Alle inzendingen over moeder

Ze zat zomaar te zitten, zomaar te zijn, zomaar te kijken zonder te zien. De laatste jaren van haar leven. Ik dacht het kan niet erger, maar het kon wel elke dag wat minder haar kind te zijn.…

je bent er al enkele jaren niet meer en 't deed eigenlijk nooit zeer je was streng en rechtvaardig maar ik vond je nou niet echt aardig; nooit een knuffel of 'n kus en dat miste ik dus... al heel jong kreeg ik 'n kind door jou niet zo bemind, je wilde nog geen oma zijn en dat deed me dan weer pijn.. wist niet eens dat ik zwanger was want…

Ze eten mee, het liefst elke dag en je zou geen moeder zijn Als je dat niet het liefste zag. Ze komen om raad en advies bij jou dat is wat je toch het allerliefste wou Want al zijn ze de deur uit en op zichzelf Je blijft in hun beleving de belangrijkste factor dat spreekt vanzelf.…

Moeder, de spil van het gezin ’t opperhoofd zonder vorm van gewin Moeder de vraagbaak van iedereen, de tolk, zoals zij is er geen één. Moeder die kinderen baarde moeder van onschatbare waarde Moeder of ze nou één kind heeft of tien, tijd maakt voor allemaal, je kunt ’t zien.…

Jij was vol warmte, mededogen Jij had mij, als een ieder, lief Dit leven had toch nog gemogen De dementie is als een dief Al wat ik liefhad is verdwenen Jouw geest, zo hoop ik, bij de Heer Het lichaam tegenover mij Da's zeker Heeft weinig van mijn moeder meer…

ik ruim de keuken nog wat op ik zie mijn moeder gaan ik pak wat op en zet het weg ik zie haar handen aan hoe zij het deed verleden tijd wordt heden in de tijd nu net als toen mijn handen gaan als die van haar met vlijt haar vingers zijn nu krom beleefd haar handen zo vertrouwd de mijne zijn nu net als toen al moederhanden oud .…

wanneer ik zoek met een licht waar zij het laatste gewandeld heeft komt altijd weer haar gezicht naar mijn lantaarn toegewend zacht gebogen, haar ogen dicht en bloed op de mond gekleefd gaat het mee tot het zwicht achter het hek langs de berm die de vijver omgeeft waar nieuw onkruid groeit op de plek van het vergrijp, door sterren omringd…

Zijzelf was als de zee, maar zonder stormen. Even blootshoofds en met een brede voet. Rijzend en dalend op haar vloed, als kleine vogels op haar schoot gezeten, konden wij lange tijd haarzelf vergeten, rustend en rondziend en behoed. Haar stem was donker en wat hees als schoven schelpjes langs elkander, haar hand was warm en stroef als zand.…

Ben je nog klein dan staat ze voor je klaar, snuit je neus en wast je haar. En ze is zelfs niet te verlegen om je billen af te vegen. Dus als je later het huis uit bent gegaan, vergeet dan nooit wat ze voor je heeft gedaan..…

Ik stuur je een berichtje via dit gedichtje het is 25 jaar geleden dat jij bent overleden die kerst vergeet ik nooit meer alles veranderde in één keer wat voelde ik een pijn nooit meer praten of even bij je zijn wij waren ons ervan bewust dat je toe was aan je rust en deze rust heb je verdiend ik weet dat je van boven op ons toeziet lieve…

ik kan niet zonder haar want zij gelooft in mij wij horen bij elkaar want als ze al naar mij kijkt ze staat altijd naast me tot het uiterste einde want ik ben haar jongen ik zie de toekomst van ons allebei ik hoop dat je trots bent op je eigen vent ik ben wel op jou trots dat je later op straat loopt en mensen zeggen jij bent bekend wij…

Je hebt altijd geweten dat je een moeder was En dat is ook precies wat je voor anderen bent Want moeder zijn dat zit van binnen Of je nou wel of niet een kindje hebt gedragen Wel of niet een bevalling hebt meegemaakt In je hart leeft de moeder in jou En die draag je uit Naar ieder kind Naar ieder mens Naar ieder levende ziel En dat kindje…

Als ik denk aan ons moeder Dan komt het liefhedenbeestje onverwacht In al zijn pracht Voorzichtig met liefde pak ik het dan op Stippen van Geluk Wijsheid, blijheid en volhardendheid om te kruipen naar de top Van de vinger Om daar de vleugels uit te slaan Veilig en behouden een goede weg te gaan Met liefde voor ons Allen die zij bemint Ons…

ik wist niet kind hoe het zou zijn jij in mij voelde vertrouwd ik dacht dat niets mij méér kon geven maar nu ik jou in mijn armen houdt besef ik pas het leven…

zo kort mogelijk als ik kan zeggen: ik hou van jou.…

nooit heb ik haar echt leren kennen bij ieder bezoek was het weer wennen veel te jong ging zij heen was het pas tòen dat mijn wrok verdween daarvan heb ik oprecht berouw nooit zei ik haar ik hou van jou sloeg ik mij huilend in de tehuizen kranig overal door heen heb jij me veel te vroeg verlaten maar nu voor goed ben ik alleen.…

