Alle inzendingen over licht en duister

De logica van het modern Het licht en duister van de grote meesters De zachte romantiek De schilder en zijn ezel Het is muziek stilte en concentratie Voor de momenten Van puur zijn in vrije expressie bevochten altijd met de tijd gevlochten de schilder op zoek naar zijn vorm de worsteling enorm alleen in zijn ziel doch begeerd is hij…

De tuin ontpopt, is uitgehuild nu het licht het duister wegknaagt groeit traag, maar vastberaden het ondergronds vertrouwen naar de blote lenteluchten Een weg terug, een naar beneden, afgesneden voor het geschrokken jonge knoppengroen elke stap gezet in het volle leven voorgoed gezet, nooit meer overdoen De tred van spitters, wieders,…

Van oudsher rite van gewicht Een traan in lach, hoe authentiek De status laag, wat een tragiek Een volk, gedoogd of uit het zicht Het notenschrift kende men niet Het licht, het duister, vaardigheid Gaf men elkaar gesproken door Pas later kwamen tekst en lied Voor eeuwig raakt zwaarmoedigheid Het daarvoor openstaand gehoor…

de lucht ademt onrust en maakt lange uren zwenkt tussen dag en nacht ademt haat en liefde braakt oorlog - fluistert vrede eindeloos zoekt zij balans tussen een en ander tegenstellingen binnen en buiten zingt zij de dag en fluistert nacht wervelend tussen licht en duister wordt zij vanuit haar midden harmonie herrijst zij even maar als…

De woorden, in lichte of duistere vormen, veranderden mij in een duister of lichter iemand. Gedichten passeerden mij en herkenden zichzelf als een ding. Ik kon het zien en me zien. Nooit komt er een einde aan deze verslaving. Eskaders gedichten zijn op zoek naar hun dichters.…

als toch na het al te lange zwijgen het mensonterende gegil begint weet dan dat ik hieraan onschuldig ben mijn handen zijn te vaak gewassen als toch de nieuwe dag vorm gaat krijgen en het licht het duister overwint weet dan dat ik elke beschuldiging ontken dit boetekleed zal mij niet passen als toch schriftgeleerden mij bedreigen en…

dat diepte energie bepaalt ik loop mijn weg in lijnen ’t zij recht of krom dwars door licht of duister en volg de aarde zo het komt maar lief energie van ’t water.…

je talmde tussen de lange halmen haver die rondom het kapelleke stonden er was wat drempelvrees waar licht door duister naar binnen keek de deur kraakte al jaren hetzelfde lied het interieur wekte geen verbazing meer alleen de kaarsjes brandden niet gedoofd door onverwachte vlagen de zijramen schemerden vaag geruststellend…

'k Werp van mij af alle persoonlijkheid, Licht en duister van tegenwoordigheid, Laat zinken van mij de verleden tijd, En zie in 't gulden licht dat om haar breidt, Alleen de nu- en toekomst-werklijkheid, Alleen haar stil gelaat, haar heerlijkheid.…

In verrassende vormen van velerlei pracht schijnt het stralendste licht na duistere dracht. O, zie al die kleuren en ruik ook die geuren! Ze zijn weer gekomen de lente-lichte-dromen de gouden beloftes van de eeuwige jeugd.…

Het is stil op het veld Geen gewone stilte Zelfs de wind vertelt niet Zijn verhalen aan de herders Toch zijn de dieren niet onrustig Opeens verbreekt Licht Het duister van de nacht Een koor van engelen Zingt over de geboorte Van het kindje Jezus Herders worden op weg Gestuurd naar de plaats Waar het Kind is geboren Daar zien zij een…

Hij las bij zwak licht. Die duistere kamers, dat huis met het ijzige trapgat en de ijzeren spiegel de stinkende plee liever het veld hij hield van een stok die hij vond sneed, sloeg, joeg zie hem zwiepen en klieven. Kracht! De zijne! Een stok is een bliksem droog en donker geloof in het ongewone. Dat was het wonder.…

De wereld is niet godvergeten Geen toevallig doelloos zijn Niet wanhopig opgegeten Ik vind vreugde in mijn pijn Omdat ik weet dat in mijn leven Licht en duister samen gaan Daarom durf ik blij te beven Kan ik ook de diepte aan Daarom blijf ik dapper doorgaan Vecht mijn eigen kleine strijd Voel mij op en ook weer afgaan En sluit vriendschap…

