Alle inzendingen over knoeien

hansje was een dromer vooral als het winter was dan dacht hij aan de zomer met een ijsje op het terras hij kon zo lekker likken maar drupte op zijn shirt dat moet je niet meer flikken zei moeder op haar beurt ach, zei kleine hans gedwee jij wast toch met een machien maar moeder was niet tevree zij wilde geen vlekje meer…

Door ongeremde groei Zitten ze nu in de knoei vervolgens groot overschot. Het productieverbod Is dan aan bod.…

De peuter houdt het lang niet altijd droog, Zijn moeder zit met luiers nog te knoeien, Haar moederborst weet hij niet te ontgroeien, Maar wel houdt hij een voetbal tweemaal hoog. Dus tekent hij bij Barça een contact, De reden dat bij mij de broek afzakt.…

Hier gaan ze wel erg ver Om zich er mee te bemoeien Want door dat schudden met je billen Ga je enkel maar lopen knoeien.…

Een beeld van moederliefde schrijf ik spreek haar taal ik schets een kronkel als die niet mee wil met de buiging in ’t verhaal schets ik een haal ik zoek naar rijm en ritme noem het knoeien worstelen met taal ik bouw een beeld dat reeds bestaat maar overgaat in woorden geef het een naam verschuil de zin maar het spreekt niet…

Vaak knoeien ze maar wat, vinden hun meesters. Ze doen maar raak. Grootmeesters zoeken leerlingen, omdat je van kleinmeesters, veel kunt leren. De grootste fout van meesters is, dat ze geen fouten durven maken. Goede leerlingen durven veel. Grootmeesters ook.…

Met kabouters en paddenstoelen mag je nimmer knoeien. Daarom willen zij een wapenstok, pepperspray en boeien. Baas in eigen bos slaan zij er binnenkort lustig op los. Een zoemende mug met een pistool of glimmend vlindermes, dat is het gevolg van afgeladen boswachters aan de fles.…

Niets is zo complex of het is terug te projecteren tot een dimensieloos punt de oorsprong van een volmaakt bestaan ‘ik’ als middelpunt van de cirkel ik knoei wat met de straal stel deze op één en meander langs een sinusvormige lijn door een kunde die uiterst rechtlijnig raakt aan mijn ziel sos-castoa overbrugt mijn onbegrip…

en wild geschapen waren bossen op zijn mooist maar door tijd en evolutie werden dierendromen stil vermoord wilde dieren moeten wijken want hun habitat werd afgenomen mede door de slimmen en de rijken die hun bossen kolossaal onthoofdden ik kan hier enkel maar wat hopen dat industrie en bondgenoten éérst wat denken alvorens zwaar te knoeien…

…hier een zak Voor al uw dringend ongemak Niet knoeien hoor als ’t even kan! Naast plaszak is een poepzak ook een goed idee Een kotszak? Nee die neem ik zelf wel mee.…

Onder druk gekakel opent zich een nieuwe dag papa kraait koning mama tokkelt ontbijt op bed en de kuikens zij knoeien de volkorenkruimels in dit kippenhok is het weer weekendpret thee croissants verse jus d'orange beschuit met bramenjam Oost-Indisch doof zo begint de zondag niet slecht dan dicht ze een jalouzie nog heel…

ik zie u aan weet wat u denkt zeg het maar niet voelt zich niemand gekrenkt raden is leuk is knoeien met een vergiet ligt er iemand al in een deuk nee, het is al even ernst wat de klok slaat een zondagsgeluid waar iedereen praat een windje laat zich krap voelt in zijn huid knap vervelend als de stilte van een nog maagdelijke bruid ik…

een arme stakker hij slooft en sloebert door de taal soms hoogverheven dan weer heel banaal reikt hij u eerst nog hoge idealen aan de keer daarop verkeert hij weer in diepe dalen hij kon niet dieper gaan heb meelij met de arme ziel hij zoekt en zoekt en tracht te boeien vergeef hem niet waardeer oprecht en eerlijk als hij zit te knoeien…

Ik hoop dat je erbij zal zijn als ik met knoeien mijn dorst nog éénmaal les. En dan de wildste ranken bij mijn steen zal snoeien. Ach, laat nu maar, net als pa, een mooie boer. Dan breng ik je wankelend retour, eer ik met jouw tandeloze glimlach slapen ga.…

Och waarachtig bijna tachtig nog altijd prachtig want ik schrijf door de velden met mijn helden wilde paarden volop in galop grijze haren ogen die staren oude botten lekker ravotten met mijn kleinzoon een fijn persoon om mee te stoeien en inkt te knoeien blijf maar schrijven dan zal je blijven kon dat maar waar zijn maar het…

Ik heb bloemen zien uitbloeien sterren zien vallen en de zon die werd verduisterd Heb politici zien knoeien raketten uit elkaar zien knallen mensen een half leven aan social media zien gekluisterd ook veel wat mij heeft kunnen boeien een moeder van haar kind bevallen een groot verlies dat ontluistert Ik heb het allemaal gezien vertel…

