Alle inzendingen over kwijt

Dat de wind fluistert in vele talen mannelijk is en licht van gewicht doet vele feministen zwaar balen vooral die wonen in Maastricht met uitzondering van Angelie Zij waarschuwt met haar vingers en telt theatraal één, twéé en drie laat gitzwarte vlerken verschijnen rode hoorns uit haar voorhoofd haar tanden als een haaiengebit…

We leven in een tijd van tien verboden Was de mondneúsnikáb eerst in 't OV De zorg, het onderwijs, horecafé Niet toegestaan, nu zijn 't de tien geboden Den Haag is nu pas wakker en gezwicht Voor RIV iMam en burgerplicht…

Toch knap hoe langs het iets te open asfalt De geelgetruide Armstrong magistraal Als een volleerde Richard Groenendaal Vol overgave door het dorre gras knalt Ach ZOAB, sprak hij en geen spier vertrok-ie Staat voor: Zo Overwon Armstrong Beloki…

God almachtig, ik bid U krijg ik nog de tijd dat ik mag beleven dat ik word bevrijd van de knagende zorg die mijn ziel niet loslaat maar bovenal voor hem die dit leven niet meer dragen kan het gemoed dag en nacht beheerst geef allereerst hem die kracht dan om te accepteren wat hij en niemand veranderen kan Lieve Heer geef me nog wat tijd…

mij ik ben de weg kwijt.…

Even de weg kwijt Naar binnen kijkend Op zoek naar mezelf Schrikkend en Vragen ontwijkend Moe van top tot teen 't Antwoord op vragen Weet ik zelf niet eens 'n Week helemaal alleen Begint er dan iets te dagen ?…

Weet jij hoélang hij je kwijt is, en ook jou niet vinden kan? Daarom raad ik je bij dezen: Zoek die engel, die engelsman...…

Door het duister struin ik in de dieptes van mijn ziel om mijzelf te vinden in een altijd draaiend wiel één met oneindige verhalen hier is waarheid vergezocht en ik loop maar wat te dralen op mijn eeuwigdurende tocht…

Zacht zucht de wind het is niet voor niets winter. Deze koude komt niet onverwacht elke keer dat ik dit seizoen inga besef ik dat ik deze koude weer tegenkom. Door de wind uit elkaar getrokken voel ik de afstand ik hou je hand vast maar ik voel hem verstijven hou me steviger vast, ik verlam dat ik hierdoor keer op keer onder je ogen weg glijd…

dat ons zo licht ontglijdt, Met zoeken jaagt-men 't weg, met vinden wordt-men 't kwijt. -------------------------------------------------------------- voedster/min - pleegmoeder Ritsaart - de naam van een manspersoon die 'ritsig' van aard is vertogen - vertrokken op-gedaan - geopend…

Het doet zo akelig veel pijn een kind te hebben en toch weer niet Je reikt hem de helpende hand, maar helaas, hij wil hem niet Ik moet hem laten gaan 't kan niet anders meer En nu ben ik hem kwijt en het doet zo zeer, zo zeer....…

Nu weet ik eindelijk wat er kwijt was, Ik weet waar ik zoeken moet. Ik moet het alleen nog verzamelen, Dat vergt veel tijd en geduld. Over een tijdje is het meisje terug, Het echte meisje en niet wie het nu is. Ze is dan helemaal zichzelf weer, Dan zie ik weer een bekend meisje in de spiegel. Ik zie mezelf, de ware ik.…

Geen droom maar de keiharde werkelijkheid, mijn schatje ben ik nog enkele weken kwijt. Ik vond het alleen zijn toch altijd zo fijn? En nu? Nu alleen maar pijn. Ik zit nu naar dat rottige beeldscherm te staren, ik moet het maar gewoon aanvaarden. Zonder jou leven kan ik niet, dus ligt er een mooie toekomst in het verschiet.…

Maar juist doordat ik lijd, raak ik je nooit meer kwijt.…

Leeft die kleine meid, of is ze mee met alles, dus kwijt. Hoe moet ik dan mezelf kennen, als ik niet door de herrineringen kan rennen.…

