Alle inzendingen over kraan

tot wreed het zwaarstromend slagzij, dachten ze nog aan verre zeeën, hun uitvaart verdronk aan de kade steken late kranen de schaduw van hun werkeloze koppen in de donkere hemel op de noordoostpassaat schommelen loom hun haken dromend van toen ijzerwerk nog in argeloze wrakken…

Sonnet Vonkende God, of geest van Godes naaste neven Die hart aan hart met vuur gezuiverd innelijft, Waarin uw gouden grift gloeiende wetten schrijft, Daar niemands wil af schrikt, of tegens denkt te streven; Onttern mijn borst en bid de voedster van mijn leven, Die met een zoete wind mijn teedre zinnen drijft, Zo lang tot op mijn hart haar…

'k Hoor 't roepen van kranen, die trekken voorbij; een stil vermanen: ook gij... ook gij...…

Ga dan in 't woud,- waar de vogel zingt Waar 't luchtig-vluchtend konijntje springt, Bij bijtjes zoemen en mugge-dans, En wind van bloemen me een wilde krans. Leg zacht die krans op mijn haren neer, En ga weer Leven .... en ween niet meer.…

de kou laat zich buiten reeds scherper voelen al schijnt de winterzon mild tegen het raam wij steken op de krans een tweede kaarsje aan ons verlangen naar het kind blijft maar groeien wij beginnen de weken en dagen af- te- tellen zoals de maagd die haar kindje blij verwacht zal het komen in de morgen, dag, of in de nacht komt straks een engel…

Zij droeg paarse bloemen als een krans hun namen werden op een dag verschanst in het nieuwe morgenlicht diep begraven… mocht zij voortaan nog lentebloemen garen!…

De kraan gaat dicht en de wereld gaat open vertwijfelde benen dragen hun lot De wereld waarin dat lot werd begrepen die zit weer voor enige uren op slot…

In Groningen gaat alles kalmpjes aan En maakt men zich om niets of niemand druk, Al ging daar laatst de waterleiding stuk En kwam er nergens water uit de kraan. En dus was er ook vele weken later Nog altijd in de Euroborg geen water.…

Koester gloeiend goud koren huiver zilver maanlicht water leef in laatste uurtjes gedenk die krans van margrietjes zélf gevlochten rond de tere kinderziel…

Haagse Zamboni's zakken door het ijs, dweilen met de kraan open verstrooide woorden wrijven meer zout in wonden van gladde praatjes een kabinet gevallen door zand in eigen ogen…

Bedrukkend en zwaar hangt zwaartekracht aan mijn hart terwijl kille tranen rode wijn druppelen uit mijn glasgordijn mijn kraan alleen maar gal kan spuwen en mijn glas alleen op tafel staat…

Het Britse nieuws gaat enkel over stromen Het water valt de platte landen aan Maar komt nog voor geen druppel uit de kraan Een contradictio om van te dromen De universiteit kan dat waarderen Daar kan zo'n Oxford-Brit op promoveren…

Met voor Stefs kop een aantal dikke borden Is een belofte makkelijk gedaan: “De NAM sluit straks in Groningen de kraan, Er zal niet nog meer gas gewonnen worden.” De farizeeër van het kabinet Heeft Groningen nu voor het blok gezet.…

Ik koop geen kerstboom en geen dennentakken, Ik hang geen krans of kerstklok in de hal, Ik leg geen kerstkind in een houten stal En ook zal ik geen kerstkalkoen gaan bakken. Vanwege het enorme brandgevaar Vier ik gewoon geen kerstfeest meer dit jaar.…

ze staan daar maar een aantal oude kranen die nooit meer zullen hijsen terzijde geschoven ongeordend in een weiland langs het spoor als verdwaalde giraffen die zich vertilden aan de zwaartekracht van het leven en in blessuretijd nog mogen blijven…

Nu men de moslimwoning aan gaat passen, een schuifdeurscheiding tussen vrouw en man, met ook een extra kraan als `t effen kan, om na gebruik van het toilet de kont wassen. Dit is beslist verrijking van culturen, met deze schoon gewassen halalburen.…

De gaswinning, het is een zwaar dossier De bevingsschade is niet te begroten De kraan moest dan ook dicht, zo werd besloten Voor slachtoffers destijds een fijn idee Maar Blok blijkt op de valreep nu nog even De Groningers een nekschot te gaan geven…

Maar wie dat net als ik wel heeft gedaan Verdient juist extra water uit de kraan.…

sinds kranen afwijkend worden geplaatst praat ik anders met water het overkomt mij opgedrongen poëzie open gesprongen uit bedwelming van regengordijnen waarin patronen verschuiven dorst gelest naar waarheid het belooft veel voor later…

De directeur van Eigen Haard besloot Om klantgerichter te gaan opereren En een complex halal te renoveren Naar wens der allochtone stadgenoot Zo houdt je moslim-huurders langer vast: Met schuifdeur, extra kraan en schoenenkast…

gemaakt 't is de lege plek die mij zo raakt als ik het kleinste ding bedek heb ik een gele krans gemaakt een gouden cirkel onder 't wolkendek als ik het kleinste ding bedek -de wonde met mijn vinger verdoofd- een gouden cirkel onder 't wolkendek ik heb een zonnebloem onthoofd (pantoum)…

de zon blaast een vlam uit haar rode krans een snelle, zinderende wind dringt door onze dampkring buigt af naar de polen in een ritselend spel van kleur gebundeld in bogen in fonkelende gordijnen als een dans van licht…

Een krans van licht, met heldere stralen. Ik ontwaar jouw gezicht. Het stelt me gerust. Het is goed, daar waar je bent. En heel bewust, kan ik je laten gaan. Hoef ik niet meer te treuren. Weet ik, dat onze liefde blijft bestaan.…

Zijn vinger wordt vervangen door een kraan.…

ze is in volle bloei van knop tot wasdom blad na blad opent zich tot het hart zich toont donker tot lichtroze pronkt zij haar barok totdat zij gaat verwelken in een sierlijk sterven op tafel vormt zich een krans afscheid van haar schoonheid…

ze staan daar maar en zullen nooit meer hijsen oude kranen dik onder het roest ongeordend terzijde geschoven in een weiland langs het spoor als verdwaalde giraffen die zich vertilden aan de zwaartekracht van de tijd en in blessuretijd nog even mogen blijven…

Jij zag mijn eerste stapjes Je zag me wankelen Wat ik nu soms nog doe. Jij gaf me het zetje in m'n rug dat ik verdiende Ik wil je bedanken Voor de vaderliefde die jij mij gaf…

De wereld lijkt zo rustig en lief Maar als je kijkt wat er op deze rustige en lieve wereld gebeurt kom ik niet verder dan moord en agressie. Kinderen ontvoerd Gezinnen ontwricht en branden gesticht Dit is te gek om alleen al over te denken Dat leerlingen de klas binnenlopen met wapens Dit is te gek om over te denken. Kan dit nog gekker…

In het nachtelijk Zwarte Woud zweeft tussen nevels een lichtschijnsel, en geeft de bomen glanzende gezichten als van versteende, maar mild gestemde reuzegnomen. Een uil vliegt in dit licht als van een fee in alle stilte mee, met in de ogen zijn eigen gloed. Nu glijdt de aura heen, de hoge bomen schijnen weer gewoon van kruin tot voet,…

De krans is wit. De soep is wit. Het ijs is wit. De stal is wit. Het kind is wit. Het lijf is wit. Het hart is zwart.…