Alle inzendingen over morgenuur

hoe naar was de droom de twist in mijn nachtgedicht letters ze smeulden in een grievend vuur nog voor het morgenuur daalde mijn bewoording neer als droesem in een glas onder sprankelende wijn in een roes was ik voor even weerloos klein maar mijn gezond verstand won het op het nippertje ik zinspeelde mijn pijlen raak op de uitdagende…

de stille woorden drijven met de wind als de adem rond vogels strelen zacht het water vloeien samen als kringen onwrikbare glanzende ringen als een liefdeblijk ontwaakt een lelie, zo puur in het vroegste morgenuur lichtstreepjes dromen zich zullen ver van het lommer vandaan als een boog aan de hemel staan * Voor Kerima bij…

slechts een datum in de wacht terwijl het zonlicht lacht op witte muren en de ondergang van zwaar gevoel zijn doel voorbijschiet, tot aan ’s nachts daar in het vroegste morgenuur ontstaat het vuur van eens voorbij, het zonlicht kleedt zich rond om mij voor lange duur onteert het uur de middag, totdat ontij zich ontbindt en ik…

Voor het laatst kom ik je groeten op dit vroege morgenuur er is niet eens een vermoeden, geen tijd meer of geen duur. Alleen een stil en stom gelaten zijn veel stiller nog dan slapen een bleke straal van zonneschijn een gouden streep over het witte laken.…

’t Was in ‘t vroege morgenuur toen Maria ging naar het graf angstig en nog helemaal overstuur leek Zijn liefde voortaan zo veraf het graf stond angstwekkend open er gaapte een lege duisternis van schrik wou Maria gaan lopen wat was dat voor een geheimenis? de zweetdoek, het opgerolde linnen werd haar Heer dan weggenomen?…

In het vroege morgenuur, het is vandaag alweer de vierde, zit ik stilletjes hier en schrijf een lijstje, voor wat boodschapjes op een vodje van papier. Brood moet ik halen, en boter is er niet en afwasmiddel, die citroenige, en wat potjes rode biet. Heel zuinigjes aan, 'k heb alleen maar Ach Owee 't is al bijna op...…

's Nachts droom ik van vogels en laaiend vuur En hoor verward gekras, Maar een lied rijst in het morgenuur Als een feniks uit as. En van de liefde verbleekt het rood Tot de smetteloosheid van het kind — Er is een zuiverheid van de dood Die reeds in het leven begint.…

Gelukkig wie hier vast op God vertrouwt en als een bloem zich naar de hemel openvouwt, gelukkig wie voor God met heilig vuur zijn lied zingt als een vogel in het vroege morgenuur, gelukkig wie Gods liefde ondervindt in 't suizen van de koele avondwind, gelukkig wie de zegen uit Gods hand ervaart als milde regen op het dorre land,…

In het vroege morgenuur als alles nog sereen is en puur zweven wolken als witte watten spelend met de zon in het hemelse blauw het gras nog nat van de morgendauw nog geen geluid de stilte verstoort maar wel het zingen van de vogels dat bekoort ontwaakt langzaam de dag uit de nacht en de aarde zich laat strelen door het prille ochtendlicht…

‘Nachtegaaltje, goede buur, Wat toch vind-je in 't morgenuur Tot ontbijt zo gauw?’ ‘Wat ik vinde, jongen lief? Wel, een korrel, mijn gerief, En op blaadren, dauw.’…

zo fijn in één nacht kwam het tot leven daar middenin zat de spin met geduld te wachten op haar prooi een vlieg raakte er in verstrikt spin pikte en weg was de vlieg ’n kraai kwam een kijkje nemen bezag met interesse de delicatesse vogel pikte en weg was de spin heb het tafereel met lede ogen zien voltrekken op dat vroege morgenuur…

Kan dan het eens verbleekte morgenuur, Daar alles toch herleeft in de natuur, Niet met een nieuwe dag de kimmen kleuren? Wat eens gebeurd is kan nooit weer gebeuren, Men kan maar ééns een blad aan stukken scheuren En wat het vuur verkrijgt, verslindt het vuur."…

en vind ik mij als uit een trance ontwaakt, verlangend naar een volgende zwoele nacht om oude leugens lievend te genezen maar als j’ er bent weet ik met mij geen raad al is het zonder jou alsof de wereld dood; het vuur dat mij van jou laat houden wil ik ontkomen voor dat ‘k mij branden kan zo weifel ik al blijf ik willig lachen in ‘t morgenuur…

Alleen natuur Zo pas gegleên uit rijk van rustigheid Met glimlach ongerept: stille innigheid Van nijver leven in het morgenuur. Ik schroom te treden op het purprend bruin; Ik schroom de voet te zetten op het mos Zo gul aaneengegroeid....…

Wanneer het voorjaar door de dagen danst licht kust in de vroege morgenuren maan en sterren eerder weg zal sturen het vroege vogeltje zich niet verschanst open ik mijn hart dwars door alle muren woorden worden liefdevol tot bloei gebracht zacht uitgesproken zinnen klinken als verwacht zonnige dagen zullen eindeloos duren zakt de…

’t Was in ‘t vroege morgenuur toen Maria ging naar het graf angstig en nog helemaal overstuur leek Zijn liefde voortaan zo veraf het graf stond angstwekkend open er gaapte een lege duisternis van schrik wou Maria gaan lopen wat was dat voor een geheimenis? de zweetdoek, het opgerolde linnen werd haar Heer dan weggenomen?…

Niet als het kleine stompje kaars, dat even opvlamt in het morgenuur. Maar een eeuwig brandend, laaiend vuur. Waarom is dit zo moeilijk te geloven? Is hij het niet, die ons het leven heeft gegeven? De eerste oorzaak van ons bestaan. Beschouw het feit dat wij hier zijn. Ook al is het maar voor even.…

aarde wonen een geluk zo'n schat onder je hart te dragen die voortaan onze liefde en aandacht zou vragen de dagen waren zo bijzonder, het wachten te lang een gezond kindje krijgen was van groot belang het wiegje stond gereed, het bedje zacht gespreid de eerste pakjes in alle haast genaaid en gebreid ondanks moeheid en misselijkheid in de morgenuren…

Nu, 'k moet het eerlijk zeggen, Je kostte ook wat een vlijt, Eer wij je zo ver hadden, En vrij wat zorg en tijd; Een viertal blauwe neuzen, En konen, rood als vuur, Een hele achtermiddag, En menig morgenuur! Als 't nu maar niet gaat dooien, Zo als het is voorspeld Door maarten van de tuinman, Die werkt op 't Vinkeveld!…

Want len- en warmte is daar, Mijn geest stijgt op, naar boven, ’k Wil nat- en morgenuur Met vul- en lippen loven!…

De nachtvorst stolt in 't morgenuur Al 't druipend nat tot ijs, En wat als zuiltjes nederhangt Aan toppen, stam en rijs. Hier straalt, hoe doods zich 't landschap toont, Hier glanst het overal, En rees een wonderschoon paleis Van tintelend kristal.…