Alle inzendingen over kirrende stadsduif

vandaag is helemaal blauw het blauwe blue blauw stil blauw voorafgegaan de lucht op deze lentedag weerkaatst in kabbelend water een mengeling grauw en wit en het blauwe blue blauw nestelt in veren van de kirrende stadsduif op zoek naar een droompaleis niet verdronken of vervlogen maar vederlicht dichtbij…

voor het laatst dat ongrijpbaar glanzende groen van zijn duive kirrend op de vleugels met de zon op het lijf…

bestuurbare oordeel Valt uit een ongeschoolde hemel Verhoort de werktuiglijke gebeden Van een liturgische meerkeuzestatistiek Dakloos hurken kleine wijsheden Op dampende mesthopen van kennis Ten prooi aan cynisme dat doelzoekend Uit gelaagde structuren waaiert Controle blijkt na onderzoek Een afgewimpeld voorrecht Dat als een anonieme stadsduif…

vrijwel verdrink ik in kussen onderhand voert zij mij oesters bij het openen van glanzende lippen kirrend glijdt zij onderuit: ik laat jou nooit meer gaan daar ben ikzelf bij: zucht ik tastzinnelijk gaat zij door: had je gedacht!…

Stadsduif ver van huis geraakt doodgebeten door de kat ligt als vod in mijn tuin tussen eigen veertjes sneeuwwit babykussendons mijn liefje mijn duifje hoe deed het pijn Gekooide duifjes sterven mak zoetjes aan, veer voor veer.…

hun geroezemoes heeft een toonsoort dat het onze niet kent onstuimig in tempo gelardeerd met uithalen in hoge tonen gesticulerend het kirrend gelach speelt met de ernst van zaken doen zonder beklag de massa is organisch en ademt de primaire levensgeur de compassie is verbonden aan boodschappen en het even weg van thuis ook…

gaan wil ik de wereld rond langs wegen waar kirrende en kozende bloeiende kroontjes me geurige sprookjes toefluisteren waar passie troont zoete liefde zich verwoordt leven voluit beweegt schoonheid gedijt als gelukzalige volmaaktheid in een steeds weer herbeleven ongeremd geliefd door jou…

de deur staat op een kiertje het kind in mij kruipt er kirrend doorheen mijn treintje doet spontaan mee frank en vrij ontdekkend de nog zuiverheid van het leven zoekend en dwalend in alles wat in handbereik ligt het treintje legt heel wat af hobbelend over het vloerkleed soms neemt het de hellingproef en die zul je nog wel eens moeten…

Verwondering, een glimlach opent zich en kirrend komt er een geluid. Mijn kleinkind; ’t is nog maar het begin. Het potje fruit gaat open en de fles staat klaar. Blauwe kijkers, oh zo zoet, zeggen: "Opa starten maar”.…

wuivende wind zoemzindert traag trillend de tropische trance terug meeuwen miauwen als kirrende kauwen bevlogen hun vloeiende vlucht bijen die brommen met fris gesis en slurpen de bloeiende blommen kakelend kwakende kikkers bekijven, beklijven, als bronstige schapen bulderend donderen de bolders rotsig ribbelend bergaf…

heb je verstopt in blauwe kruiken met franse slag gedeeld passend bij bretonse luiken daar heb jij je nooit verveeld de aangeboden borst ruwe handen op je billen lonken en steeds verder willen geen café was je teveel soldaten en matrozen donkere lach en kirrend vozen heb je gedeeld mijn blauwtjes te koop gezet de franse slag…

Voorbij de jonge jaren, toen ik nog twee prinsesjes had met blonde vlechtjesharen, twee meisjes, kirrend van plezier, als ik met m'n armen gespreid, al lachend riep: "Kom hier, kom hier, want het is knuffeltijd!". Je kan het helaas niet vermijden. Kleine kinderen worden groot.…

In bed, fris, kirrend en kakelend, heet en speels. Oprechte dank, lieve, schattige hartendief Ik bemin je meer dan ooit en heb je zo lief. Vol medelijden zal ik die juf echt nooit vergeten... Van " Turks Fruit "... had zij geen kaas gegeten.…

Ik zit geboge' en schrijf, - muf-geel duft het papier en rins ruikt de inkt; de lamp zingt hoog en treurig ... klinkt dit kirrend schreien niet tot heel hoog gillen op, kreet van een veêl, schriel tot te fijn gekrijt verminkt?…

De Dam is stil de Dam is stiller dan ooit de Dam is doods de Dam is dood de Dam rouwt Dan zie ik een duif: “” een duif van honderd pond, een olijfboom in zijn klauwen, bij mijn oren met zijn mond vol van koren zoete vrouwen, vol van kirrende verhalen hoe de oorlog is verdwenen en herhaalt ze honderd malen: alle malen zal ik wenen””…

ze te hebben daar Gniffelend zonder geluidjes om de kunsten die ze tonen De koontjes van mijn duimen lijken roderig verliefd De lettertjes, wat leegtes, laten het zich bekoorlijk welgevallen Liggen weldadig achterover en bedrijven slechts te liefde Om te proeven hoe ze smaken in het zorgvuldig bereide toetje Te zoetige proeverijen worden kirrend…

mooi lief en zacht als het prinsesje waar jij van droomt dat ben jij - benthe mooi, lief en zacht als je lacht zeker en natuurlijk ook als verdriet pruilen laat mooi, lief en zacht is ook het eindeloos geluk dat als twinkelende sterretjes in jouw oogjes lacht mooi, lief en zacht gemaakt van fluweel breng jij gezelligheid met jouw kirrend…

het goede nieuws trof me intens bracht naast een ontroeringstraan de gedachte van het tobben is gedaan hij wordt vervuld… de kinderwens je zult straks trotse vader zijn van een kirrend babywonder met eigen trekken maar zo bijzonder ook lijkt op jou of haar in ‘t klein toch hoop ik wel dat je iets bent gewend want zo een kleintje, moet…

Fronsend beveel ik de vingers Zinsflarden warrelen Schaamrood om mijn dronken tong Nog schrik ik voor de blakende dwaas Zoals de wegduivel voor een kind Dat kirrend de overkant zoekt.…

Komt een duif van honderd pond, een olijfboom in zijn klauwen, bij mijn oren met zijn mond vol van koren zoete vrouwen, vol van kirrende verhalen hoe de oorlog is verdwenen en herhaalt ze honderd malen: alle malen zal ik wenen.…

Ook in de aula slaat zij wild kirrend om zich heen. Is er geen man voorhanden, dan doet ze het alleen. Dan grijpt ze een biljartkeu of vers fruit van de schaal. Mijn ontembaar geile oma gaat met alles aan de haal. Bij geen activiteit is zij meer welkom, ze sluiten haar kamerdeur.…