Alle inzendingen over liefdespijn OR verdriet OR verlangen

schenk mij een traan puur als kristal laat de glinstering smeken breken haar val open het verlangen waar de schittering raakt spiegel jouw liefde sluier haar zacht en sluit die ogen waar de hunkering wacht ween jouw tranen aan het eind van de nacht…

de fluistering van jouw stem breekt stilgezwegen woorden waar alles reeds gezegd niet langer kan bekoren en ieder verwijt harten kwetst een blik elkaar niet meer laat dromen zullen smekende ogen in het zoeken naar morgen weer even sluiten in tranen vannacht…

waar een kind zijn lach mijn verleden huilt in fonkelende ogen ik zoek naar de droom die ik verloor waar tranen gelaten mijn liefde brak geboren in jou hunker ik zacht naar wat is verdwenen jouw lach verbergt verloren dromen…

gevangen hart gevangen geest verlangend naar onbekommerd vrij zijn ben je zelfs bang als je dit leest zo veel verdriet draag je uit het verleden met je mee zoveel wat moest stil kijk je voor je uit onbereikbaar vaak voor iedereen met alleen die ogen van jou als spiegels van jouw ziel die zeggen laat me … alsjeblieft laat…

door elke kus proef ik tranen bitterzoet doordrenkte smart in elke lach huilt verleden schuilt een toekomst nooit verwacht…

sluier jouw droom in een waas vol tranen breek het verdriet dat langzaam vergaat omhels de lach die jij nooit zult verliezen maar die even verscholen jouw droom verlaat…

diep in haar angsten zoekt zij de slaap verliest zich in dromen waar zij nooit meer ontwaakt haar diepste verlangen doolt in het duister het pad der tranen de weg naar gefluister waar zachtjes de nacht het huilen aanhoort sterren waken een eeuwigheid door…

sterven wil ik dag in en uit het stof opnieuw herrijzen vliegen, winnen tegen gisteren en elke klank die mij gevangen houdt en toch slecht schel huilt naar een maan al is ‘t geen tijd voor ziel en zinnenwezens die zich vergeefs…

Stil verdriet is nu mijn deel, en onvervuld verlangen vult mijn dagen. Ik zocht een warm lichaam, een stuk vlees voor mijn genot. Maar ik vond jou, de mens waarvoor ik sterven zou.…

De wolken weenden, mijn ogen ook naargeestig huilde eveneens de wind Ik volgde mijn verleden hersenspook en scheen voor ‘t hedendaagse blind Het duister lachte, het lachte mij uit, wie je zoekt komt immers niet terug Van het verleden scheen zij de bruid nu stond zij voor mij open, die brug De wolken huilden tranen en tuiten; in feite weenden…

Gevochten in een arena van emoties Verbannen uit een landschap van verlangen Verdwaald in een laan van tranen Vergaan in een graf van verdriet…

na vandaag in zoet verdriet naar verlangen op zoek en de dag verschiet in geuren gevoel kleuren alsof ik jou herken in armen die me troosten me liefhebben herinneren aan wie ik ben in zoet verdriet op zoek naar ach lief naar wat niet…

De pijn slijt niet Ondanks de tijd Wat mis ik je... Ik wil roepen en tieren Maar niemand hoort me Warme waterdruppels Staan te dringen Maar ze vloeien niet De pijn voelt des te scherper nu Verdrongen Maar constant aanwezig.…

Hier tussen de witte lakens liggen de zieken gevangen in hun bed, hun graf naar vrijheid te verlangen Wetend dat vrij zijn nooit meer kan want in het huis vol pijn en verdriet, kan men dat niet en tot het einde zien zij alleen nog maar het wit van de dekens en elkaar de zusters met pillen en hun woorden die hun verlangen willen…

Verlangen Verdriet Alleen Tel dat eens bij elkaar op en je snapt het,het is een rotgevoel...…

Verstoord verlangen Veloren gegane dromen Verdronken in verdriet Onvoltooide toekomst Stil gezet En in eeuwigheid gevangen…

't Verlangen van mijn hart doet gevoelens bovendrijven. Hoe heerlijk is het, als ik woorden vind. Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven.…

nog heel even dan spreidt het blad het bloemhart laat zich zien bovendien de eerste bonte vlinder raakt mijn ziel in een fase van extase op zulke momenten wil ik alleen zijn om het hart te laten lenten te delen met de jubeltonen van de merel en de eerste zwaluw loopt de schaduw voor me uit die zich niet laat vangen zozeer is mijn verlangen…

zee zo oneindig de kuststrook lijkt verdwenen als opgegaan in een nevel het twistend bootje in een eenzame cirkel vaart zo ver van een thuis meeuwen schreeuwen vechten zich een plaats in het bestaan jij roept naar een haven het vuurtorenlicht je zoekt een baken, een zicht waar zijn toch de liedjes de golvende woorden van je…

Zeg me, wanneer het minder wordt, het gemis, zeg me wanneer het minder gevoelig wordt, geen pijn meer doet. Zeg me hoelang ik je zal blijven missen, zeg me! 'k ben de wanhoop gepasseerd, niemand heeft me ooit geleerd, hoe om te gaan met dit moordende verlies, zeg me, wanneer het niet zo schrijnend meer is, dat ik je…

Ben 'k even zielig niemand die het ziet, mijn stil en weggestopt voel- en tastbaar verdriet. Lopend in de regen, hou ik mijn tranen niet meer tegen, dat doet de regen ook niet!…

Soms is een traan een uitweg, een uitlaadklep, een emotie van liefde, vreugde of verdriet, het is maar net, hoe je die traan op DAT moment ziet. Soms, of vaak of: helemaal niet, is het datgene wat je juist NIET ziet, maar waarvan je ook niet wilt laten zien, dat.....verdriet, emotie en blijdschap kort bijeen liggen…

Niet te tellen de tranen niet te herstellen het verdriet. Niet te stelpen de tranenstroom dus doet ze gewoon niks, laat de stroom Lopen. Want verdriet stop je niet!…

Niet te stuiten, het tranendal niet te stoppen de tranen-waterval Het verdriet, zo intens zakdoeken te weinig. Zo hard is de klap dat ze nooit, nooit meer met huilen stoppen mag. Zo snikt ze, gierende uithalen zo weent ze, grenzeloos tegen dit verdriet is geen medicijn dus laat haar, laat haar gewoon maar verdrietig zijn.…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje rood als de schuchtere ochtendschemering, lees ik de oude Russen en trek ik me terug knus in mijn compartiment van oud verdriet en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…

Pleisters van mijn hart Wonden zijn nu gedicht Het bloeden is gestopt Van liefdespijn verlicht Zon op mijn rode haren Strelend over mijn huid Parfum geurt mijn zinnen Ik lach mijn verleden uit Voel weer en wentel me In golven vol tederheid Mooie dromen ontwaken Overwonnen is de strijd Ogen kijken naar binnen Zien een ziel vol met…

Mateloos is het verdriet. Een schip zonder haven Een mateloos verlangen Dat je einde niet haalde.…

Van hoe ik in een woordenstroom niet kan zeggen wat ik wil van hoe ik in een stortvloed van tranen mijn verdriet niet kwijt kan van hoe ik in een mensenmassa eenzaam kan zijn van hoe ik van de liefde spreek in mijn dromen van hoe ik verlang dat je weer bij me terug zult komen…

je naam verloren in de stilte van ogenblikken verlangen van vergeten letters vol gesleten verdriet vergeten namen in mijn hart zonder woorden wat zou ik je liefhebben als je me liet…