Alle inzendingen over lentes

pak stukjes hemel om de hel te blussen mijn bestaan te sussen met vagevuurmuziek geen rappers meer slammers hitsen op verzuipen in geluid performen slechts verdriet ik beluister het geboortelied dat liefde heeft gebracht want zacht is onze poézie die raakt en gevoel in mensen doet ontwaken lentes weer laat komen in vele warme…

kaarslicht flikkert de klok tikt tot de tijd daar is om los te mogen laten niet meer te hoeven vechten oeverloos te vechten tegen de demonen die mij het leven ondragelijk maakten eindelijk is de tijd daar om niets meer te hoeven in mijn hart neem ik jullie allemaal mee hoe rijk ben ik en eindelijk vrij…

ik heb de bladeren geraapt vruchten terug gehangen met muziek van wolken gespeeld de wind uitgefloten maar jij ging niet open in zomerse bloei ruiste kou dwarrelde dood in uitstervend rood je ziel lachte zachtjes want in de grond stroomde jouw leven niet jij maar ik viel aan afscheid ten prooi bij lentes eerste dooi…

Lente in de lucht natuur bloeit en groeit opnieuw kinderen lachen. Hoe na een lange winterslaap te hebben ondernomen begint een hemel te vullen met allerlei afbeeldingen en lagen in blauw-wit op hetzelfde moment krijgt ze gezelschap van zon die met haar opkomend licht en warmte stad en land zal innemen. Het is niet alleen de veranderlijke…

Naar buiten keren het raakt me diep in mijn hart een lente is terug. Hoe ik het pad van het leven bewandel waarin dagen blauw verlicht worden door het strogeel van de zon terwijl mijn stromend bloed kleur van de groene bladeren aanneemt Ik raak van de weg en beland in het eerste kwartaal tegelijk blijft tijd doortikken. Hangend aan een…

Komen naar buiten het voorjaarslandschap vertoont als een schilderij. Wanneer lente aan nieuwe bladzijde begint zal haar inkt stromen en overal verspreid liggen in allerlei kleuren en vormen in een ruimte terwijl zij haar tijd ten volle benut met levensechte beelden van opkomend licht vloeiend in een betoverende stilte. Een frisse wind…

Hoe jij als opmerkelijk beweeglijk en gestroomlijnd wezentje fladdert en gekoesterd wordt in de warme armen van het vlinderlicht waar jouw vleugels dartelen en dwalen van zoet naar zalig van behulpzaam vrijgevig passiebloem in haar nog vrij pril bestaan. Hoe jij als beeldend schepster glooiende landschap overschildert met palet aan kleuren te…

Nieuw jaargetijde licht bloeit langzaam maar gestaag de Lente ontspruit. Op welke wijze blauw-witte tinten in het hemelgewelf uit hun winterslaap komen, stapsgewijs opklaren tot ze samensmelten tot een mooi en uitgestrekt geheel die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen. Tegelijk ontluikt zachte warme…

nestelen in grijs van grauwe maanden slaapt wit in pas gevallen sneeuw zijn winters maagdelijk rusten toch zal er iets gaan broeien in leven dat door snoeien kort gehouden wordt het zijn geen stemmetjes die soms winden kleuren wel de klank van samenspraak die over het mysterie van de blauwdruk gaat de magie raakt van alle lentes…

wie kent de dirigent van het windconcert dat lentes tonen preludeert in pril ontluikend groen het adagio laat trillen aan de horizon van zomers warme dag finaleert in oogst van geurig donkerrode klanken in volle herfstlach pas als de laatste toon bevroren is klaart vorst de twinkelende sterren zien we hemel in de ogen van…

Achttien lentes lang. En de kersenboom stond in bloei. Haar geur was voor die engelen. Maar hun echo's als juwelen, die schonken ze aan mij. Ik bouwde mijn dromen van fonkelstenen, mijn enige bezit. En danste onder de witte boom met engelen als ik.…

Toegerust met nieuwe lentes is de wachtkamer emotieloos terwijl ieders hart om een vergeet - me – nietje vraagt al zijn ze reeds geplukt en verwaterd door de langen vazen waarin droogboeketten zwijgen en zich rijpen aan het frêle licht zachtjes schuifelen de voeten onder de langgerekte benen en is verveling het uur van het moment…

er zitten diepe scheuren in de bast met zwart contrast door regenval getekend zijn kruin heeft hoog gestoken in het zomers blauw de groene waas viel gauw hij kaalde ruim voor herfsttij al in de lente stak dood hout het nieuwe blad voorbij zijn ringen worden dun de diepe wortels weker hoeveel lentes hij nog heeft dat weet alleen…

ik zag je bloem het korenblauw tegen het grauw van opgetrokken muren je bloeide daar alleen en wortelde in puin van het verleden het armetierig groen gaf toch een schitterende bloem halsreikend naar het heden kom open maar laat zon je warmen draag vrucht in wind en rust in sterke armen wieg maar in lentes uren jouw groen…

penseel al door het eerste warme rood het lichte bruin van zomers bloot onschuldig na het winters wit getoond in lentes groenend licht de schaamte is al afgelegd als de eerste blos haar stempel heeft gezet ondeugend wordt textiel steeds verder opgeschoven en laat maar weinig in beloven pikant diept bruin verstolen wit in contrasteren…

