Netgedichten

netgedicht (nr. 39.701):

Zachte berm

'Een man is misschien wel een goudmijn,
als echtgenoot kan-ie toch fout zijn.
Zo 'n vent wens ik niet,'
redeneerde Margriet.
Nee, ze wilde beslist niet getrouwd zijn.

De berm waar ze was, was een zachte.
Ze lag ongeduldig te wachten
om te worden bevrijd,
want ze had al een tijd
het geluk van een kind in gedachte.

Ze wilde niet kinderloos blijven,
maar intimiteit aan den lijve
en was als een lam,
toen een bermtoerist kwam
om de liefde met haar te bedrijven.

't Was door onvoorbehoedzaam gedrag,
dat Margriet in de kraamsponde lag
en een vierling ontsproot
aan de bommoederschoot.
Deze bommoeder schoot in de lach.

Ze juichte van blijdchap: 'Hoera!
Zo een prachtworp doet niemand me na,
want een feestvierling is 't
en ik ben nu beslist
de gelukkigste bermbommama!'