Alle inzendingen over leegte

Uitgekleed door de wind, schouw ik door betraande ramen; mijn hoofd lijkt leeg en of ik vind, de weg naar al die vergeten namen. Hoe kan ik leven als het kind, dat nooit gevraagd zich moet bekwamen; in het vullen van een ledig hoofd, bedachtzaam knikt het ja en amen.…

Wanneer zelfs de leegte de leegte niet meer vult, de stilte te groots wordt in zijn volheid, het verlangen naar veelvoud het leven niet meer vervult... kan zelfs het geheel dat in d'illusie beelden verguldt het Zelf niet meer verstaan omdat al het denken, het voelen, het Zijn in tijd is voorbij gegaan...…

Zoals de twijgen van de treurwilg rillen als de ochtend hen met dauw bekleedt of het beladen nijgen naar de aarde wanneer herinneringen zwart omrand in marmeren ogen staren…

Het dichten was gestaakt lichaam en geest waren enorm geraakt. Intens verdriet deed alles verdwijnen wanneer komen de letters toch weer tussen de lijnen. En zal het mij weer gaan lukken op papier een gedicht af te drukken. Ik heb dit zo enorm gemist maar letters, woorden ze leken wel gewist. Nu wil ik er weer voor gaan ook al kost het mij…

de leegte die door mij stroomt ontpopte op die groene heuvel waarvan de naam mij is ontschoten zwierden takken die kusten de grijze nacht die hen in evenwicht hield zwarte vogels cirkelden om de hoofden van degenen van wie de zin verloren had knaagden bevers zich een weg door het onoverkomelijke 'n naamloze hief haar kelk op…

Een verlaten nest hoe bezorgd als een handpalm ooit die leegte was…

toen zij die ziekte kreeg weg nectar met de zoete smaak waar ik zo graag aan nipte maar wat mij plots ontnomen werd toen ’t leven haar ontglipte weg toekomst waar wij beiden van droomden hand in hand van huisje, boompje, beestje en kinderledikant de ergste pijn is weggeëbd maar kom ik ’s avonds thuis dan knelt mij na de werkdag de leegte…

Leegte die naar Eeuwigheid ons Uit doet zien Zegt de kunstenaar Die Schepping maakt Uit de heimwee Van zijn hart Dank aan beeldend kunstenaar Gerard Koster, Eenrum Dagblad van het Noorden, 12 oktober 2012…

Alles lijkt doordrenkt met leegte. De dingen hebben geen naam en het is alsof ik er zelf niet ben.…

leegheid laat het rode bankje zien het verlokkend rood is zinloos niemand wil mee diep in die grote blauwe zee de sleutel van de grote klemmende rode deur ligt op de bodem wie goed zoekt zal niets vinden de sleutel wacht…

Nog nooit zo gevoeld Hart leeggelopen,eenzaam zonder de warmte van de ziel wat het ongrijpbare gevoel van liefde mogelijk maakt. Brein gevuld door de leegloop van m'n innerlijk dat rationeel denken staakt. Accelererend en niet te stoppen overweldigend gevoel van onmacht De optelsom van brein, hart en ziel is het verlangen naar jou liefde, hebben…

Een plek alleen voor mij. Verdrietig mag ik zijn en niet een juk maar nietig, verdraag ik je weg in tijd.…

Eenmaal hebt gij mijn stil vertrek gewijd Met even uw ontroerde aanwezigheid, Met toverklank van zoet-gesproken woorden En tedere gebaren die bekoorden. Ik had dat uur in zaligheid verbeid, Met vreugd gevuld de al te lange tijd, - En nu: in troeble bitterheid versmoorden De dromen die me in eenzaamheid behoorden. Uw afzijn pijnt mij als…

