Alle inzendingen over lonkt publiekelijk

waar de wilde kastanje stekelig wordt geelgroene blaadjes vergaan in bruin lonkt de herfst in haar groet naar de winter duistere dagen waar grijs overheerst vergaat elke kleur in de strijd met zichzelf het lied van de zon fluistert de wind…

Laten we koersen op de sterren Sirius lonkt 8,6 lichtjaren ver.…

In een droomvlucht door het ijle opgetild door de thermiek over bergen, groene weiden, zwevend bij vogelperspectief hoog boven lonkt onontdekte hemel diep onder ligt bekend terrein heel even op het midden glijden tussen God en het leven lief…

Samen dromen over een toekomst, die hoe onzeker ook lonkt naar twee zielen, die elkaar vonden in de nacht van hun bestaan.…

de nacht glijdt langzaam langs de regenpijp omlaag over straat tot waar het water lonkt en soms ook plonst vanwege een overmoedige wandelaar al lang niet meer zo stabiel dus als tweeduizend jaar geleden en midden in het dorp staat alleen nog een dode brievenbus…

Door het publiek werd hij luidkeels vereerd Maar door een heidense dartswedstrijdscheidsrechter werd zijn verblijf niet zo erg gewaardeerd…

De burgemeester uit Maastricht Kreeg laatst bezoek van een nicht In een publiekelijke lobby Beoefenden ze hun hobby Het was geen gezicht.…

De vrees der Goden onbemind verdriet verscheurd slecht gezind Niemand geen arm, geen schouder verlaten, donker met de dag... ouder Je gezicht vegeten, onherkenbaar niets rest alles wordt te zwaar De tunnel lonkt aan het einde licht een laatste zucht voor de dood gezwicht…

De pelikaan lonkt naar de vangst van een visser laat de tijd rijpen als het getij over het strand stormwind raast woester dan woest kille lucht waait de schelpen naar een nieuw getij als ooit op een dag vandaag is geworden en later ontluikt tot in het einde van de tijd…

Polderland, raaiend gras Dotterbloemend glooiende oever Ruisend riet Waterkant lonkt naar mij Mysterieus watergekringel Luchtbellen vermoeden leven in dit nat Schrijvertjes schaatsen gedogen Onder dit oppervlak echter Vergalt de bittervoorn Stekelt de baars en wordt Amoebevormig bloedgezogen.…

de hitte kastijdt dit glooiend land van weiden stieren grazen als prinsen in de zon trekvogels flankeren als witte jonkers het edel vee heet geblakerd lonkt de maestranza in Ronda is de locatie al volzet ongenadig sneeft het beest hier is de dood een feest.…

straattaal verdrijft doofheid het luchtledig lest woorddorst vloedlijnen verleggen grenzen meerdere wegen leiden naar Rome een knoflookpad is een dier naast gebaande paden lonkt het onbegaande, met voeten getreden hoeveel verwondering zou ik hebben gemist zonder verkeerde afslag…

brekend lieten zij hun blikken langs de mensen gaan de warmte en het lange staan heeft hen zeker geen goed gedaan waar samen nog ondersteunde bleef stabiliteit de enige factor waar ieder op leunde toch ademden allen hoop en wisten in vol vertrouwen verder te gaan nog niet vandaag maar wel in samen als…

ik heb je op een stoel gezet niet op een troon hoewel in dit decor is dat heel gewoon mijn teksten gaan als zij bij jou zijn aangeland voorzien van kant en tekening al snel van hand tot hand jij draait niet met de winden mee rotst als branding in een zee van emoties onder zwaar bewolkte lucht nog krijst een vlucht van snelle vissenvangers…

'Wij schoten raak: de regering valt niet', zo weerlegt ze subiet, 'bij het grote publiek in de smaak.'…

ik had veel in mijn mars maar kraamde lachend blijdschap en verbazing op gezichten heb toen niet goed op de centjes gepast troubadour leek mij wel wat met zang en dans de mens vermaken liedjes uit het hart die de pijn vervagen van de lange werkdag dagelijks langs herens wegen gaan in zon en regen staan de herberg met een warm…

