Alle inzendingen over leven OR mystiek

Wat is nog te vertrouwen? Wat je ziet: foto's gefotoshopt bijv. een olifant met naast zich een leeuwtje die hij beschermt en jij die het gelooft wat je leest: berichten uit de krant op de tv? gedichten zomaar verdwenen waar is nog een plek die veilig, niet lek die altijd goed en eerlijk Zelfs 't Universum lijkt het leuk een mop met ons…

je hebt je handen laten zien waar in verboden schrift de lijnen van je leven staan gegrift de magie van tekens bracht iedereen het hoofd op hol occulte ceremonies onthulden eeuwenlang de toekomst uit een glazen bol die mystiek in nu verdwenen we weten uit de taal der genen wat mogelijk de toekomst brengt jij hebt jouw handen…

In de wind sporen van afwezigheid, vlagen van verbijstering en een huiver. Onkenbaar wordt bewogen wat bestaat en verwaaid steekt achter een strohalm en verrekt.…

ik kijk je aan voordat je danst in de stralen van de ochtendzon door het open raam het zacht opkomend rood schijnt panoramisch in je ogen niet gebroken door glas in een magisch voelen spreekt jouw mystieke kracht waarvan ik de woorden nooit heb onderschat jij regisseert de golflengtes van omgeving en leven omdat jij de transformator…

Fraaie veren pronken in het warme nest ik kan de zon niet ontkennen vogels verliezen nooit hun taal terwijl mijn vragen zwijgen gevleugeld in het ogenblik in het geluid wat ik wil vinden natuurlijke melodieën klinken ze leven fluitend met mij mee waar ik ga en ik hoor de tijd in mystieke mysteriën over het gedrag van mens en dier…

waarbij bestaan beleven wordt zoals leven bedoeld is…

ik niet moest gaan toen ik in haar ogen keek wij het mystieke deelden wist ik dat ik verder kon met leven…

diep getroffen Wordt door de tranen van de dood Waar de maan zo mystiek Toch zachtjes over ons waakt In deze ongekend onzekere tijden…

Het mystieke liefdeslandschap verstilt zich in zacht ruizen van dromen achter de horizon uitgestorven dieren komen tot leven in emotionele visioenen over de toekomst Verre landschappen in de verbeelding laten een spannende wereld zien je proeft teder zachte genegenheid bij vreemden die op vrienden lijken jong en oud, verleden en…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

In mist en achter een waas gezicht schemeren slaapschaduwen waar blauwe wilgen de wacht houden langs de oever van de avond. Langzaam rolt een dromerige stilte haar deken over het bedroefde woud. Tezamen met een koele wind rilt ze in de nevel van het dal. Een zwarte vogel tuurt in de diepte van de nacht, verscherpt zijn blik. Een eenzame…

Ze drijft met slechts een rimpeling, herinnering druppels om tot zilverling spettervast de brede lach van zon op zee bij toverslag en vloeiend blijft de schildering Terwijl een koele bries verdwaalt, ontpopt de twinkeling golvend aan de glinstering der einderschone waterbrand in ’t wondersprekend niemandsland en vloeiend blijft de schildering…

ik wist dat jij weer met wolken sprak van de donkere kant naar boven waar het onweer nog wat lading had voordat zij alles aan aarde had weggegeven in de sonore regenval vielen jouw druppels vrolijk spettend in de grote plas waarvan in de resonance jouw echte stem steeds duidelijker te horen was nog rimpelde licht jouw spiegelbeeld…

je donkerde al in wegdromende ogen nog vlaagde realiteit maar de echte contacten waren al verbroken er was geen fysiek duister in het donkere licht dat uit fluwelen contrasten schemerde zacht volgde je hand de vleug van passerende gedachten die naadloos lachten zonder geluid ze namen je mee op hun tochten door de krochten van…

deelt daar de magie van leven wil melker 15/06/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

de passievrucht sluipt, onder haar jurk, zonder te weten dat zij de mango aanbidt veel vuile stofjes op haar geweten. Het sap druipt exotisch langs haar wang en haar vinger dept hem bij het begin haar huid begint spontaan te trillen. De mango en zij zijn één zonder te weten, trekt zij plots haar schone velletje eraf, samen…

je donkerde al in wegdromende ogen nog vlaagde realiteit maar de echte contacten waren al verbroken er was geen fysiek duister in het donkere licht dat uit fluwelen contrasten schemerde zacht volgde je hand de vleug van passerende gedachten die naadloos lachten zonder geluid ze namen je mee op hun tochten door de krochten van…

die je mij ooit hebt gegeven in ons mystiek samenkomen beleven wij het bestaan zoals wij dat dromen waarbij onze realiteit de wereld angstvallig mijdt…

