Alle inzendingen over kraambed

Negen maanden waren als een moment van leven zonder verleden tot stilte geworpen werd en besef plaats nam in het heden waarna de uit nood geboren schoonheid van de dood langzaam stierf door de toekomst.…

Onderwijl klinkt bij 't kraambed gehuil met de pet ... Als pensioen wacht straks de voedselbon.…

Bij het gloren der dageraad verschuift de steen Het duistere kraambed waar zij geboren worden En zo ook nu weer er een nieuwe dictator verscheen Hangend in besmeurt Batik, Gezogen aan uitgedroogde borsten Huiveren schrale baby's…

uit water voortgekomen vocht zij zich eeuwen vrij bedacht het vaartuig dreef af op golven spelend kind zich ver gewaagd in onderstroom 't laatste ademhalen het kraambed werd tot deinend graf gegeven heeft de zee en ook genomen uit "De Zee en Ommelanden" (tweede reeks)…

Twaalf dagen later stierf jij in het kraambed, Jane…

'Een man is misschien wel een goudmijn, als echtgenoot kan-ie toch fout zijn. Zo 'n vent wens ik niet,' redeneerde Margriet. Nee, ze wilde beslist niet getrouwd zijn. De berm waar ze was, was een zachte. Ze lag ongeduldig te wachten om te worden bevrijd, want ze had al een tijd het geluk van een kind in gedachte. Ze wilde niet kinderloos…

de wereld was volmaakt toen wij kwamen het kraambed in uitstekende staat dat wij meteen eigenden met namen trokken ons plan zetten alle stempels in een persoonlijk perspectief maar met warmte en liefde de omgeving delen deden we niet het was ons gebied met alles hebben en houden gingen wij een leven opbouwen niemand leerde…

Een zacht ruisende wind over niet afloopbare velden vlaktes van vergeten helden kraambed van tulp en hyacint aan de kim het gekrulde duin een overzeese achtertuin Ze schouderen in het bed het frisse groen op de flank de zware toppen fier en rank gekleurde hoedjes opgezet bloemenpracht van hart tot rand buigend voor passant en klant Zo…

laatst gezien op tv een jonge vader met tattoes neus- en oorringen ik zag hem aan het kraambed van z’n vrouw breken huilen als een kind een van de diepste emoties de mens gegeven het ontstaan van leven wat zelfs de stoerste vent doet smelten en verbleken hun emoties trokken mij ook met zich mee en veroorzaakten een brok in m’n keel…

het mississippi zuidland Waar in het havenzicht proud mary lag De bakermat van jazz en mardigras Aemilius werd Adversarius Zijn mainstream driemaster op maiden voyage Werd puur ritmiek: bass drums and all that jazz De brainwaves sloegen bijkans overboord Op keyboards van zijn nieuwe vlaggenschip Na miles werd hij in 't kraambed…

Rondom het kraambed klonk een diepe zucht, de bange spanning was op slag verdwenen, gelijk met de verkrampte kromme tenen. Ze lachten allen mee, heel opgelucht. En met die leuke kuiltjes in haar wangen liet ieder zich in vreugde door haar vangen.…

Ze ligt te zwoegen in het kraambed De navel deint, de adem jaagt Alsof ze een wankele vlam wil doven De vroedvrouw heeft hier niet om gevraagd Gewoonte, bevlekte gewaden hebben haar verdwaasd Een wonder daalt naar het bekken Hip hip…joelt ze zwak en zwanger van ongemak In een versnelde golf van kreten De vliezen scheuren Ze perst het broze…

Ik werd door tijd en dicht te vondeling gelegd, boreling van stilte en gedachten die aan het papieren kraambed hebben gestaan, kon al begrijpen wat de omgeving wilde verzwijgen, zonder iets te willen missen, zal verder niets ontstaan, wordt er niets gedeeld uit oprechte vragen die zich tot onbegrepen antwoorden laten rijgen, leeft…

Bedolven knopje, brozer draagster, Vracht van onbevroed vermenigvuldigen, Voed jij de vrucht nog in de waan als was Je zwanger en je eigen weefsel kind, Verlost pas in het kraambed van de aarde.…

Ik werd door tijd en dicht te vondeling gelegd, boreling van stilte en gedachten die aan mijn papieren kraambed hebben gestaan, kon al begrijpen wat de omgeving wilde verzwijgen, zonder iets te willen missen, zal verder niets ontstaan, wordt er niets gedeeld uit oprechte vragen die zich tot onbegrepen antwoorden laten rijgen, dief…

Het werd door tijd en dicht te vondeling gelegd, boreling van het eerste uur, het waren grootste dichters die rond het kraambed hebben gestaan, kon snel begrijpen wat de pennen zagen om voor de taal maar te verzwijgen, begeerte om niets te willen missen, zonder een gedrevenheid zal verder niets en weinig delen uit oprechte vragen…

Verlangt naar haar kraambed, nog een kleine 3 weken, dan is het zover! Zondagavond ´n familietelefoontje, m´n schoonzus, krijgt in oktober haar 3e zoon, ´n tikkie terleurstelling, maar ach...als ´t maar gezond is! Bye the way "wij gaan trouwen" ook leuk toch?…

in de vergetelheid vervagend als een klassenfoto in een vergeten la daar sta je dan bovenop de omgekeerde piramide van de tijd een onafgebroken hartenklop een DNA-estafette de overlevers met hun kunst en vliegwerk de toevallige passant werpt schalkse blikken op haar heupen, de vonk in haar oog een eeuwenlange ballade van zaad en pijn, kraambed…