Netgedichten

netgedicht (nr. 11.218):

Verliefd

Lange slanke benen
dansen in het licht
eng duister lijkt verdwenen
het weten is gezwicht

het bankje in het perkje
witte madeliefjes in het gras
kleine kaarsjes in ons kerkje
ontbranden vurig wat al was

twee handen warm gevouwen
geaderd, koud zacht blauw
zullen morgen samen bouwen
aan cliché ik hou van jou

mijn gisteren wordt jouw vandaag
toen ons springt over in nu wij
de wijzers tikken ietwat traag
als ik roep kom vrij met mij

vergeten zijn helse pijnen
zelfs het donker glimlacht diep
verleden zal langzaam verdwijnen
vanaf de dag dat jij me riep