Netgedichten

netgedicht (nr. 75.422):

Scheiding

Mensen beloven elkaar eeuwige trouw
Tot de dood ons scheidt
Tijdens zo’n onecht verbond
toont men reeds een keer berouw
Het leven gehuld in gestrande rouw
De liefde is tevens tot haat bereid
Kinderen offeren zich in de stof
De een is schuldig, voor de ander de lof
Een enkeling gaat samen tot het bittere eind
Diamanten schitteren verfijnd
Rimpels glimlachen tot men eenzaam wegkwijnt
Een einde gescheiden door de dood
Is iets dat weinig troost bood
Ik ben een gescheiden enkeling
Een sterveling
Kind van gescheiden ouders is zoals verwacht
Als de dood eenzaam te eindigen
Een huwelijk kon mij niet redden
Het verkozen leven is niet wat reinigde
Woorden kunnen slechts verzachten
De liefde voor mijzelf is niet zacht
Het is mij nooit geleerd, heb ik bedacht
Houdt ik van een ander
In de hoop dat ik verander
Vind ik in mezelf de grootste tegenstander