Alle inzendingen over menno wigman

Waarom, mijn lichaam, was je mij zo weinig waard? Waarom bleef ik zo koppig tronen in mijn hoofd en woonde ik mezelf zo hevig uit? O ja, ik hield van wijn, van zwaar doorrookte feesten, lucide kaders en oneindig gulle lakens. Zo leefde ik verlicht mijn tijd aan stukken. Nu lig ik op een zaal, mijn hart, die logge spier, verlaat me, laf als…

Ik lig in haar bed en zij die net de douche uit stapt. Zoals zij loopt, zoals zij naakt het huis door loopt, zo zullen vanaf nu de dagen lopen. Ze neuriet en ik zit verhevigd in haar bed. Oneindig wakker is ze, warm en trots en zacht en mooi, zo mooi, ik krijg het niet gezegd. Het is een liefde die. Het is een wonder dat. En alles wat ik…

Was er een tijd dat ik hier boven stond, mijn mond vol Proust en Bloem, mij hoor je niet, niet meer. Wat heeft het nog voor zin om in een taal te denken die geen tanden heeft? Ik sta alleen. Mijn woorden zijn naar god. Dus slof ik door de leeszaal van de straat en blader maar wat door de Burger King, gewoon, omdat ik leef, omdat ik hopeloos…

Aarde, hier komt een eenzaam lichaam aan waarin een koninklijke zon is opgegaan. Achter de ogen scheen een zomermaand, het middenrif liep vol zacht avondlicht en bij de hartstreek rees een tovermaan. De handen voelden water, streelden dieren, de voeten kusten stranden, kusten steen. Inzicht, er sloop een vreemd inzicht in het hoofd, de tong…

Als de stilte ogen heeft, Wie kent dan de kleur Van haar ogen? Wie kan mij vertellen Door welke beelden Zij zich laat vergezellen? Wie kan mij dat vertellen? Wie? Wie? Wie?…

Verleden week schreef ik een snelsonnet -Jan Menno Willem Scheltema, mijn bron gaf inspiratie als de lentezon- met ingehouden pret op rijm gezet Na-aperij? Jawel, het was makaaks Een vrolijk taaltje: licht-ironisch, snaaks…

toen de reformist hervormingen verkondigde de drukker boven zijn letterkast zwoegde de stratenmaker op zijn stamper leunde het wintergraan in de aarde viel zwermden immigranten over steigers en kades uit toen ze samen opliepen met de zacht invallende nacht pakten de eeuwige loop der dingen zich samen nu we in files koppig stil blijven staan…

Het maatvaste was een vereiste een gedicht mocht best een lied van melodie en ritme vertonen Hij tikte met zijn hand het tempo In het ruisen van het bloed kwam een hapering in, een huppeltje dat de cardioloog verontrustte eerder had gehoord en gezien Jij hielp me eens een gedicht te vervolmaken, ik vraag me af waar dat sonnet is gebleven…

.' - Thans, hun huis telt twaalf kindren, Die, tot eer van 't Christendom, Luther eren, Menno volgen, Vroom en deftig, om en om. Toch waar' 't koppigst Lutheraantje Daar een Doopsgezinde geest, Zo meneer zijn oudste broeder Maar een meisje was geweest!…

Van waar komt die gedachte die kwelt, verwart, frustreert? Die mijn zorgvuldig geplande en verwachte toekomst de rug toekeert. Mij laat hangen in 't verleden, de blik gericht op toen. Daar had ik het moeten laten! Daar, daar had ik 't moeten doen! De reden daar gebleven excuses over tijd rest mij dan die gedachte vrij vertaald: Spijt.…

Sommigen hebben zwart anderen hebben wit sommigen zeggen geel is beter dan rood Maar hoe wordt het na de dood? Is het dan niet allemaal gelijk, de kleur van het stinkend, rottend lijk? Grauw, grijs, met gaten gevuld, al die jaren voor niets over kleur geluld. Het sterft af, groeit ook weer aan. Pas na de dood zal het echt vergaan In feite…

Vandaag is de dag die mij morgen vertelt wat ik gisteren had moeten doen…

stel je zou zelf kunnen kiezen wat te stoppen in 't verschiet zelf bepalen wat er in komt en bovenal wat niet vooraf al bepalen hoe je levensloop zal zijn geen verdriet geen tegenslagen geen ziekte en geen pijn geen fout om van te leren geen keuze meer verkeerd weg met zorgen weg met twijfel weg met alles wat je deert weg met…

Natuur een postzegel achter je huis onkruid in hoofden En dan: Wat is natuur nog in dit land?…

jouw mond en ogen onderga kijk ruik proef en voel voor ons alle twee hoop dat we haar schoonheid als vanouds samen ervaren mogen ik weet ‘t is moeilijk maar het zal gaan steun mij in m’n pogen om voor altijd in verbinding met de natuur te blijven en naast jou te willen staan* *geïnspireerd door een naamloos gedicht van Menno…

Vier keer achter elkaar Hetzelfde stapeltje Washandjes recht leggen, Zes keer dezelfde sleutel In het slot alleen maar Om zeker te zijn Dat het klopt voor mij, Voor mij, vandaag, Zoals ik elke dag alles In gedwongen regelmaat Moet doen Om vrede te houden Met mezelf - maar Het verlangen blijft Naar een leven zonder Angst…

De dood kent geen vrienden ook geen vijanden enkel de ademloosheid gevolgd geheel stapvoets door rust zacht. Het zwaard van de nacht viel ik heb het vannacht zien schitteren. Het zwijgende ontdooide en bevroor spraakzaam vanuit een donkere diepte als ziel even verlicht weer opstaande nu definitief aan het lijf ontvlucht. Woord en daad…

De dag loopt in sukkelgang. Regen klatert van druppel tot drop. Jij frunnikt aan je haar en mijmert: morgen ken ik het weer in opheldering.…

soms is het beter wachten wanneer een tijd de ruimte laat wenen denk in gisteren was de tocht gierender dan vandaag…

de nacht valt als doeken over het hoofd alsof jij in bescherming rust maar de angst is donkerder dan het geloof…

Het bloeien in pracht- nijvere bijen raken aan het instrument…

Zielen die ver gaan- ik weet hen in te leven tot mijn verbazing…

De schoonheid vertelt- historie vertaalt zich in verborgen vlekken…

Het geloof bouwt op- ik streef mij vast op losse schroeven te doen staan…

De sneeuw kleurt mijn haar, een landschap, in samenspel met die memoires…

De liefde is hard- op stille zondagen blijf ik een ei tikken…

misschien praat de mens teveel daar hij patent heeft op de beweging verplaats je monden gaan in proces meestal van elkaar…

hopelijk zie je haar opnieuw waardoor het beeld nimmer aan je voorbijgaat prepareer het de ogen reiken verder dan de incarnatie…

genadig slaap je even uit want een stem spreekt tot de verbeelding ervaar maar een droom is moeilijker achter een scherm…

voorgoed moet je gewoon leven omdat een jeugd zo vrij is geweest ontraadsel eens panels met visie vullen per stem aan…