Alle inzendingen over kleinood

en ziet ondeugende engelen lonken Wuift en lacht, en ziet hoe hun zilveren vleugels vonken Cupido spelende de harp laat zich op zijn schouder landen Dansende feeën plukken sterren en vullen de manden Ongewild strekt hij zijn hand naar die kleine wereld zon Het kon niet anders, al wilde hij dat het anders kon Hij sluit zijn ogen en perst het kleinood…

Want wat jij mij als ruwe edelsteen aanbood, zou eenmaal bijgeslepen kleinood zijn geweest in een glanzend dek van nieuwe namen voor ons herbeginnen samen.…

Ik leer weer duiken in de meren van mijn hart, vindend het kostbaarste kleinood de parel van Liefde, teer, broos, breekbaar en toch in haar zachte volle Kracht!…

Daarom wijd ik u deez' zangen - doch het kinderlijk gemoed voelt wel dat dit nietig kleinood nooit de heilige schuld voldoet; 't voelt wel dat geen vloed van woorden moederlijke trouw vergeldt; maar het voelt toch dat uw liefde in deez' zangen waarde stelt. Ja!…

aan moeders bed; En mama, die ademde nog enkel zwak; Mamma overhandigde haar een amulet waarbij haar stem toch reeds bijna brak Bij vader stond ze schreiend bij ’t graf moeder die lieve schat ze was niet meer Hopend dat mams haar ‘t lelijke vergaf anders deed haar het innerlijk zo’n zeer ‘t Amulet droeg ze altijd rond haar nek als een kleinood…

Neem, zeg ik, 't eenvoudig kleinood, Kroon-door menig vorst benijd, Schoon een koning u het zijn' bood, Gij hebt meer: `tevredenheid!' Deze krans zal nooit verdorren, Vlecht hem in uw lokken, Trui! Kom! wij lachen met het morren Van die ontevreden lui!…

erf der Belgen, Edel kleinood, duur gekocht! Ja, beloven wij het heilig En plechtig deze stond: D'as der Vadren ruste veilig In der Vadren vrije grond! O Vaderland! o Vaderland! Ik blijv' U trouw met hart en hand! O Vaderland! o Vaderland! O edel Vaderland!…

‘Uw vluchtge gaven zullen Mijns harten wonderschrijn Weer met de gloed vervullen Van nieuwer schoonheid schijn; Die zal mij nooit ontzinken, Want eeuwig in mijn hart Blijft al wat schoon is blinken, Tot vast kleinood verstard.…

Mijn kroon en mijn kleinood, mijn zoete plicht, O, mijn levensgedicht, met je lief gezicht Door krullend gouddons omhangen, Zangvogeltje-blij met je lach als kristal, Mijn gunstenrijk zonnetje, mijn heelal, Dat ik jublend houd omvangen - Ik wou je wel dragen mijn leven lang, Behoeden voor smart, verblijden met zang, En je voeden met eigen…