijn werk werd. Hij bakte zwezerik zweette ui en zijn bavarois werd alom geprezen. Eergister is hij door zijn vrouw vermoord (en dat is echt waar). Bij haar arrest schreeuwde ze: hij kan dan sterren hebben mij sloeg hij dag en nacht. Hij werd maar twee- en dertig.…

Beunhazen met een ziel zwart als roet azen azen stropen je vel van het bot en je ziel op slot alles staat op zijn kop Beunhazen met een ziel zwart als roet azen azen nemen hun medemensen te grazen veranderen zwart in wit en wit in zwart Beunhazen met een ziel zwart als roet met een witte toet azen azen hoeven zo niets aan de penningmeester…

De stad is stil. De straten hebben zich verbreed. Kangoeroes kijken door de venstergaten. Een vrouw passeert. De echo raapt gehaast haar stappen op. De stad is stil. Een kat rolt stijf van het kozijn. Het licht is als een blok verplaatst. Geruisloos vallen drie vier bommen op het plein en drie vier huizen hijsen traag hun…

Met mijn zwaard, Op m'n paard, En mijn helm op het hoofd, Er op in! En de vijand de schedel gekloofd, En vooruit! Op de weg, Langs de heg, Met een houw en een stoot De dragonders verjaagd, en de markgraaf gedood, Om de buit! En die buit…

het kind mist de bus op smalle schouders draagt het de dood alleen achter de vergrendelde luiken de boze bittere mama het verdoolde kind draagt de schuld van alles met zich mee de pop aan een draadje veert op als iemand haar lege ziel doordrenkt met zijn kwaad een ontsnapping aan duistere eenzaamheid hij lokt zijn…

Het kolkt in juli: regenbommen zijn onze gast, met de opdracht negativiteit weg te spoelen. Aarde verschuift, geeft dood en modderpoelen, hoog water in hartje zomer heeft ons verrast, Zijn we stomverbaasd dat het weer verandert? Verander dan zelf, klinkt al lang menig sermoen. Ja, dit jaar is het landschap fleurig en groen, maar voorkom dat…

de verschrikking is een ongelaagde vormeloze klomp een amorfe massa vijandig onooglijk ongenaakbaar je voelt het ongemak de pijnlijk stilte en je weet niet of het ooit genoeg zal zijn je blijft desondanks de klomp valt in duizend korrelige stukjes uiteen je bent gebleven…

alleen daar waar mest wordt gestrooid kan de roos lang blijven leven alleen daar waar grondig wordt gerooid kan het land wederom iets geven alleen daar waar aarde het vocht vergaart is de twijg op wortels gezeten alleen waar de ziel in waardigheid aardt kan vrede nooit worden vergeten…

We zijn echt aan het doorschieten Als het gaat om de dreiging rondom Rutte Dat Haagse Raadslid voelde zich wellicht als Willem Tell Niet Rutte was zijn doelwit maar het appeltje Dat enorme irritante appeltje Waarmee Marc de natie wil paaien En de Christenen op de feiten drukt Ik zal echt alle liefde geven aan de mens Marc Maar de tijd van…

terwijl zij in elkaar worden geslagen de kinderen naar wie ik buiten staar striemt de wind mij mijn wangen voel ik de woedende zweepslagen waarmee de mannen hen geselen die ik vol van schrik niet helpen kan omdat paniek mij in de angst opsluit harteloos koud en zonder geweten onbewogen en ongenadig zijn zij spijkerhard ook en niets ontziend…

‘wat doet het er toe wat ik ben. Ik ben wie ik ben en jij mag zijn wie jij bent.’ een kleine denkfout verwoord door een jonge nog onschuldige meid die de harde wereld nog onvoldoende kent tot hen die haar in elkaar hebben geslagen voorwaar geen kleinigheid lieve schat wat zij blijken dat kunnen we niet laten zijn vroeger niet en ook…