Alle inzendingen over kongsi van verkiezin

het publiek domein loopt steeds meer ten ende loopt de trein niet geeft de school geen les in taal zijn er geen bedden missen we de zuster finaal de politieke vraag is alleen Bos of Balkenende de inkomens in het midden wordt die vraag gesteld inhoud en anderen zijn door experts al afbesteld…

wakker worden is geen probleem, Als je pen voldoende nat is en het schilderij zichzelf schetst. Slapen gaan is geen probleem, Als je voldaan terug kan keren en wederom een oorlog hebt gewonnen Alleen daar tussenin, Lui-, of verliefdheid? Kies maar, en ik ontken het.…

Zeg ben jij niet de vrouw van man van kind van zus of broer van die of die vertel eens wie ben je wie buiten elke andere categorie dat opgelegde rollenpatroon doet pijn want er is niemand die je echt kent als jij jezelf niet kunt zijn…

Schoonheid ademt grootsheid En smeekt mijn blik weg Van velden leeg en wijd Totdat ik in amen kijk De stilte spant zich als een boog Een zucht snijdt als zonde Door deze holle monoloog Een trein, een dag, een wonder…

Zij striemden met hun woorden, de wond doet soms nog pijn. 'k Probeer het te vergeven, vergeten blijkt nog moeilijker te zijn. Zij striemden door te zwijgen, een klankbord zo gemist. 'k Probeer het te vergeven, Ik wou dat ik het niet meer wist. Zij striemden in onwetendheid, een oordeel snel geveld. 'k Probeer het te vergeven. Vergeten…

Na het vonnis ‘kanker’ Werd het een gevecht op leven en dood Lichaamsdelen,kwaliteit van leven,trots, ambitie, zekerheden, idealen, zelfs mantelzorgers werden geofferd Op de positieve uitslag volgde geen applaus, maar; gehavend in een nieuwe strijd: Heden, verleden en toekomst; nooit meer hetzelfde Vol dankbaarheid, pijn en onvermogen…

-Reclameboodschap- De Tikker-navigatie voor onderweg Gebruik: Stel eenvoudig uw persoonlijke reisplan in; vertrekpunt, tussenstop, bestemming Bij wijziging van de plannen is de bestemming eenvoudig te wijzigen Desgewenst kan gezocht worden naar een ‘nuttige plaats dichtbij’ bij hinder onderweg: kies omleiding bij storing: ‘vraag…

Trillingen van binnen Warmte stromend door aderen Niemand kan verliezen, noch winnen Zolang men door gedachten kan bladeren Denken is niet iets wat je kunt Maar wat je leren kan Het is hoeveel rust je jezelf gunt En hoe kritisch je het bekijken kan Maar als je jezelf leert kennen Bewust kan relativeren op je gedachten Is negativiteit is…

Langzaam schuiven doorzichtige wolken langs het dunne licht van ’n sikkelvormige maan, die mijn door ranken omzoomde raam als kader koos voor een toverachtige prent Voorbij gedachten vang ik de stilte in dit levende moment het is te kort, te kort…

Een keurig pak, het kapsel strak geknipt, boven de bril een rechte rand. Daaronder schuilt een groot verstand. Slimme taal, een lang verhaal zonder hapering met snelheid uitgesproken, wordt bijna nooit onderbroken. Hij is de man die het kan al lijkt het finaal mis te lopen. Alles wordt beter vertrouw maar op Jan-Peter.…

Pa slacht onze kip moeder braadt haar in heet vet de haan kraait driemaal - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - Schoon gewassen raam doorzichtige helderheid bebloede snavels - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - Ware onschuld wordt door volwassenen vermoord was ik maar weer kind - - - - - - - - - -- - - - - - - -…

Er gaat een flakkering van wind over de nachtkaars uit. Ik blaas mijn gedachten weg en bewonder de maangeest in het duister. Ik volg een zilverspoor door een stralend mozaïek van magische sterrenbeelden en dwaal langs een hemelsbreed spectrum. Gesluierde geheimen zweven in het fluorescerende licht. Verwonderd blijf ik steken in de…

Die klachten die je in de trein kon horen ("Het is wat met het openbaar vervoer" En meer van dat forensgeouwehoer) Daar ging men zich bij de NS aan storen Dus kregen ze een lumineus idee: Er komt een spreekverbod in de coupé!…

onzekere nummers in een groeiende maatschappij wie is de volgende staat voor in de rij verzekeren is geen optie niemand gaat voor wie wacht er af mag er door garantie voor iedereen arm of rijk wie trekt het langste eind breekt door de dijk de lijst kent geen tijd vraag blijft: hoe en wanneer wie is de sterkste maakt de ommekeer…

