Alle inzendingen over na het hechten volgt het loslaten

Geef nooit het hele hart , want liefde zal nauwelijks iets waard zijn voor hartstochtelijke vrouwen, als alles zeker lijkt ; zij houden er niet van dat het van kus tot kus verbleekt ; alles wat lieflijk is, is maar een kort en dromerig genot. O, geef het hart nooit onverkort want zij, wat men ons ook verteld, leggen hun hart in het spel.…

Als de kardinaal een scheet heeft gelaten, zeggen ze: "Sjonge jonge, wat ruikt het hier lekker, net of iemand lever met uien staat te bakken." Dat soort katholieken, daar ben ik niet dol op. (1965)…

Een vrouw van Duitse afkomst die in Friesland schreeuwen heeft geleerd, is tegen het begraven met het oog op schijndood. Zij wil mij een boek in drie delen lenen waarin staat hoe alles ontstaan is. In verre droom verschijnt mij snachts de Glorievolle Maagd, die ik beloof ter bedevaart te gaan naar Lourdes. Een datum heb ik niet genoemd…

het loslaten van datgene dat zo belangrijk was het loslaten van de gedachte die zo mooi was het loslaten van het gevoel dat zo warm was het beetpakken van de toekomst vol onwetendheid…

'O God', 'O mens', de derde luidt 'O mug' Je zuigt en steekt en kriebelt onverbloemd en danst en galt en bovenal… je zoemt! Die jeuk… die bultjes… altijd vliegensvlug Je bent een kleine pestkop, irritant en ’s nachts maak ik van jou een olifant…

volgt de roep van de dag in het dorp het huis het gelaat van de dingen het spel van de klank van de stem het klaverblad in het winterzonlicht het verlangen naar de plek bij het raam het gevaar van verlies…

In nevelen gehuld zie ik je dagelijks nog lopen, wenkend van die verre overkant. 's Nachts zit je tussen de sterren weggekropen, en bestrooi jij mij met betoverend zilverzand. Ik reik dan vanuit mijn dromen naar boven, vang het op met slechts één hand. Want de andere hand hou ik gesloten, die is voor jou fotootje hangend bij mij aan de wand…

Ik sta op een splitsing, weet niet waarheen, naar rechts naar links of gewoon rechtdoor, ik sta op een splitsing en het is net of ik hoor; het geeft niet waarheen je loopt, kom maar naar mij, dwars door het veld, dat is het enige wat telt. De weg rechtdoor is alleen recht, links of rechts zijn ook niet slecht, maar durf hobbels…

Elk moment een ander gevoel Blij, verdrietig, druk of stil Zoveel factoren.... Warm of kil Genieten, balen, tevreden of pruilend Zoveel situaties...... Lachend of huilend Laat het los, geef alles een kans Voorzichtig een stapje naar jouw balans…

loslaten het mooie moeten loslaten het warme weerloos laten gaan doet verstillen en verkillen alleen verleden blijft bestaan herinneringen zijn geschenkjes voor wie die wil verwerven laten dat mooie leven levend loslaten is een beetje sterven…

als je vasthoudt wat jou loslaat grijp je mis als je loslaat wat vasthoudend een belemmering is kun je vast los gaan…

Ik bedek je ogen met een zwarte lelie, de wereld is er vol van om in te verdrinken, gebaard uit de spirit van de vrije aarde, de zachte moedermond waaruit we zijn ontsprongen. Zij verstond de lessen, die haar zijn ontnomen, ze ontstonden in een achteloos gebaar, private beweging van gefascineerde teksten in altijd gepavoiseerde choreografieën…

Het kan me zomaar overvallen, weemoed omdat de blaadjes vallen, ben niet depri of anderszins, maar als ik die blaadjes vallen zie ginds, kan me zomaar overvallen dat weemoed gevoel, niet depri maar weemoedig, snap je wat of ik dan bedoel? Zodra de zon zijn stralen weer laat zien, is de weemoed weer verdwenen misschien ?…

Kom nader tot de afrekening Maar vergeet mijn ziel niet Drie apen Soit! Maar verloochen je afkomst niet Daar win jij de slag Roem is jouw deel Maar verloochen je afkomst niet.…

