Netgedichten

netgedicht (nr. 72.363):

Ons heelal

Laten we ons eens levendig voorstellen,
dat we samen met al wat leeft,
mysterieuze antennes zijn.
Van onze cosmos.
Dat we samen open ogen zijn.
Van onze wereld.

Dat we hier op aarde werden geboren,
om door het toeval uitverkoren,
waar te moeten nemen.
Om alleen maar bewust te zijn.
Om mogelijkheden te zien.
Om samen bij te dragen.
Aan het geheel.

Laten we ons eens voorstellen,
dat we één zijn voor allen,
allen voor één.
Heel en al.
Bewust.

Zo stel ik me dat levendig voor.
Met zo een beeld voor ogen,
durf ik ons leven aan.