Alle inzendingen over muziek vult leven

De muziek die in jou via gevoelssnaren dwars door mijn hart gaat en heel hard in ons leven raakt, ik leg haar vast in gedichten over jou: hoe ik altijd droomde over je en nog steeds doe, mag ik nu na lange, lange jaren wachten met eigen hartstochtelijke gedachten vastleggen. Ik had graag in jouw armen gedanst...…

Rijk voel ik me met dit Herwonnen leven dat zich Met het pigment van uiteenlopende Kleuren heeft gemengd tot De kleurigste verf die bij Elke gemoedstoestand past, Alle scheuren vult, en de Overgebleven plooien in mijn Gepijnigde ziel gladstrijkt…

Lees ik weemoed in de nerven van het leven. Hun kleurrijk afscheid vult het bos met regenbogen. Een laatste groet glinstert na, nog heel even.…

In de cel van mijn kamer Schrijf ik mijn muziek Zoals ik het hoor harmonische melodieën Rustgevend Relaxed Prikkelend Mathematisch gecomponeerd Ik doe het gepassioneerd Het is mijn worsteling in het leven Dat ik vanuit mijzelf Mijn muziek wil geven Het is mooiste wat ik in mij draag Ik wil mijzelf overtreffen verheffen Het geluid…

Zonder haar zou ik door het leven niet willen gaan. Zij vult mij aan, simpelweg door aan mijn zijde te staan.…

Ik vang geen woorden meer die leven. De stilte vreet aan dit wit waar een onbeschreven verlangen tegen muren loopt. Kraters groeien naar de hemel waar het eeuwige blauw zich vult met een slagveld van verhalen.…

mijn rugzak onbesuisd open een lach peilt de diepte die lach licht alles op vult m'n leven zonder dranghekken zonder verbod zonder gebod laat me licht reizen maar ga mee op je eigen reis…

Iemand om je op te beuren iemand om je leven te kleuren iemand die er voor je is en vult dat gat van het gemis Iemand die je steunt en lief heeft in al die jaren iemand met zoveel liefde dat niet valt te verklaren Iemand die zich zorgen maakt, en haar leven voor je waagt Iemand die het niet uit maakt wie je bent, of wat je draagt Je…

Muziek is het. Snarenspel. Leven. Onzichtbare trillingen zijn het, tussen vioolsnaren en ons oor. Het is een wereld van liefde, die je niet begrijpen kunt. Niet grijpen kan. Werelden die blijven veranderen, wanneer onze lichamen verteren. Wanneer we onze geesten geven. Wanneer wie we werkelijk zijn, weer naar huis toe gaan.…

Wanneer zelfs de leegte de leegte niet meer vult, de stilte te groots wordt in zijn volheid, het verlangen naar veelvoud het leven niet meer vervult... kan zelfs het geheel dat in d'illusie beelden verguldt het Zelf niet meer verstaan omdat al het denken, het voelen, het Zijn in tijd is voorbij gegaan...…

Eigenlijk kan een mens niet zonder muziek. Het geeft je een prachtige ritme voor de dag. De dag met zonnestralen en soms met moeilijke momenten. Een lied kan een bijdrage leveren met een lach of een traan. Muziek brengt soms emotionele gedachten in het leven. De waarde van de muziek is voor ieder mens anders.…

Er is iets gebleven van het idee van de piano in de nacht muziek die in je geest verschuilt en klanken klinken, hol en zacht alsof stilte tussen toetsen zweeft de geest muziek weer leven geeft als adem zich in mist verspreid weer terugvalt in genegenheid en zielentoetsen, woordenstil verliezen zo hun tijdelijkheid.…

De ochtend mij wekt uit dromen dan voel ik dat mijn hart zich vult met dankbaarheid voor het leven.…

, geen stam die mijn kruin de stilte biedt, slechts een steelse gedachte pluist als dons tussen mijn beide werelden neer het hart spreekt met razernij en vult mijn graf met grove daden die als een spade me doorklieft en de mens in mij met tegenzin laat kiezen…

Ja, ik heb mijn leven zelf gecreëerd, Uit hoop, verlichting, uit duisternis, uit verdriet en en onrust... Ja ik heb mijn leven zelf gecreëerd. Ja, ik heb mijn dood zelf gecreëerd, Uit het leven, genot, uit gele lente bloempjes, kijkend naar de jeugd van tulpen; Ja ik heb muziek zelf gecreëerd...…

Er was eens een man in Tallin, de rest vult u zelf maar in.…

vanuit het niets snijdt de zandstorm het leven af het stof omsluit de kieren van het hart onder de zandmuur dringt een zwijgen binnen de snijdende stilte vult de ogen van het kind dat in mij begraven ligt het lang vervlogen huilen dat geluidloos overschaduwd wordt…

Ik ben zwanger van een vreugde die mijn hartstocht leven doet, vurig maakt en opgetogen, levenslust vult mijn gemoed in mij groeit het en beweegt, banend zich een weg naar boven waar het juichen wil in strofen om de Schepper te verhogen die mij weefde in de moederschoot, leven aan en in mij bood mij door een soort van navelstreng…

het lukt niet ze denkt en denkt aan zoveel zoveel om over na te denken zoveel wat niet klopt in haar leven   toch maakt de muziek haar wat rustiger.…

Alle roekoemeisjes van vanavond alle toedoemeisjes van vannacht wat zeggen we daar nu wel van? Niets. We laten ze maar zitten maar zitten maar liggen maar slapen maar dromen van jajaja.…

De huidige muziek kan me niet bekoren, het is meer geknars en gekleun ik wil gewoon oude bekenden horen, niet dat oeverloze soms harde, gedreun! Uitzonderingen zijn er voldoende, maar die pakken niet mijn ziel, dat zijn er veel teveel hetzelfde, vandaar dat ik daar toch niet voor viel!…

vult nu de leegte in mijn hoofd die ik in mijn gedachten niet meer vul met gekheid maar met een tevreden bestaan en af en toe een slechte dag zal het mij nu verder goed gaan…

uit het café de rechter sluit de ramen bergt bef en toga op In de binnenhof vol bloemen vult hij een grote gieter…

waar de aronskelk dauwdruppels vangt spiegelt een hermelijn onschuldig wit als schaduwspel van zijn sluipende moord in het levensvocht van de ochtendzon dan hoort dit leven een kilte lied de stervende schreeuw die stilte wordt en dauwdruppels vangen de ochtendzon als de aronskelk zich vult met bloed…

de verzamelvlucht van kieviten en spreeuwen vult het luchtruim…

Hoe rimpelloos is eindeloos als tijd zich vult gedachteloos…

het leven bij de dag vult zich in van moment tot moment hap slok hap slok de klok tikt men hoort ook de eigen rikketik van verre gekomen nu dicht bij te tellen in tellen de adem gaat er in soms te weinig uit tussen de bedrijven door wordt de zuurstof in het bloed rechtgezet zo ziet men bewust leven met rendement du moment…

Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven. Zoekend reis ik door mijn geest, vind dan lang vergeten herinneringen van een leven vol geluk. En ik schrijf: “Deze dag kan niet meer stuk.”…

Lopend langs de boekenkast dringt het nu pas echt tot me door: alles is gelezen door hem en door mij Een heel leven boeken en muziek Niemand op deze wereld die mij zo na was…

winteravond hij vult ’t kruiswoordraadsel in - zij maakt een puzzel…