kleurt vergeten in het laatste licht
we vingen voor elkaar
wat stralen zon en
lachten om de schaduw
we keken toch niet om
we liepen voor de wind
en aan de rand van schijn
vond werkelijkheid een
blaadje, gevallen zonder pijn
haar valse glans
zocht onze blikken en
een koud herkennen deed
het kind in je weer schrikken
je las het groen
en voelde weer je schuld
het nooit kunnen voldoen aan
wensen en haar ongeduld
het blaadje dwarrelt weer
en heeft geen letters meer
kleurt vergeten in het laatste licht
je bent haar nu, niets meer verplicht
Geplaatst in de categorie: moederdag