Moeder, nu woon ik in Niemandsland waar ik me bezig hou met nutteloze dingen….die me niet gelukkiger hebben gemaakt. Moeder ik wil dat U weet dat ik altijd een Koerd ben gebleven. Een man zonder eigen land, zonder eigen staat.…

Ze ziet in al dat woelen steeds wat haar telgen hier bedoelen Geen dief die ‘t echte gedachtenpad vandaag behoeft te stelen Leven kent al genoeg echte criminelen Een moederoog ziet waar ’t leven bedroog Domweg dagelijks in haar aardse oog. In het woud en in verre bossen in menig weide met grazende ossen in welige akkers bij de groene…

Zoals ze was zo is ze toen geworden te stuiten was ze niet ze kon zich niet bepalen haar geest miste de kracht het ging heel sluipend door er was geen redden aan zo onbegrepen als ze werd zo intens hulpeloos mijn liefde was zo grenzenloos maar kwam niet door ze was reeds weg een lange lijdensweg die was te gaan zoals ze was zo is…

als je nooit meer moeder kunt zeggen althans niet tegen haar nooit meer haar liefde kunt voelen of haar liefdevol gebaar dan ga je pas echt beseffen wat ze voor je betekend heeft en hoe het leven is nu zonder haar voor allen die hun moeder nog hebben wees steeds lief en goed voor haar want eens komt er een tijd dan ben je haar voorgoed…

Ik ben ook niet vreemd, nee zelfs heel normaal, Ik ben vrouw, moeder,oma, ik ben het allemaal!…

In het geluid van mijn woorden hoor ik de klanken van je stem die mij hebben gevormd tot de vrouw die ik nu ben geworden. Jouw zachte handen hebben mij gestreeld en je armen hebben mij omhelst, je zachte stem heeft me getroost. Jij die mij stuurde in het leven naar een evenwichtig bestaan van jou heb ik zoveel geleerd tot ik op eigen…

"Geef mij eerst mijn moeder weer!"…

mijn moeder en ik zitten bij het raam praten over van alles, geven dingen een naam over wat is geweest en zonder sentiment blijft mijn moeder moeder en ik haar grote vent wij lachen en zwijgen over niets de aanbieding van de buurtsuper gehaald op een nieuwe fiets later die middag drinken wij glaasjes rode wijn moeder wrijft door mijn haar…

Ik ken een vrouw, Ik voel veel voor haar, Zij heeft humor, Heeft nooit het kind in zichzelf verloren, En is mooi. Zij is onbereikbaar, Maar ik weet zeker dat ik ooit haar spiegelbeeld ontmoet.…

haar fluwelen stem dekte mij zijdezacht toe, ik sliep als een roos! joz. le bruyn zonnehart belgië…

Als het nog even kon zou ik graag met je praten zoveel uit willen leggen ook nog zoveel willen vragen. Woorden kwamen toen niet naar buiten, kon me niet uiten zeggen hoeveel ik van je hield woorden die ik altijd binnen hield. Ik kan je niet meer bereiken mijn armen kunnen niet zo ver reiken je bent gegaan door de tunnel van licht die…

mijn liefde is zo diep ik word weer even dat kleine meisje we liepen samen door het leven u leerde me kijken met andere ogen mijn kinderziel werd nooit bedrogen uw blijdschap was jezelf te geven kadootjes waren klein, maar o zo aardig het geluk zat niet in grote dingen het kleine, zoals bij het orgel zingen ja, u was de naam van moeder…

Ik mis je wel je kleine scherpe ogen je zachte stem als ik bij je kwam bleven je handen zacht over mijn gezicht gaan af en toe verscheen er een glimlach alsof je zeggen wilde ik weet dat het dag is in het diepste duister van je geest wist je misschien nog alles wat eens was dat ik je zoon was geweest.…

Droevige ogen kijken me aan ze vragen mag ik met je mee ik wil graag weer terug naar huis. Ze kijkt me smekend aan maar weet niet eens meer mijn naam. Ik wil haar in mijn armen sluiten boos duwt ze me van haar af, ze wil alleen met me naar buiten. Een traan rolt over mijn gezicht trek dan de deur weer zachtjes, achter me dicht, ga naar…