6094 resultaten.
Een aquarel van tranen
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 934 Als een kunst verheven
Een aquarel van tranen
Glinsterend en zo zuiver
Prachtig gevormde banen
In emoties gevangen beelden
Geven ware gevoelens weer
Een tentoonstelling in het heden
Gevoed door druppels oud zeer
Een galerie vol trieste kunst
Trekt bezoekers bij de vleet
Mensen als een levende aquarel
Tonen openheid van diep leed…
Ons heelal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 Zo stel ik me dat levendig voor.
Met zo een beeld voor ogen,
durf ik ons leven aan.…
Het was Komrij
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 506 in de eeuwigheid geplaatst
is de dood van een dichter
de echo die op zijn woorden aast
*
een hart geraakt wel zoveel lichter
immers bij leven taal verbouwen
aan een zware plicht getrouwe
met lippen zo fraai in poëzie gestemd
en gehuld in een bul als levend beeld
*
zo iemand zal blijvend worden gedeeld…
Woorddromen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 171 Als woorden konden dromen
gedichten konden spreken
werden letters weer bomen
op het dood papier
Als bomen konden spreken
letters konden dromen
levende woorden leken
was het bos al hier
Nu wacht ik nog op zinnen
die ik kan toevertrouwen
aan de beelden van binnen
op kringloop dichtpapier…
ode aan de meest misbruikte boom van Borne
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 175 aan de rechterkant over het spoor
richting centrum aan de
Bornerbroeksestraat daar hingen
jarenlang de aankondigingen
voor de voetbalwedstrijden
aangeprikt door behendige handen
van actieve vrijwilligers...
van de boom door de jaren heen
geen onvertogen zucht of het
moet de wind zijn die bij vlagen
door zijn kruin blaast…
Borne straalt weer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 het haantje
op de toren
vangt
de zon
en kraait
victorie
het dorp
glimlacht…
ode aan de meest misbruikte boom van Borne
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 212 aan de rechterkant over het spoor
richting centrum aan de Bornerbroeksestraat
daar hingen jarenlang de aankondigingen
van voetbalwedstrijden aangeprikt door
behendige handen van actieve vrijwilligers...
van de boom door de jaren heen geen
onvertogen zucht vernomen of het moet
de wind zijn die bij vlagen door zijn kruin blaast…
De wel
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.722 Als een die, wandlend in een groot groen woud,
Een wijle neerzit bij een waterwel*,
En in zijn handen 't water schept, dat snel
Vervliet, tot hij geen druppel overhoudt;
En, in gepeinzen, telkens weer dat spel
Herhaalt, als had hij nimmermeer aanschouwd
Hoe 't vonklend vocht, als levend zonnegoud,
Zich niet laat vangen in de kleine cel;…
DECEMBER
poëzie
3.0 met 20 stemmen 3.438 Nu mist het woud zijn purpren najaarspracht.
Een ritslend kleed van rosse blaadren dekt
De weke wegen, waar ’t geplet fluweel
Van plekken mos, smaragdgroen, zichtbaar bleef.
De hoge bomen, zwart en bladerloos,
Wien grijsgroen mos de ruige stammen dekt,
Herdenken, droef, de zoete zomertijd,
En schudden zacht de wijze, kale kruin.
In de oude toppen…
de kosmos
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 27 de kosmos spreekt
tot mij in beelden,
mijn geest antwoordt
in woorden en muziek.…
Slapend kind
poëzie
3.0 met 1 stemmen 596 Terwijl daar buiten wilde stormen loeien,
Slaapt, in haar bedje, 't lieve kind tevreden
Half blootgewoeld, de reine rozeleden,
De frisse wang nog blozend-warm van 't stoeien.
Het donzen dek is losjes neeergegleden.
De blonde lokken, gouden sluier, vloeien
Om 't zacht gezichtje, dat mijn blik blijft boeien.
't Half open mondje heeft…
BADENDE KNAPEN.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 573 Mild zaait de zon, door 't klaterloof der popels,
Haar gouden spranken op het stromend water,
Waar, slank en blond, twee vlugge knapen zwemmen,
Als zwanen blank en fier als jonge goden.
Op hals en armen beeft der blaadren schaduw
En vonklend vloeit, van beider brede schouders,
In 't golvenblauw een regen van juwelen.…
Aqua-forti
poëzie
4.0 met 2 stemmen 476 Weet gij wat etsen is ? — Het is flaneren
Op 't koper; 't is in 't zomerschemeruur
Met malse vedelsnaren fantaseren.
't Zijn hartsgeheimpjes, die ons de natuur
Vertrouwt, bij 't dwalen op de hei, bij 't staren
In zee, naar 't wolkje in het zwerk, of waar
In 't biezig meer wat eendjes spelevaren;
't Is duivendons en klauw van d'adelaar.…
Verschil tussen vreugde en verdriet
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 85 Echter de beelden
op het vlies,
zijn schokkend
haast irreëel,
de vreugde verdwijnt
want het verdriet
is teveel!…
Verlangen.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 478 In de nachtlijke stilt' van mijn dromen,
Als geen windeken ruizen in 't groen,
Als geen vogelken fluit in de bomen,
Wekt mij telkens hetzelfde visioen.
Langs de ronding der reuzige bogen,
Stort haar zilveren stromen de maan,
Op de golven, zich heffend ten hogen,
Waar de sterren te vonkelen staan.
Ach! de maan is zo hoog aan de kimme…
DECEMBER.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 795 Nu mist het woud zijn purpren najaarspracht.