Alsof ik de leegte kan voelen, de leegte in mij. Een leegte die ik wil vullen ook al heb ik niets. Het doet me verdriet dat ik mijzelf dan zo zie. Want de leegte is zichtbaar en daar iets aan doen kan ik niet.…

leeg durven laten is niet één voor tussen wiegende wolken en schuimende golven door het verruimt de geest die immer dolend bleef zich laafde aan alles wat houvast bood of was dat de wens van de gedachte opdat de cirkel dan rond zou zijn…

door de zoeker heen de leegte scherper krijgen met focus op niets…

Ook zwarte gaten de oneindigheid van 't universum het tijdeloze en de eeuwigheid van het heelal zweven evenzeer gelijk de dromen die wij weven als lege golven van het niets door 't onbekende Al…

Diepe holle leegte In het hart En de ziel Geen geest kan dat bevatten De pijn is te kolossaal Om mee te gaan Met de vaart der volkeren Donderslagen in het hoofd Een pil die de pijn verdoofd De geest Die vreest Weet van dat wat er nooit is geweest Geen bestaansgrond De open wond…

Zwaarder dan licht beschaduwt mijn gezicht leegte die alleen stilte voedt vreugdeloosheid tegemoet. Zinloosheid alleen, broosheid klankbordloos leven leegte als vast gegeven. Ongevraagd een eeuwigheid geplaagd in verre nevelen gehuld leegte troosteloos ongevuld.…

Het stille trok een streep onder gedachten doch ver verwijderd zijn maakte plaats voor leegte waarin ik geen gemoedsrust vind zonder stof voor praten enkel voor gebeden omdat mijn kind zijn kracht verliest die híj langzaam los moet laten het is niet te verhullen daarom verkiest míjn geest een overdaad aan bezigheden om de leegte op…

ruimte voor leegte leegte, ruimte voor het niets niets, ruimte voor iets…

Wat is Leegte Is Leven waar er geen leven is Voelen waar je niets aanraakt En angst waar er geen angst is…

Toch blijven tranen stromen Als de bron Het hart gekwetst bloedend Is opgedroogd de ruimte van hoop die er eens was gevuld door duisternis poel van verdriet want bitter is de eenzaamheid de liefde die er was zal nooit meer zijn ik raap de scherven geluk dat eens was kapotgemaakt…

Ochtendlicht zoekt aarzelend jouw onbeslapen kussen op het koude bed de trap zwijgt de vertrouwde voetstap die zijn treden niet meer dragen en de woonkamer benauwt de enorme lege stoel zo troost'loos is ons huis waar niemand meer jouw koffie drinkt och lief het is zo stil op aarde nu jouw stem er niet meer klinkt…

Schrijven is soms lijden de nood om niet alleen te blijven. In eenvoud warmte zoeken uw stem te kunnen voelen. Slagpennen zinnen breken, medeklinkers spreken. Ruis die wil genezen, antwoorden ontmoeten, heropleven…

zwarte leegte toch probeer ik het licht te buigen. ------------------------------------ ----------------------…

Ik wil je niet enkel leegte nalaten als ik er straks plots niet meer ben ik wil met dit lied tussen jouw platen zodat je kunt zeggen: zo klonk z'n stem ik moet je nog zoveel liefs vertellen jou zeggen hoe het voor mij is geweest ik wil je nog zo vaak zomaar bellen en je doen denken aan ons feest, want geluk kwam bij ons aan tafel zitten…

Ze dweilt de hele dag maar door Verdrinkt in haar verdriet Verslagen vrouw in triest decor Troost bestaat er nu nog niet Achterblijven, plompverloren Niets dat haar verdriet verzacht Haar geluk ligt diepbevroren In een zwarte donkere nacht Ze moet toch verder, ondanks alles Zegt soms liegend dat het wel gaat Maar ik weet beter, mijn ma blijft…

neder Zij wacht reeds op mij Ik zuig haar op met volle teugen Beminnend onarm ik het Leegte zoals het hoort te zijn…

Wit papier laat mij de leegte vullen Tussen bladrand en bladrand Vul de leegte in met kriebeltjes En krasjes en dingetjes En dan heeft wit papier betekenis Vul mij de leegte met hetzelfde Dan krijgt de ik een zijn Geen wit papier in mij…