Netgedichten

netgedicht (nr. 25.913):

Hemelse zorgen

Hij de reus ligt zich in mega zonnen te warmen
Mijmerend hoe het die blauwe wereld verder zal vergaan
Pijnlijk denkt hij aan milieu, oorlogen,het hongeren der armen
Is het nog wel te redden zou hij het maar niet laten gaan

Kon hij alles maar in die wereld herstellen
Die schitterende wereld waar eens alles bloeide
Moest hij het hen nu nog duidelijker vertellen
Zagen zij nimmer dat de rampzaligheid alleen maar groeide

Hij kijkt om hoog en ziet ondeugende engelen lonken
Wuift en lacht, en ziet hoe hun zilveren vleugels vonken
Cupido spelende de harp laat zich op zijn schouder landen
Dansende feeën plukken sterren en vullen de manden

Ongewild strekt hij zijn hand naar die kleine wereld zon
Het kon niet anders, al wilde hij dat het anders kon
Hij sluit zijn ogen en perst het kleinood tot een supernova
Verdrietig luistert hij naar cupido zingend zijn geliefde proza