Men zoekt zich en men raakt elkander kwijt, men volgt met vreugde en ontvlucht in spijt, men twist en ruziet en is ontevreden en weer verzoend en alles zonder reden.…

Ik herinner me de plankenvloer die kraakte, de eksters in de tuin de ijsbloemen op het slaapkamerraam dat je zei, in een vorig leven was ik een aquarel, nee een witregel dat het bizongras in de fles zweefde als een zeepaardje dat ik na het tellen tot honderd ging zoeken, de laatste tree miste in het donkere trappenhuis dat de telefoonkaart…

Miljoenen heb ik over voor het terugdraaien van de tijd, Een harde leerschool: jouw vriendschap ben ik kwijt.…

Ik heb zo lang gezocht Naar wat ik dacht te zijn Ik ben alleen vergeten Te kijken door de schijn Ieder houdt een masker op Verbergt zijn echte gezicht Maar wie erin opgaat Ontkent het ware licht Ik heb de wereld afgezocht Naar iets dat ik op aard nooit vind Als ik mezelf wil zien Moet ik zoeken in de wind Ik was mezelf vergeten Ben…

als ik het nu wel vertel, is het geheim weg ik ben het kwijt en jij weet het jouw leven verandert en dat van mij ook zullen we ons geheim maar bewaren? zo waren we gelukkig met een geheim het geheimhouden was belangrijk voor ons beiden ik wist het en jij niet en daarom hebben we beiden een geheim bewaard…

Je bent me alles, Ik wil je niet kwijt, wil bij je zijn, veilig in jouw armen waar ik het liefste ben. Je bent het belangrijkste voor mij. Je bent alles wat ik wil en nodig heb. Daarom wil ik je niet kwijt en zit je diep in me hart.…

Ik liep tegen mezelf op. Mezelf vroeg wat gaat er om in jou kop? Ik keek haar aan maar zei niets. Mezelf zei: hallo ik vroeg je iets? Ik liep door, wou haar niet kennen. Maar ze begon achter me aan te rennen. Mezelf haalde me in en zei: je kan niet meer weglopen. Wat deed ik? Bleef maar op een wonder hopen. Ik zei: ik ben er nog niet klaar…

Winterzon tekent mist op een bladloze tak, schildert zonder kwast Mijzelf verloren, kwam de dood tegemoet, ook hij scheen de weg kwijt. Gaf haar twee rozen, dankbaar gaf zij mij één zoen houd nog wat tegoed. Stilte tussen woorden in brede zin, daar put ik de adempauzes uit.…

Compleet de kluts kwijt, hoor ik breeduit gestommel eindigen in knal.…

Geef verantwoord respijt Anders ben je straks alles kwijt.…

hij dacht het zijne er van kom dan, kom dan smaak het vileine vragend, uitdagend komrij bevlogen kwamreed vervlogen de dood komt altijd op tijd komrij met mij ik scheld u kwijt…

zachtjes zeg ik tranen die mij raken want dat kleine meisje is zichzelf kwijt in de warmte van vroeger vroeger, toen een schouder nog steun gaf en glimlachend een kopje koffie dronk knalhard verleden tijd hartverscheurend realiteit zachtjes zeg ik fluisterwoorden, want ik wil mijn kleine meisje niet kwijt…

Ik ben je kwijt. Misschien is dat geluk: een geluk bij een ongeluk. Misschien is geluk: Nog een geluk dat. Dat ik aan jou kan terugdenken, bv., in plaats van aan een ander.…

En ik heb te weinig tijd, ik ben hem voor Eeuwig kwijt.…

Het doet pijn bij je te zijn lichamelijk aanwezig ogen dwalen weg zeggen zoveel terwijl je al zo lang niets meer zegt opnieuw sta je op loopt heen en weer die tergende onrust kwetst elke keer nog ben je hier lijfelijk thuis je geest is al in een ander huis het doet pijn bij je te zijn…