En juist dat maakt mij zo bang. 24 lentes jong, te jong. Ik had je vader kunnen zijn...…

. --------------------------------------------- Soms krijgt men later van zijn daden spijt, Van het gênant schofferen van studentes Van zestien en ten hoogste achttien lentes, Ontgroenen is niet meer van deze tijd. Nu luidt de nieuwste richtlijn der senaat: Schofferen mag, maar doe het niet op straat.…

zag de onrust in je slag je wiekte traag op warme winden fladdert om de nieuwe stroming te hervinden die je lift vleugelt zacht geloken pauwenogen op een witte ondergrond de poten zwart al uitgestoken voordat je op de kroon van bloemen landt nectart gulzig lentes eerste vocht vouwt je vleugels als de wind weer aan je sjort en…

Een lichaampje om te stelen schreed traag aan mij voorbij Borstjes, die je zo zou strelen hadden veel weg van toverij Achttien lentes, zo minimaal ritselden in een voorjaarszon Fantasieën gingen aan de haal door ‘t werk van het testeron In deze slaperige, stille stad stapte zich, van niets bewust Dat meisje, dat echt alles had waarvan…

Mijn lentes zijn gevuld met zang van merel,lijster .....vink en mees Het zijn kille winters die ik vrees hun stille afwezigheid in tuinen,langs bermen Het zijn m'n oren die ik wijd open zet zo ook mijn hart bij klanken van voorjaar Hoeveel herfsten.... dalen vogels neer om zich te voeden aan het rood van bessen?…

60 lentes mocht zij maar worden zorgzaam als zij was heeft altijd voor haar vader gezorgd toen hij overleed, kreeg zij het bericht kanker te hebben, chemo maakte haar zo ziek dat zij hiervoor bedankte zij vierde liever het leven zo goed en kwaad als ’t kon op goede dagen kwam ze voor ’n bakkie naar de kantine altijd vriendelijk en opgewekt…

Op je geboorte kaartje staat geschreven Nog bijna niets, zo klein Maar toch zo groots en fijn Wat jij voor ons betekent Daar sta je nu te pronken 18 lentes jong Bijna klaar om uit te vliegen Maar wacht nog even met die sprong Geniet met volle teugen Van een mooie jeugd Dat is wat wij je willen geven En dat doet ons enorme deugd…

diepe blauwe kruinen De kou te diep geslagen nog het hart te kil beslopen Een plensbui die er ijskoud lult van zomers in de tropen De dagen zwart de zangers stil en rook die maar blijft pluimen De wolken dicht de adem laag en hoe de uren schuiven Een tango die er ongedanst ook toen niet kon beletten Hoe ouwe botten zich vermoeid naar nieuwe lentes…

Ik las laatst goedbedoeld gezever, over lentes, De Bildt en de kever. Ja, zelfs over Kerkse tribunalen. Als we dan toch moeten verhalen, dan heb ik ook iets op m'n lever: ik wil de Kever 1300 terug halen. Die VW Kever, al was 'ie klein, snorde lekker, reed als 'n trein. Van een degelijke Duitse makelij.…

bijna bezweken onder karrevrachten sneeuw spraken we met vederlichte schone lentewoorden de kleine krokus schudde het laatste restje winter van zich af een sprankelende ontsnapping aan witte winterlagen gesmolten en verstijfd dropen winterwoorden af geurige lentewoorden openden onze bevroren zielen zoveel lentes later toen onze…

Wie is het naar wie je tracht in deze dagen, voor wie je stralend witte lentes breit van zuiver zilver, dragend als het ijs op de gelagen, te dunne stiltes vol ongeduld verbijt?…

al ken ik je niet echt, weet ik hoe je lacht en klinkt en heb soms ook verdriet uit jouw lichaamstaal gelezen Ik ken de uitdrukkingen op je gezicht en weet hoe jij je koffie drinkt 't voelt zo warm, vertrouwd Twee lentes kruisen onze wegen, jij helpt mij en ik pak dankbaar jouw beide handen aan geborgenheid mengt met liefde Ik zal…

zo snarig dat ze zong in de muil van de nacht het was haar heldere stem die me lokte naar de oever van die kant waar de zon zich baadt in het water van erbarmen ze was rijper dan menig vrucht die ooit in mijn handen bloeide groener dan twee lentes op een dag maagdelijker dan wat een man zich kan wensen en lieflijker dan het ontwaken…

Jij laat mij vrij en ik jou los ontroostbaar als je bent stap ik met mijn 23 lentes jong uit het vergeelde moment.…

vier vetgedrukte regels in het ochtendblad kruipen gelijk onder de huid ‘Drama in de Vogezen’ vijf jarige levenloos aangetroffen de aangeboden kat, die hij meisjes uit de buurt beloofde, een list deed het verhaal de ronde in het dorp fietsend op zoek, naar goed gelovigen een gemakkelijke prooi het kleine meisje honderd meter van huis…