Ik weef mijn draden op gevoel en spin intens verlangen in diepere lagen naar eenwording. Onzichtbare trilling meandert als ontwaakt en ik verblijf in zijn intieme fluistering.…

Vanuit zijn holte echoën zijn bestaanswoorden door feeërieke flarden mist. Droomvogels delen hun fluisteringen in zijn kale kruin en zingen de eenzaamheid voorbij. In hem vormt zich een zuivere melodie wanneer zijn schaduw verdrinkt in plasjes vloeibaar goud.…

warmte fluctueert ik drijf van hoog naar laag in koesterende pulsen heb geen gewicht maar deel oppervlak dat van kleur verschiet als het een andere deining biedt ik kom niet dichterbij er zijn langszij geen vergezichten die oplichtend afscheid nemen als partij ons motto is voel je even vrij zonder aardse beperking alleen…

licht wolkte speels tegen een donkere hemel vonkte af en toe in het versterken van elkaars intensiteit in serene stilte volgden kleuren het tijdloze pad van komen en gaan zonder een ons bekend patroon bleef de balans zuiver en schoon ergens lichtte volmaaktheid op maar gods hand wuifde gewoon…

nog wist hij zijn naam in het stof van de tijd profilerend te schrijven zijn woorden werden gezien door fanaten gelezen helaas niet altijd begrepen onthechting had het mes in logica en syntaxis gezet het verhaal in opbouw geplet zijn referenties werden xenofoob de aardse samenhang verroestte tot schroot nog lang bleef zijn…

hij tuurde in de verte maar wist dat het ongrijpbaar was had het voor even vast gehad in een prikkelende sensatie uit het niets gekomen langs de uiterste randen van mijn warme dromen zonder eruptief te zijn eerder lief en zacht van een ondenkbare meegaandheid het was uit mijn handen in een gevoel van leegte zelfs gemis van…

ik was de bubbel zat die mij omsloot waar ik me ook bewoog alles was al eens beleefd het perspectief een tweede keus nieuws meteen al retro mensen lief maar te veel ego ben onverwacht ontsnapt niemand heeft het ooit gedacht of aan zien komen van de een op andere dag heb tal van knoppen finaal omgedraaid spiegelde heel even maar wist…

nog is het galactisch model in tact gebleven ondanks de foutjes die zichtbaar worden na het weven de kanten blijven wat rafelig en de print verdampt zijn inkt hoogpolig houdt al lang de vrieskou niet meer vast winden waaien water over land waarvan kusten zijn gestrand en wij die aan de basis staan zien dit met lede ogen aan…

ik weet dat als zij lacht iemand aan de rand van haar bewustzijn op haar wacht een vage zwaai waar donker even lichter kleurt lucht bewegelijk naar het pril van lente geurt ambivalentie maakt haar blik onzekerder in de keuze van de stap vooruit of een zwaai terug ze is blijven staan op het randje van twee werelden met lichte…

ik heb mijn droomwinkeltje gesloten alle snuisterijen weggehaald van de kleine toonbank vol tovers heb ik met veel moeite afstand gedaan de chique balie met gebakken lucht nam al nooit een grote vlucht glimmers en glanzers waren niet aan te slepen maar werden ook snel weer vergeten een paar kleine knuffels waren mijn stille vennoten…

ik zie je ogen donkeren maar hun geheimen lichten op in het schalks wegkijken je lach gaat mee naar een niet voor mij weggelegd perspectief in de verte van de tijd nog heb ik jouw hand en vingers vast voel je hart pulseren met vitale warme kracht maar onnavolgbaar zweef je uit mij weg in een lichtend spoor van mystieke onaantastbaarheid…

ik liep over serene stralen van de warme zon moest af en toe springen als schaduw een offensiefje begon en donker mij snel naar hogere sferen dwong waar licht in blauw transparant de hemelboog spande haar perspectief de rust gaf waar mijn ziel naar verlangde ik oneindigheid voelde als helend bad na een stressvolle jacht…