Hoe haatlijk is 't Publiek omtrent mijn lettervruchten! Ik schonk het reeds een trits van welbekookte kluchten, En, nochtans, 't lachte niet! maar 'k loer nu weer op wraak: 't zal boeten voor zijn grillen, Ja, lachen zal het, 't moog dan willen of niet willen, - Daar ik een treurspel maak.…

de winter was nog niet voorbij of we zaten al weer in de lente tijd om mijn imago op te poetsen gelijk de vogels en de koetsen in wat heet de poetsmaand mei breekbaar maar wel met glans greep ik de eerste beste kans om het publiekelijk te testen in scherven en gruzelementen lig ik nu blinkend in de nesten…

verstrooide statistiek voltooide romantiek in het publiek sjiek!…

De dag breekt aan en in de zaal slaapt het publiek…

Of onze doping-Deen de zaak bedroog staat te bezien. Wát critici ook zeiden. Hij mag dus best een wielerronde rijden ondanks het feit dat hij de Tour uitvloog. Maar dan dat kijkersvolk! Hoe onsportief! Ze reageerden allen positief!…

Men wil publieke televisie maken waardoor hun achterban zal gaan ontwaken. Maar…, hiermee delft de krant zijn eigen graf: Van uitgeslapen mensen moet men vrezen dat ze die Telegraaf écht niet meer lezen……

Op zo'n biljarttoernooi zonder gaten in de hoeken en niet meer dan drie kunst- stof olifantstandeballen manifesteert zich soms ineens een beestachtig ver achteroprakende olijf op dubbeldikke hakken Model gepommadeerde onderhoud zeven dochters in de aanbieding en twee zoons die dan wel boksen maar strikt op boterletterbasis ----------…

ik heb het weggewuifd met een nonchalant gebaar alle aanzien macht en roem door de schouders ervoor op te halen wilde ik de prijs voor die publiciteit niet betalen geen schijnwerpers op mijn bestaan die bepalen hoe ik wel en niet moet leven ben anoniem gebleven zie minzaam de verering aan van mezelf onder een andere naam…

een zaal die nog weerbarstig lacht en wacht met warm applaus ik het enig lichtpunt in het zwart die met klam zweet de sof afwacht ik knip de wilde haren weg breek zacht met wat ik zeg hun weerspannig ik tot zij met honger blik alles uit mijn handen eten hun eigen egootjes vergeten ik herder weer en hoed de kudde met mijn schapen…

hij was al op afstand een eenling met een vreemde smaak voor buitenissige kleding die aandacht ving en stevig vasthield zijn gang over de bühne waarbij hij met vage doch stevige lijnen zijn publiek mateloos wist te boeien niet alleen door inhoud maar ook performance hij was het die aan de touwtjes trok en speelde met marionetten…

Ieder mensenkind Dat in vrijheid Geschapen is en met Eigen verantwoordelijkheid Bekleed in de ruimte is gezet Staat klaar voor de rol Van zijn leven - Decor en podium Zijn aanwezig Nu nog hopen Op goed publiek…

Voor Tim Ieder mensenkind Dat in vrijheid Geboren is en Met eigen geweten In de wereld is gezet Staat klaar voor De rol van zijn leven - Decor en podium Zijn aanwezig - Nu alleen nog Hopen op goed publiek…

De drummer tikte met stalen stokken opnieuw van een tot vijf Het publiek van band Extreme Rocken Sneerde: “Sneller dan, oud wijf !” Gebeukt, gemept en bijna gevild Ze redden nog net hun vege lijf…

hij was geen clown want in zijn woorden klonk het leven als muziek met bloem en bolhoed het gezicht overbelicht zong hij zijn lied de wereld donker in décor de zaal met sterren in de ogen er bloeiden sprookjes uit de handen van de man die heden uit verleden nam zijn mimiek is generatieloos de woorden internationaal mijn troubadour…