Alle inzendingen over lente OR kleur OR bloem

Zij draagt het voorjaar in een hart dat zingt van zomer, zoals vogels, klein en kwetsbaar, zoals sneeuw smelt in haar handen, uit liefde voor het leven dat aan kracht en kleur gaat winnen, strooit zij woorden als bloemen, tovert zachte zinnen, laat het lied van lente opnieuw beginnen en alles ademt ZON!…

ik sluier de kou van je huid zie bloemen van ijs ze bloeiden seizoenen vergetend hij nam je onwetend zijn handen bevroren je jeugd verloren je lente kleuren ontdooien als ik je kus, onderkoeld valt de lust neer als ijzel we verliezen elkaar in de winter van stilte erven de nachtelijke kilte…

Uit de dromen van de lente lacht de aarde in bloemen…

van mijn bloemen kon ik je in afscheid nog zoenen…

ik sluier de kou van je huid zie bloemen van ijs ze bloeiden seizoenen vergetend hij nam je onwetend zijn handen bevroren je jeugd verloren je lente kleuren ontdooien als ik je kus, onderkoeld regent lust neer als wat ijzel we verliezen elkaar in de winter van stilte erven slechts nachtelijke kilte…

ik geef je een bloem nog altijd in de knop het groen tiert welig mag die nog even in je handen bloeien of geven we het op jij kent de kleur en ik de geur in samen bloeien ik opende de zon in de eerste lente die jij won we hebben eindeloos gezomerd elkaar geoogst maar nu het herfst wordt blijkt winterslaap een schrale troost…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Groen was mijn gras Jong en smakelijk Bont kleurde ik de bloemen in de lente Ik was zo ongelooflijk aanrakelijk Heet de zomer, in de stad Frivoleerde ik het terras De zon die ik aanbad Ik wist dat ik er was Zelfs vallende bladeren Konden mij niet verkalkend veraderen Mijn leven, een en al kleur De herfst sublimeerde mijn geur Uiteindelijk…

mag ik je hand even raken de bloem die jij plukt nog even haar leven te laten zie hoe fier ze nu steelt wiegend op wind in een wei pas betreden door lente bemind en nu zomerend in heden mag ik je vragen haar daar te laten de bloei af te maken om vruchten te geven in de kleur en de geur voor ons komend nieuw leven…

ik buig stelen bloei bloemen tot een meervoud van boeket wil je winnen nadat ik lente als een korenbloem voor jou heb neergezet we zomerden in overdaad van zon het was jouw warmte waar alles mee begon we herfsten al kleuren weten koude zeer nabij maar oogsten zoveel mooie dromen dat de winter ongestoord kan komen…

mag ik je nu eindelijk mijn bloem gaan geven je kent de kleur en geur het komend groen uit vroeger leven neem maar mijn lente in een nieuw begin en groei naar voorjaarsbloei samen wiegen in de warme zomerzon, er komt geen winter meer die is al om we gaan nu herfsten ons volgend leven zal de rijpe vrucht weer vreugdevol…

berghelling in bloei zee van bloemen lente op haar mooist bloemenpracht…

Ik wandel met je hand in hand door het herboren lenteland de kleuren van de bladeren aan de bomen zijn als die van je ogen zachtgroen de kleur van je huid is lichtbruin als van de oude herfstbladeren alles straalt in de zonneschijn ik wandel met je hand in hand in het herboren lenteland.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Soms zo mooi Soms zo lief De bladeren die groener worden De bloemen die weer lekker ruiken en kleuren Maar wat nou straks als de bladeren gaan vallen En de het donker wordt En koud En de wind gaat waaien En de donkere wolken komen Hoe hou ik me dan vast aan dat fijne uit de lente En het fijne uit de zomer Hoe hou ik vast aan mijn geloof…

nu kou de adem nam van zachte bloesems twijfelt leven of ze verder kan, de kille dood neemt kleur uit welig groen de lente wacht alsof ze stilletjes vertellen wil dat uit één nacht geen gram valt te behalen over zeven weken bloeit april in witte jacobsladders tree voor tree beklimt mijn spijt langs bloemen die er niet toe doen…

koele vingers raken slechts de sneeuw met koude hand je keek weer met kristallen ogen waaruit warmte was vervlogen nagelde ons bloemen aan de ramen die vorstelijk in zon opkwamen in doorschijnend wit kwamen we samen jij smolt in warme handen bloeide kleuren na de kus op beide wangen geurde lente in verlangen…

zie je madeliefjes plukken de eersten van dit jaar je vlecht ze in je haar ze kleuren in het lente groene gras de eerste bloemen voorbij aan winters pas jij hebt het voorjaar rond je hoofd en in je ogen twinkelt reeds de warmte van de dromer mag ik je hand voor dans met blote voeten in het gras in het oranje hart van madelief…

de wereld krijgt weer kleur gele bloemen in het gras kondigen het voorjaar aan blaadjes ontvouwen zich langzaam aan de takken de cyclus van Moeder Natuur die van voor af aan begint kon zo het hele leven maar zijn ieder jaar een nieuw begin ieder jaar een nieuwe lente maar de lente van mijn leven is lang voorbij en mijn zomer ging…

zij ranken niet meer in de speelsheid van lente bloeien geen bloemen maar bladeren vormloos in het voorjaarsboek de spirit is weg en de flow aan kleuren en geuren verleden tijd de hemelbestormende power naar ruimte en licht is slechts een flits vergeleken met vroeger dat is wat ik mis in samen zijn en het ontbreken van meerwaarde…

De lente, ze blijft ons boeien als een prachtige partituur…

worden door kinderen bomen geplant de bloemlezing helemaal ondergedompeld, zoekt heel iets bijzonders in hun ervaringen, geel en groen, vertellen dat de lente begint, zijn de kleuren van het land, sneeuwklokjes, krokussen, narcissen kunnen hier hun hart ophalen.…

Wat baat, nu ‘k haar missen moet, Zang en bloem en stralengloed… Treurig zijt ge, o Lente!…

Het is Lente Het is Lente! Zonnestralen in het gras Eendjes zwemmen in de plas Kuikentjes er achteraan Moeder maakt voorop ruim baan Het is Lente Het is Lente! Paardebloemen overal Niet alleen bij paard en stal Gele bloemen in de weiden Om de mensen te verblijden Het is Lente Het is Lente!…

Wereld zonder kou De sprankelende kleuren Mijn lente voor jou…

vaak weet je de kleur van ogen niet maar nu wel want het is lente…

de kleuren waren weggemoffeld in een grijze lucht die pas aan de einders lichtjes rafelden zouden de genen nog een keer op hun laatste benen de ronde doen in een surplus van overleven nu alles geven om in lente de winnaar te kunnen zijn van de strijd met elementen en mededingers pijn we kennen fluisterende bloemen het synchrone…

het leven is koud te oud om nog lente te bloeien adem tekort krachten verloren bloed lijkt bevroren het wintert te lang in donkere luchten tijd lijkt te vluchten kiemen zijn op het groen is te klein om te groeien ik koester nog kleur uit voorbijzijnde zomers proef steeds hun geur kom maar mijn bloem die zon weer laat schijnen…

Vlinders vliegen rond, fladderen uiteen, mooie kleuren. Fladderen waarheen? Van bloem naar bloem, vliegen ze onzeker. Ware kleuren? Echte hartenbrekers!…