inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.348):

Blote lenteluchten

De tuin ontpopt, is uitgehuild
nu het licht het duister wegknaagt
groeit traag, maar vastberaden
het ondergronds vertrouwen
naar de blote lenteluchten

Een weg terug, een naar beneden,
afgesneden voor het geschrokken
jonge knoppengroen
elke stap gezet in het volle leven
voorgoed gezet, nooit meer overdoen

De tred van spitters, wieders, maaiers
trekt sporen door het vers tapijt
toneel van vuisten, schoppers, graaiers
een lot van lijden en te late spijt.

Schrijver: kees keizer, 28 maart 2004


Geplaatst in de categorie: moraal

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 516

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)