Alle inzendingen over mooie herinnering

naar wie ik enkel nog zie als ik in het verleden staar, zij waarvan ik allengs voortschrijdend inzicht ervaar Zij, het fiere meisje van lang geleden was ik zeker niet vergeten doch sommigen leven ergens ver weg in afstand, wel of niet te meten Toch woont zij plots even in mijn gedachten waarin het beeld van een jong mens verschijnt en herinner…

de weg leek zo bekend ik liep alleen jouw medeweten had vergeten me mijn schaduw mee te geven de hemel was weer sterrengroot de maan stond vol en bol van vroeger toen de romantiek nog alle kansen had bewust de tijd vergat even vrij op harten jagen ogen aasden en haar glimlach zong verleidelijk de melodie ruiste magie…

ze voelt het zand dat dagen later in haar schoenen schuurde ze ziet de boomtoppen die geluidloos voor de ramen wiegden ze hoort de paarden die tot hun knieën in de bagger stonden ze voelt de armen van haar moeder voor even het kind dat ze ooit was…

we vingen voor elkaar wat stralen zon en lachten om de schaduw we keken toch niet om we liepen voor de wind en aan de rand van schijn vond werkelijkheid een blaadje, gevallen zonder pijn haar valse glans zocht onze blikken en een koud herkennen deed het kind in je weer schrikken je las het groen en voelde weer je schuld het nooit…

ik zag je ogen je glimlachte de tijd voorbij in raadsels ik voelde je verlegenheid onzekerheid zo tasbaar in je woorden het jeugdige in jou bekoorde omdat onschuld zo bij je verschijning hoorde ik proefde overgave in het strelen van je handen passie glansde in je tanden je sluiers vielen in een puzzel neer, maar na de laatste was…

we ontmoetten elkaar in een ogen blik ik gaf je gezicht en handen vol leven je woonde in woorden wat anders geschikt hebt teksten gepikt om je ziel uit te geven door jaren gekneusd in relaties gestikt was je enige keus de tijd uit te zweven je vloog verder weg in kleuren verstrikt tot m'n schrik heb je mij in je dromen verweven…

poëet bied met een lint van lettergrepen de herinnering aan een veilige haven dicht een plek waar het verdriet kan rusten al vindt de striemende echo steeds de weg terug schrijf met trommelstokken roer je ben erbij sta ernaast vertel zonder te breken…

gedachten als bloemen ontvouwd in kleuren die spreken bloeiend de geuren vertrouwd schoonheid om nooit te vergeten gedachten als glas transparant spiegelend en stralend kristalhelder beelden herhalend die nooit zijn te breken duizend gedachten aan jou mijn enige liefde ik heb je gevonden met ogen die hemel beloven en mijn blikken…

mijn gedachten vliegen vogels vluchten verder weg niet een kijkt om voorbij de horizon verzet de wet de klok en draait de wereld terug op weg en dan verdwalen en vervloeien in de wind die alle richtingen verwaait in een prisma dat het licht verdeelt, de kleuren scheidt uit geuren van het het leven gedachten zwermen tot herinnering…

Ik heb vandaag gebladerd in het boek herinnering. Ik zag de foto's weer van vroeger toen alles nog heel langzaam ging. Kijk, zie mij daar lachen. Ik had plezier voor twee. Alle dingen die er waren, deden in mijn leven mee. Later kwam de eerste schaduw. Foto's werden donkerder van kleur. Alsof de zon niet wilde schijnen.…

Ik herinner mij woorden van jou van mij, wat we zeiden. Maar leiden nu ons eigen leven. De avondschemering boven de tuin en het huis waar ik een gedicht lees van M.Vasalis, schoonheid en verval... Even een traan, het regent en ik kijk naar het natte gras. Alles wat zuiver was, de grond, de aarde, jouw ogen en je haren.…

Ik breng in mijn herinnering uit dank dat beeld van herkenning, waarin wat goed was de werkelijkheid nimmer ontsierde. Dat wat vlees en bloed was ondanks de wreedheid van de tijd. Ik breng in mijn herinnering een foto zonder woordenklank.…

dat was, is en blijft en zeker bij Bibians 'MentEliteit' mooi nieuw begrip!…

En toch kan je ze nog vinden... Die oude vervallen straten met hun eigen verhalen van Miet de dochter van Marie getrouwd met Jan van de visboer en achter het raam op de hoek van de straat de dorpshoer. Enne.... De facteur van toen dronkend zwalpen van nr. naar nr. zijn werk zo goed mogelijk doen. De blaffende straathonden…