Lange slanke benen dansen in het licht eng duister lijkt verdwenen het weten is gezwicht het bankje in het perkje witte madeliefjes in het gras kleine kaarsjes in ons kerkje ontbranden vurig wat al was twee handen warm gevouwen geaderd, koud zacht blauw zullen morgen samen bouwen aan cliché ik hou van jou mijn gisteren wordt jouw vandaag…

uit alle hoeken schreeuwt de stilte van de nacht ze vreest de zachte lach en klampt aan angst die iedere beweging doodt je dieper hijgen laat en je verlamt in wazig rood donker licht soms duister op beweegt zich in verstarring dreigen maakt je rust kapot je handen tasten in verwarring ze verliezen zich in vaagheid zonder raken…

Weet je nog lief bij de Lindeboom waaronder wij zo dikwijls zaten wanneer de dag bedaard vergleed om diep gehuld in schemerkleed het licht voor duister te verlaten we waren jong en onbevangen beloofden elkaar oneindige trouw minden de liefde dwaas in het gras dachten dat alles voor immer was en het leven ons nooit kwetsen zou de jaren…

Met geen spleetje licht. Afgesloten, duister, dicht. Hij trekt zich nog verder terug in een andere wereld. De wereld van zijn gedachtegang. Daar opent hij deuren naar een prachtige zonsondergang. Hij hoort de merel fluiten, ruikt nog de warmte van de dag, vermengd met bloemengeuren van een zonovergoten prachtige dag.…

De zon doet ons energie geven de zon is bron van alle leven door hitte kan metaal en glas buigen smelten door hitte kunnen explosies ontstaan zonder de zon geen licht en duister in ons bestaan De zon de bron onontdekt hemellichaam de zon het verste weg in warmte het dichtstbij wat stralen van de zon en je voelt je even blij…

Door dagen, maar vooral door nachten vlucht ik voor hen schimmen uit verleden, heden mijn belagers trachten me te achterhalen door het wegenlabirinth van eigen geest bevreesd, klim ik langs bange paden blindelings tastend, zoekend naar (ach, laat hij bestaan) die schakelaar, barrierre tussen licht en duister hees gefluister overspoelt mij…

De lange donkere gang verstopt in een lucht van natte jassen vochtige sjaals en bont gevoerde wanten toont nog even duister en somber alhoewel het welkom warm is wensen, hartelijk en oprecht worden door de kamer gesmeten als waren het pepernoten stemmen gaan door en langs elkaar, met af en toe een glimlach langszij dan weer een schitterend…

Er brandt een kaars in het duister het vlammetje is kwetsbaar en klein God geeft Zijn Licht aan het duister door Hem zal er altijd liefde zijn.…

En aan het eind van levens baan zien wij het paradijs in hemels licht zal de zon eeuwig aan de hemel staan dan zien wij de horizon helder verlicht.…

Zonder het duister kan het licht zichzelf niet zien De aarde draait door, we draaien mee en houden vast Aanpassing is confronterend, ik merk het elke dag Zelfs de wind zocht naar beschutting op gure dagen Wij worden bepaald door waar we gaan, niet waar we waren Houdt de macht bij jezelf en laat de angst maar varen…

Zij die licht in duister durven zien geven dagelijks hun geest. Dagelijks vieren ze bevrijdingsdag op oud- en nieuwjaarsdag rondom de bron die lijden heet. Voor hen is leven alle dagen feest.…

Grijpende schaduwen vangen de dageraad schuiven langs aarde schilderen muren grijs Tastende vormen omhelzen elkaar, in gemeenschap maken zij het stille schemer Groeiend naar het duister dat ooit weer sterven zal, als het diffuse licht haar zacht de dood inleidt…

In het diepste duister is dat ene straaltje licht brenger van luister, engel van evenwicht…

Eén straaltje licht brengt in het duister luister en evenwicht…

Over het licht en de duisternis Als het licht de duisternis verlicht Verschijnt alles voor ons aangezicht En heel misschien Gaat u dan zien Wat de schepper heeft verricht. De schepping die op ons is gericht, Hoort daarom in het volle licht.…

De dagen hebben zoveel duisters in zich. Nee, dat hebben ze niet, maar jij ziet het zo. Je merkt het licht niet meer op en zo wel dan is het te fel en doen je oren veel pijn door de buitengeluiden, soms zelfs door vogelgeroep.…

Met het afscheid van het duister, in de omarming van de nacht; maakt dat 't dempen van gefluister vervliegt in 't geheel,fragiel en zacht. En in de geleidelijke overgang van het duister naar 't licht; brengen de ontwaakte gevleugelden gezang, in 'n gedachteloze taak die wordt verricht.…