Niet meer knoeien tijdens het eten, van de soep of een banaan. Opeens lijkt er een poel te zijn ontstaan zo om je heen. zoveel problemen lijken te zijn ontstaan en voorheen waren er geen. Dan begint het wat te dagen, ieder heeft een eigen rol in dit prachtige bestaan, zo komt dus ook die bladzij vol.…

Hoe al die dieren bekwaam uit te roeien als maar met flora en fauna te knoeien, het hele ecosysteem te ontwrichten beste mensen, afschuwelijke vergezichten.…

In ga op mijn PC-tje zitten knoeien al hopend op een redelijk idee. ’t Zit meestal tegen, maar soms even mee en dan zie ‘k op het scherm wat zinnen groeien. Er valt geen chocolade van te maken, -dat doet er in dit stadium niet toe- maar wat er dan volgt is een heel gedoe: het lijkt veel op een rijwiel-wiel bespaken.…

Jij mooie jongen leert mij lopen liever gezegd waar ik moet lopen want je weet zo goed de weg naar school je bent al vier Jij weet hoe je kip eet rijst te knoeien schoenen uitschopt in de regen danst dan vraagt om kuku chocola Jij kent de groenten in de tuin weet wat je lekker vindt zit met je vingers aan het hout als mama kookt…

wat zou mijn kleine Kikimeis vanmiddag doen met blokjes spelen en een toren bouwen de pop uitkleden of de kar voortdouwen of geeft ze snel haar beer een dikke zoen misschien een kopje thee voor mama maken voorzichtig om vooral maar niet te knoeien de lepel in de kop om mee te roeien of zou ze bezig zijn met hele andere zaken het hoofdje…

binnen hij zei niets maar mijn vingers gingen stinken alsof hij mij een hand had gegeven, nu ik niet meer alleen rook naar mezelf was er hoop: als er stank bestaat bestaat er ook niet-stank - roos en lelie, boterbloem - zelfs een vertrouwde geur is beter dan niemand, ik zou je weer een keer een oliebol willen zien eten, poedersuiker knoeien…

Ja, ’t voegt ene eeuw, versteend by ’t snood gebroedsel Dat vatbaarheid voor God en Heiland dooft, Behoeftigheid vergiften schenkt voor voedsel, En ’t oudren hart zijn dierste panden rooft; Maar weg dat tuig, dat kunstverwoestend knoeien, Van al wie smaak, wie menslijkheid belijdt!…

mooie rijen Het is stroom die dichten doet gedijen En pink een traan voor elke dichter Die huilend met de wereld is begaan En niet geniet van zijn eigen dichten Hem zal het al met al minder vergaan Maar rozen zullen puntig bloeien Daar waar zijn wieg heeft gestaan Ze zullen een half jaar bloemen geven Terwijl hij met zijn sterven zit te knoeien…

Ik heb iets heerlijks, fantastisch en nieuws ontdekt Je kunt ook via mobielen, computers en satellieten zonder te morrelen of te knoeien aan je zelfrespect ‘n ander van je liefde of genegenheid laten genieten een simpel zinnetje, plaatje of gewoon een teken kan bij degene warme gevoelens doen ontstaan vanbinnen een stiekems vuurtje doen ontsteken…

maar zonder pijn jij teugelt niet laat me nog even huppelen en genieten van de tijd jij teugelt niet en daarvan krijg jij totaal geen spijt jij teugelt niet neemt geen leiding over mijn hart en verstand jij teugelt niet blijft me alleen maar aanmoedigen aan de rand jij teugelt niet je laat me spelen met me leven en laat me knoeien…

Ik wil lekker knoeien met het zout, ik wil niet aardig zijn, maar stout en van de leuning roetsen en schipbreuk spelen in de teil en ik wil spugen op het zeil! En heel hard stampen in een plas en dan m'n tong uitsteken en morsen op m'n nieuwe jas en ik wil overmorgen pas weer met twee woorden spreken!…

Wandelen zeg ik je, lopen loopt, zie ginds in de verte, de grachten, de sloot; pas op voor de plassen, niet met je nieuwe kleren, kijk uit voor je schoenen, mama wordt boos, stop met knoeien; niet te diep in het water, je kan nog maar pas zwemmen, papa is moe, hij wil zonnen in zijn stoel, papa heeft een kater, gisteren was het laat…

Kijk hoe de kamperfoelie al uit wil komen bij die bomen de takken van de wilg zitten nog wat in de knoei, wat staat er verder aan planten al enorm veel in bloei. Een mus, lijster en merels zingen een waarlijk Hooglied. Ja het heeft gewaaid dus ik heb leed meteen uitgezwaaid.…

Ik ben een god in het diepst van mijn gedachten Maar wel alleen een hele goeie Die niet maar wat zit aan te knoeien Zodat de mens ook na zijn dood nog lache Van mij af schud ik het boze Virussen en ziekte kiemen Verpak ik in gebruikte dozen Verbrandt ze in mijn hel Ik zorg voor mooie lieve eerlijke mensen Die ook elkaar slechts welzijn…