Geen weg uit te zien Wijs mij dan naar het nergens Beter dan terug.…

Bang van mijn angsten zoek ik óp wie Freud was. Louter kadavers. In mijn slaap gestoord, weiger ik mijzelf wakker te kussen maar begrijp het wel. Het loopt tegen tweeën; vooralsnog niet…

Het windstille gedeelte van waar jij eens stond tussen de duinen midden in het zand daar is waar onze liefde een einde vond Het windstille gedeelte van de natuur zo mooi en blauw vertelt mij dat het over is het spijt mij ik hou niet meer van jou Door de stilte van de wind die je niet hoort door je tranen wil je zeggen dat je blijft…

als de nacht aan mij voorbij raast en het licht in de ramen mijn ogen tot ontwaken dwingen droom ik nog van de ogen die mij dwongen lief te hebben droom ik nog van de natte lippen die mij kusten en de zachte vingertoppen die mijn lichaam lieten branden en tot grote hitte liet exploderen tot een hemels genot wat was het toch jammer…

ook al zit je in mijn hart, mijn geest zal je nooit vergeten ook al ben je niet meer hier ik zal altijd weten dat je op mij let omdat je dat altijd al deed als mijn lieve grote zus had ik een ladder naar boven klom ik zo omhoog om jou weer naar beneden te halen maar de hemel is verboden gebied voor mij wacht op mij als ik er kom vraag…

ik de kaft van het boek waarin ik jouw mooi spannend verhaal eindeloos hoop te mogen blijven lezen met jouw naam op mijn rug…

anderen vlochten wortels om uit de leem van as op te staan in wat we dachten te delen in de nectar en de ambrozijn door de adem van de deelzaamheid heemtuin onder een wereldstolp in de loten van de boom waar de stam zich vertakt, de wonden zich dichten, geen beknotting van het recht te zijn, tegen de stroming in waar alles zich aan hecht…

elkaar de kleuren die wij kiezen, ze zijn nog lang niet klaar het patroon in onze ogen is een harmonie van twee we vlechten aan de toekomst nemen zo verleden mee wat draadjes zijn gevallen verkleurd nog niet gebruikt deeltjes uit ons leven een kans misschien verbruid die draadjes zijn herinnering fragmenten uit een tijd dat vlechten hechten…

loslaten opkomend afgaand langs de vloedlijn mee met de getijden wegebben gevoelens pijn verdriet komen en gaan drijven mee naar zee loslaten…

Volgt hem slechts tot aan de kim. Niet meer dan een schim.…

Heel weinig blijft er nog van wat in lange zomerdagen ons hart verheugde door zijn klank en kleur. Nu is er vaag de geur van sterven en van dwalen, van weemoed en van scheiden en alles wordt zo traag, zo grijs... Zo vaag en toch zo helder, want wat de echte dingen zijn wordt helder door de glans van pijn en van veel moeten laten...…

als gevolg van het afronden naar hele getallen kan het voorkomen dat de optelsom van de cijfers geen 100 % is NB en daarom haat ik alles wat met boekhouding te maken heeft ……

wat wist hij nu van lijnteelt van terugfokken of outcross voor hem was dit hondsgezeik tegen eender welke stamboom mijn grootvader koos voor een jonge hond met een lange, rechte rug mannelijk moest hij op zijn vader lijken “een reu met moeders trekken is miserie zoeken”, vond hij het was de tijd toen de honden nog gingen ‘staan’ voor…

dode woorden tot leven wekken taal kundige eigen aardig heden laten glanzen in een dodetaalspiegel vierklauwens bijvoorbeeld zo van toepassing in deze tijd…

Geharnast ver van gekooid Vergelijken is nooit overbodig vooral niet als het overtollige is verdwenen De bron van je erger(n)is onuitputtelijk Waar zit de bloedzuiger De luis (op een kale kop) of de vlo (tussen twee nagels) Knip … naar de moraal Je kunt niet beminnen zonder reden heb je leren haten…

ik wist niet dat kakkerlakken indruk willen maken uit een benedenorde van de bidsprinkhanen gecamoufleerd met borstbeeldkop en een verstikkend stinkende rugklier ze vreten dikwijls ook elkander op je raadt het al: na het bidden…