Blote lenteluchten
De tuin ontpopt, is uitgehuild
nu het licht het duister wegknaagt
groeit traag, maar vastberaden
het ondergronds vertrouwen
naar de blote lenteluchten
Een weg terug, een naar beneden,
afgesneden voor het geschrokken
jonge knoppengroen
elke stap gezet in het volle leven
voorgoed gezet, nooit meer overdoen
De tred van spitters, wieders, maaiers
trekt sporen door het vers tapijt
toneel van vuisten, schoppers, graaiers
een lot van lijden en te late spijt.
Geplaatst in de categorie: moraal