Wat blijft is zijn aanwezigheid Die niet in herinneringen te vangen is.…

Voorthuis voornaam kweekschoolvertier betekent met chocoladerepen: R. is dood over rood zegt de oude cafébaas die hoofdschuddend het spijbelen veroordeelt een mooie dood zou R. zelf hebben gezegd…

We zullen genieten van het mooie leven wat we al te lang niet hebben gezien. En zullen vergeten de nare herinneringen maar koesteren het nieuwe wat we gaan zien.…

Is dat niet mooi? We wisten al dat de zin van de ervaring de herinnering is, en dat daarbij desnoods de ervaring achterwege gelaten mag worden, maar zo helder zagen we het zelden.…

jij kende de hitte van de vlam die het glas kleurde alsof die zo van binnenuit kwam juist natuurlijke overgangen moesten als geheel in een puntgave herinnering blijven hangen mooi afgerond in het zilveren grijs van het uiterst neutrale lood dat gedegen tegenspel bood aan het weer in jouw hart vlamden de sferen van gebeden…

verrotten al vretend scheurende repen gedachtenvlees van mijn woeste botten Toch zal ik jouw ellendig mooie lichaam en glimlach doen verdringen want daar op de bodem gesmeten liggen onze gouden ringen…

laat me nog heel even genieten van het leven laat me er nog heel even middenin staan en laat alle herinneringen nog even langzaam voorbij gaan laat me nog heel even genieten van toen die mooie momenten, de liefde, die eerste zoen laat me nog even denken aan de kinderen voor het eerst in mijn armen hoe ze mijn hart vol trots konden verwarmen…

moet je de bovenkamer renoveren Ga niet zeggen dat jij alles weet Gelachen hebben we dat is zeker en weet je ze zit hier nog steeds die duif is niet weg te krijgen Herinneringen blijven…

spontaan, gaan mijn ogen tranen wanneer ik denk aan tijd heimwee cirkelt banen verlangen voert een strijd mijn jonge leven flitst voorbij waar is die jeugd met al zijn mooie dagen ik herinner mij momenten van liefde en welbehagen maar nu ben ik in mijn leven veel meer op mijn gemak want: ouder worden is wijzer worden en dat heeft ook…

aan haar beschuitje met honing heeft zij zoete herinneringen…

Meester mooi muziek mooi materiaal mooi mannen mooi mensen mooi meditatief mooi meeslepend mooi momenten mooi moois mooi meegenomen moois Mooie meester mooie muziek mooi materiaal mooie mannen mooie mensen mooi meditatief mooi meeslepend mooie momenten mooi moois mooi meegenomen…

Rozenrood zijn je lippen aangestipt door de nacht 'k weet ook wel dat je mooier bent dan mooi. Zweetdruppels glijden naar beneden ik heb dorst langzaam daagt het morgenlicht deze nacht....zo mooi.…

Mooie Marie op haar hoge hakken een bontje, niet van echt te onderscheiden blond gelokt en nagels rood gelakt heeft vele mannen moeten verleiden. Mooie Marie uit veel besproken wijk met botox opgevulde lippen nonchalant haar tas over haar schouder weet dat niemand aan haar kan tippen.…

Wonderschoon was de vreemde vrouw Hij kon zijn ogen haast niet geloven Haar ronde vormen haar perfecte lach Een paar borsten die er niet om logen Welbespraakt was de vreemde vrouw Ze toverde woorden tot mooie zinnen Sprakeloos luisterde hij naar haar stem De hese klanken dansten zijn oren binnen Onafhankelijk was de vreemde vrouw Zelfstandig…

De geur van liefde Onberispelijk zoet Als een suikerspin Prachtige roze gloed Een strelend gevoel Zacht en vederlicht Wonderschone lach Versiert mijn gezicht Vlinders van fluweel Kleuren mijn droom Zo teder en kwetsbaar Als duizendschoon… Lopend op wolken Begin ik te zweven Stralend nieuw begin Doet liefde herleven…

Zoals je daar lief ligt te soezen wakker je mijn passie aan zacht volgen de lakens jouw contouren mijn hart gaat ietsje sneller slaan stilletjes kijk ik zo een poosje herken ieder plekje, iedere plooi tranen branden achter mijn ogen als ik voel.. mijn god wat ben je mooi.…