Op de Aleöten is een kalkoen geschoten. De buurvrouw heeft het me verteld, ze werd gisteren gebeld door haar neef uit Rome. Die heeft hem meegenomen en ingevroren moet je horen, voor het kerstdiner. Daar zit ik best wel mee. Daarom heb ik die neef gebeld. Ik zei: "er wordt hier verteld dat u op de Aleöten een kalkoen hebt doodgeschoten…

Ik weet van de hoed en ik weet van de rand, van de steek onder water en de kikker op de kant. Ik weet van toeten en ik weet van blazen, van de kogel door de kerk en het gegooi met de glazen. Ik weet van alles, van alles niets. Wat ik heel graag wil weten is: Wat ze zoal eten op andere planeten en laten ze daar ook scheten?…

Gevloekte slang! aan gloênde harten knagend, De zoete trouw der minne boos belagend! Ik heb de knik des maak'laars wel gezien! Hij greep haar hand en lonkte bovendien. Ja! op haar voet heeft hij getrapt, de snode! Ik had het diepe bukken niet van node: Ik zag het, zij liet toe... O, wrede smart…

Zou er een pijn zijn van een hogere orde dan vindbaar zijn en niet gevonden worden?…

doorleefd groen ritselt een laatste zwoele streling de zomer voorbij…

Tussen wanden hangt een zwevend wegennet ragfijn bedauwde spiralen symmetrisch opgezet In het midden troont zonder gewetensbezwaar met kruis getekend de gastvrije eigenaar Een kleverige val vol benarde vrijheidsstrijd waar het woeste trillen slechts ’n kwestie is van tijd Kracht van levensdriften evenbeeld van mensheid door…

Ik laat deze laatste woorden vallen in je handen Houd ze voor me vast mijn adem, vluchtig als ze door het duister ijlt Nu lijkt de nacht te zingen in dit eindeloze gebed, geeft de hemel glans, een glimlach stilte klinkt nog ver na…

Het leven loopt op zijn einde, verschrompeld door ouderdom. Maar voordat hij ter aarde stort toont hij nog even zijn mooiste gezicht. Het herfstblad in al zijn kleurenpracht! Warmte in een koude zonsopgang omgeven door mist. Mystiek, misschien nog gevangen door een web vol met ochtenddauw. Opgaand in de natuur, zijn resten…

Ik zit voor mijn computer vergezeld van Afro muziek mijn lichaam deint mee in cadans met haar ritmiek Eigenlijk wil ik dichten maar mijn hoofd is een vacuüm ik beweeg mijn handen mijn vingers slaan ’n drum Gek van wilde ritmes dol op poëzie dus waar ik nu mee bezig ben is een compromis…

Nu de Amerikaanse president Woensdag met Balkenende heeft ontbeten Is het misschien wel aardig om te weten Waarom dit treffen zo vroeg was gepland. Wel, Bush heeft er persoonlijk voor gepleit: Hij wilde graag een ei bij zijn ontbijt.…

Al wordt de stad uit volle borst bezongen Toch is die borst, zo blijkt nu, niet zo vol: Maastricht eist van zijn inwoners z'n tol, Want men heeft daar veel minder goede longen. Maar ook de ogen zijn veel minder daar, Want men heeft last van de Maastrichter staar.…

Het ongekend gevoel ontkiemd in ‘dichters volle geest is niet doordringbaar. Daar waar woord en ziel versmelten en het metrum strak en ongerijmd de zinnen samenvoegt, bestaat in ongeschreven taal inhoudelijke waarheid wat hij zeggen wil.…

Als afgekeurde stek Vanwege krom en veel te spichtig Bij toeval in de tuin beland En daar voorlopig ingekuild, Was ik hem even uit het oog verloren. Nu, Dertig zomers later En nog meer meters hoger, Kan ik er moeilijk nog omheen: Ik denk dat hij hier blijven zal Op deze plek Waar ook ik wortel heb geschoten. Ik vraag me enkel af Wie…

Er moet wel iets zijn gebeurd al weet ik nog altijd niet wat; ze hadden een enig kind en ik heb het lief gehad. Maar het ging, als het meermaal gaat, en waarover je nauw'lijks kunt praten; kortom, ik heb haar gemeen, naar de roddelaars zeiden, verlaten. Soms heb ik nog bij gerucht en te hooi…

Prilheid verhuld achter slierten haar uitgemergeld het lichaam haar handelswaar Schreeuwende cellen spastische symptomen tiranniek hongert het lijf lege dromen De schaduw in de auto vraagt hoeveel de laatste, dan kan ze scoren dan is dit even niet meer reëel…

de tijd lijkt tot staan gekomen ze houdt haar adem in ver weg ligt het verleden als een brok oud zeer vastgezogen in haar gemoed ze koestert de stilte het nieuwe seizoen laat stormen razen en rivieren kolken brokstukken schieten los niet meer tegen te houden de eindeloze stilte voorbij…