Een ritslend kleed van rosse blaadren dekt
De weke wegen, waar 't geplet fluweel
Van plekken mos, smaragdgroen, zichtbaar bleef.
De hoge bomen, zwart en bladerloos,
Wie grijsgroen mos de ruige stammen dekt,
Herdenken, droef, de zoete zomertijd,
En schudden zacht de wijze kale kruin.
In de oude toppen…
Vergiftigd.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 302 Gelijk een vrouw, die weerkeerde over zee
Naar 't vaderland, en zich verkwijnen voelt,
Wijl slopend gif haar traag door de aadren woelt
- Ga waar zij wil, haar smarten neemt zij mee! -
Draag ik de pijn, waar vaak mijn zang op doelt,
Diep in mijn borst en 't rooft mij vreugde en vrêe.
Weer kruipt en knaagt mijn welbekende wee,
Weer…
Lenteknoppen.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 401 De knoppen zwellen in den zoelen nacht.
O! morgen, morgen zullen ze opengaan!
De twijgen trillen en de stille laan
Is diep ontroerd, als een die zwijgt en wacht.
Op 't zwarte water zwemt een enkle zwaan.
Heel in de verte zwijmt een vogelklacht
En op het mos zijgt door de takken zacht
Het zilverlicht der pasontloken maan.
Ik voel…
Eeuwige bereikbaarheid
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 218 Als één beeld in de nacht verlicht door de Melkweg
schitter jij in het ruim tussen onbereikbare kleuren.
Met mijn uitgestrekte hand zijn woorden te kort
om jou thuis te brengen door jouw levendige geuren.…
tijd
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 573 wagens opgeladen met tijd
gereed om uren en dagen mee te vullen
dusdanig rondvliegend
onbeweeglijk trillend
zij kennen geen pauzes en siësta’s
zij voeden het beeld
van elke gebeurtenis
lang verwacht als wijsneus
laat het zich rondrijden
in ruimtes van levendigheid
waar mensen haast geen tijd
meer voor elkaar hebben…
Een oude man slapend bij het vuur
netgedicht
2.0 met 36 stemmen 207 Met de hand over zijn hart
werden de dagen glad gestreken
een lang gekoesterde wens
doorstroomt zijn oude lijf
zijn vuist milder geworden
ondersteunt in mindere tijden
de levendige beelden in het hoofd
alle droombeloftes ten spijt
doen zijn verstilde hart
aanwakkeren tot levenslust
als wapen tegen eenzaamheid.…
Levendig
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 173 Er liggen nieuwe mogelijkheden
open voorbij de zonsondergang:
ik hou mijn wereld klein, het
hoeft van mij niet groter.
Soms stel ik mij voor; men
sterft met wie men lief heeft,
een bevrijdende gedachte, als je
ergens naar streeft, gebeurt het ook.
Overal hoor ik dezelfde geluiden
van een moeilijk te doorbreken stilte:
de onoverbrugbare…
Levend
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 237 soms wandel ik langs de waterkant
waar wij ons tussen ’t riet verstopten
nog steeds staat het afscheid op palen
en is het water gevuld met droef
al zou ik jou willen gedenken
de koude woorden uit het steen slijten
opdat onze dromen tot leven komen
wat rest is spijt en spijt alleen
soms kom je voor in gedichten
dan leen ik de ruimte even…
levend
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 105 bomen en nimphen
moeder natuur verbeeldt traag
de ruwere vorm
oude schors buigt rond stammen
gevoed door de bron der jeugd…
Altijd jij
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.459 Ik heb je zo vaak vermoord,
maar je was zo weer levend.
Ik vroeg dan vaak verbaasd
hoeveel levens jij bezat.
Het is altijd maar jij.
Ik heb je rechts laten zien
en links getoond.
Maar je koos nooit een weg.
Omdat je zo goed wist waar we liepen.
Het is alijd maar jij.
Het is alijd maar jij…
vliegend
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.228 Voelend de dingen die ik altijd heb gevreesd,
levend zo nog nooit geweest.…
levende aarde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 269 Leven ontstaat omdat eigen-
schappen van het atoom het
technisch mogelijk maken,de
aardkorst zit vol leven; het
kruipt over het oppervlak tot
diep in de aardkorst, stroomt
met rivieren mee, zwemt in
zee, zweeft op de wind hoog
in de lucht; 't aardoppervlak
is 'n gelei van leven, mantel
van Gaya, godin der aarde.…
Een levend schilderij
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 186 In licht geborgen
ontvouwt zich een subtiele kracht
die zich uitschenkt in een zachte nevel over de aarde
stromend over de kale landerijen, dorpen en steden
Kleurt zij alles opnieuw in:
van verzakte huisjes aan de bochtige dijk
en de smalle wateren langs drachtige koeien
in de wei
tot de vierkante loodsen die zich optrekken
aan de regenachtige…
Levend einde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.069 Voorzichtig navigerend in donker
gevaar loert om de hoek zonder lamp
licht dooft in levenloze ogen
blikken werpen op hopeloze toekomst
beelden vervagen van vroegere levens
ervaring was toen alles uit broodnood
zakelijk wordt de lijkzak gesloten.…
Koppige illusies?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 74 duurzaam is en zichzelf moet
verdienen maar wegvloeit in de wind
van een klimaat wat omslaat na
een plotselinge blikseminslag
en een lint van littekens achterlaat,
Maar in het binnenste wroet
de kiem van rusteloze wensen
naar onvoorziene resten van een
vroeger leven, gedragen door mensen
hun hoop getroffen met trefzekerheid,
en dezelfde levende…