Alle inzendingen over liefdesverdriet OR scheiding OR donker

Zo vol zekerheden leek het leven te zijn, het gezin als basis, als een thuis. Zo plotseling stort jouw wereld in, eerst een solide rots, nu een kaartenhuis. Je leven is geworden tot een tweestrijd, een paar dagen hier en een weekje daar. Ouders, die ieder hun eigen weg gaan. Terug naar vroeger? kon dat maar.... Het pad wat je in deze…

De keren die ik op je leunde lijken mijn oog voorbij te snellen terwijl ik kalm tracht vast te stellen hoe dikwijls je me ondersteunde Ik voel de groeven; ingesleten de jaren zijn je aan te zien bekruipt me ’t gevoel.., misschien heb ik dat wel op mijn geweten ik kijk naar je en zie ’n rafel van de schoonheid die je vroeger was wat me…

Kun jij je nog herinneren Hoe het vroeger was? Nog niet zo lang geleden Je zat in zak en as Het leven ging aan je voorbij Je had het niet eens door Je liet het allemaal op z'n beloop Je vocht er niet meer voor Met alle kracht die je nog had Zo een jaar of twee geleden Kon je eindelijk jezelf weer zijn Dat had je veel te lang vermeden…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

ben ik een schim slechts uit een verdrongen verleden wordt mijn naam heimelijk de gedachtenis geleden ontkenning van het wel zijn tegen het beterweten in doch het bloed stroomt waar het niet gaan wil het laat je niet vergeten.…

Zij stonden rechtover elkander. Zij zagen elkander aan De ene had in haar ogen een glimlach, En de andere een stille traan. Deze was een verouderde vrouwe, Die steun zocht aan de wand. En gene een jeugdige beeltnis, Geschilderd door meesterhand. Hoe spraken die zoete trekken Nog tot haar zusterhert! "'t Is heden zestig jaren, Dat zij…

Ik wil jou mij niet herinneren, Als degene die mij verliet; Niet de kans gekregen te concurreren, Dit doet zo’n verdriet, Vernederd en te neer geslagen, Boos en machteloos, Een ander wist jou te behagen, Zonder schaamte… zedeloos. Ik wil jou mij herinneren, Dankbaar en… toegenegen, Heb van jou ook mogen leren…, Dochters die ik heb gekregen…

worden opgedrongen ben ik een object in een wereld van orde en gezag spanning viert hoogtij in het voorportaal van de nieuwe toekomst waarbij ons beheerste taalgebruik geen aansluiting meer kan vinden met papierwerk zo ingewikkeld en vol van wetmatigheden scheppen we elk onze wereld van dualisering onafhankelijk van elkaar heeft een scheiding…

Ik lag op het strand en keek naar de mooie zee. De golven namen het zand mee. Kleine kindjes bouwden zandkastelen. Ik keek om me heen en zag er velen. Jongetjes die met hun vader aan het voetballen waren, En moeders met hun dochter in bootjes aan het varen. Zo stom vind ik het van mijn ouders, Dat ze gingen scheiden. Ik kan er niet meer…

Nu leven zij gescheiden om ergernis te vermijden alles gaat weer goed beter dan ooit te voren zouden ze dit jaar nog iets van de kinderen horen?…

Denken doen we de hele dag over wat is geweest en komen gaat hoe ga ik het doen het is nog niet te laat Denken over toen wij samen waren dat we alles deelden van het een in het ander onze kinderen die speelden Vreugde en verdriet verpakt in jaren en dat het dan over kan gaan, zomaar weg liefde weg saamhorigheid ik voelde me gekwetst…

toen het fundament voor twee geliefden niet verankerd bleek op een stevige basis van wederzijds respect kwamen er scheuren na de heldere uren kwamen donkere wolken waar was jij bij hagel en blikseminslag? strovuur doofde wat rest is geblakerd zijn…

Ik ben zo bang voor de gevolgen, Maar ik wil weg Ik vrees de toekomst, het onbekende, Maar het lijden van dit moment is voor mij ondragelijk Ik spaar mijn moed en mijn krachten Ik zet de daad bij het woord Ik beloof je dat we gaan scheiden Ik heb mijn koffers al ingepakt…

Wist jij het al van Katja en van Thijs? Die wonen al een tijdje niet meer samen Ze konden dat nu eindelijk beamen Er is dus nieuwe buit na Sylvie Meis En alle gieren zijn weer aangeschoven Zo'n prooi wordt tot de botten afgekloven.…

Mensen beloven elkaar eeuwige trouw Tot de dood ons scheidt Tijdens zo’n onecht verbond toont men reeds een keer berouw Het leven gehuld in gestrande rouw De liefde is tevens tot haat bereid Kinderen offeren zich in de stof De een is schuldig, voor de ander de lof Een enkeling gaat samen tot het bittere eind Diamanten schitteren verfijnd…

het riet suist nog niet mijn eeuwige liefdesverdriet luister naar de regen wat valt op mij en ik op haar het huis staat in vuur en vlam ja ik kan er wat van maar nooit nee nooit is het hetzelfde als met haar die aanraaking is als bliksem dus hier lief is de donder…

En altijd is het zo geweest Dat de liefde haar eigen diepte niet kent Dan op het uur van haar scheiding…

Ik doe een democratisch, doch dringend appel na 1848 'scheiding tussen staat en godsdienst' in 2014 scheiding tussen openbare samenleving en godsdiensten te bewerkstelligen en hoe? Dat is aan de politiek met als koploper het CDA hebben het nooit over Christus zijn wel democratisch vandaar dit aan hen opgedragen appel!…

Ja, ik huilde bittere tranen 't was mijn eerste liefdesverdriet Verdriet nog van een heel jong meisje, want... die jongen kreeg ik niet...…

Je ogen stralen het uit lichaamstaal geeft 't aan gebaren doen vermoeden dat het om verdriet zal gaan De pijn krijgt een plek 't verwerken moet nog komen 't is nog te verward weg zijn al je dromen Op 'n dag word je wakker met weer een fijn gevoel Dan begint 't aanvaarden je begrijpt wat ik bedoel Nu is het nog duister maar er…

dit is geen wens laat staan z’n droom om binnen almaar spitsen d’oren doorgaand niks van haar te horen stilte benauwt tot allengs schroom buiten daar is het ware geluk de mensen dansen en swingen hun zomers sjansen zingen voor hem leeft slechts den druk hij denkt met smart in herinn’ring aan zon van stralend op het water rode rozen luikend…

Verstolen blikken, gestolen momenten, ontelbaar... Uitverkoren enige, verloren liefde, voor altijd...…

Liefdesverdriet is iets dat aan je knaagt. Je denkt er aan dag en nacht. Je hebt pijn die je nauwelijks verdraagt en er is niemand die het voor je verzacht. In gedachten zie je het gezicht, jou zo heel erg bekend, maar de ogen zijn gericht op iemand die jij niet kent.…

een brief vol woorden die ik niet begrijp een zakdoek vol tranen is het enigste wat overblijft een verscheurde foto op de tafel een verscheurd gevoel in mijn hart alle blaadjes van de roos alleen de doorns nog over die me keer op keer in mijn hart prikken een gevoel dat geen gevoel is verdoofd van de pijn huilend door de gedachte…

Een grote liefde was in haar ontloken. Nostalgisch dacht de vrouw aan vorig jaar. Het wachten op d'r herkomst viel 'r zwaar. Ze bleef maar weg. D'r hart was haast gebroken. - Geen taal of teken. O, wat had ze 'r lief! 't Was zomer, toen-ze afscheid had genomen. Ze vroeg zich af, wanneer ze weer zou komen en van het wachten werd ze depressief…

Ik zit thuis. Mensen om me heen. Toch voel ik me ontzettend alleen. Er is soep en mama kletst wat. Het interesseert me geen bal. Ik ben het helemaal zat. De zon schijnt. Van binnen voel ik me kil. Het is zo stil. Het liefst zou ik je bellen. Van alles vertellen. Maar jou moet ik ruimte en rust geven. Bellen doe ik je later. Al is het maar…

Wat is het bestaan meer dan een onmogelijke droom Een brandend leeg land waar je minder bent dan stof Onverdraaglijk verdwaald in de ogen van een ziel…

Wat tussen ons is gegroeid, werd genadeloos gesnoeid door een rivier van woorden die mijn hoop vermoordden en mijn wangen hebben overvloeid.…

Het is nacht en buiten is het stil ik heb het koud en alles lijkt zo kil. Door mijn raam zie ik de sterren aan de hemel staan waarom heb ik ons dit aangedaan? Nu weet ik wat er met een gebroken hart wordt bedoeld nooit eerder heb ik zoveel pijn gevoeld. Slapeloze uren, hoelang gaat dat nog duren? Slapeloze nachten, dat had ik toch kunnen verwachten…

Een grote liefde was in haar ontloken. Nostalgisch dacht de vrouw aan vorig jaar. Het wachten op d'r herkomst viel 'r zwaar. Ze bleef maar weg. D'r hart was haast gebroken. - Geen taal of teken. O, wat had ze 'r lief! 't Was zomer, toen-ze afscheid had genomen. Ze vroeg zich af, wanneer ze weer zou komen en van het wachten werd ze depressief…