Alle inzendingen over napoleon druppel

Wazig... het ontspringt, rolt, schuift. Het streelt je huid. Subtiel. Met bevende vingertoppen, alsof het je troosten wil. Het valt, het druppelt. Je laat het los, maar je huilt.…

Ik gooi al mijn verdriet in een vergiet Maar zachtjes wegstromen, doet het niet De gaatjes verstopt met liefde en verlangen Zorgen dat mijn gevoelens blijven hangen Wat ik ook doe en wat ik ook onderneem Ik blijf je missen en voel me zo intens alleen Pijn laat het vergiet telkens weer overstromen Met druppels vol emoties en verloren dromen…

Gevangen in de stroom Na het vallen van de boom Drijf ik eenzaam voort Hoopvol in levenverwachting Dan zie ik jou deinend in de massa En wanneer ik je vochtige mond kus Versmelten wij voor eeuwig warm ineen…

een steeds droger wordende plas bloed merkt hij op met een mondhoek lachend mijn grote teen kan het ook Ach wel minder goed van vette letters naar driebaans wegen purperen files op zijn armen gekregen Dan moeder broertje en zusjes gezichten Doen hem walgen van korstige lichten als zij zouden wisten dat hij hier zo zat dit was de druppel…

water drupt, maakt geluid, dat ik niet kan verstaan, tikt verder, verder dan ik mezelf ken, het raakt. diep, alsof het wat vertellen wil, de wil om te stromen, om verder te gaan, verder dan ik mezelf ken.…

Ik ben een druppel op weg naar de oceaan, langs bochtige beekjes vervolg ik mijn bestaan vloei langs rivieren vervolg mijn weg eindpunt van het leven waar verdamping mij doet overstijgen word ik gevangen in een wolk overzie de beekjes, rivieren tot oceanen in hunkering van mijn aardse leven…

Vertederend is het aanzicht van een waterdruppel die naar beneden glijdt over haar schouder Sierlijk voortbewegend verkent hij stukje voor stukje haar prachtige lichaam Subtiel vloeit hij over de naaktheid en voelt hij de warmte van haar huid Verlangend staar ik hem aan Meerdere druppels zullen volgen Hun lot is bepaald Onbewogen laat je…

het zijn druppels druppels van goud je groene ogen sprankelen in de roodgouden zon met het knipperen vallen de druppels als schitterdiamanten op mijn tong, ze zijn warm warm van jouw geluk en… mijn geluk omdat je zo bent mooi en lief…. en in mij je kijkt naar me en lacht… door je natte wimpers heen ik hou van je………

je rozen voorzichtig gedroogd en opzij nu de vaas weer doorzichtig enkel water van mij…

blonde lokken Innige omhelzing door de wind die je meeneemt op een reis vol avonturen Eeuwig zou het mogen duren Fladder met vlinders Plons met de kikkers Duik in het hoge gras Waar de tijd een overmoedige was Hap naar luchtbellen In een dans met kogelvormige vissen Wieg met de bomen Laat je meevoeren in mythische dromen Een druppel…

regen over gras een vrije val verkleurt zich ronduit tot zilver .…

Hé ik voel een druppel. Is het een druppel van geluk nee dat is het niet. Is het een druppel uit de lucht. Ja dat is het. Ah de lucht is vast verdrietig. Ik zing een liedje. Hé kijk daar is de zon. De zon lacht blij en zegt dankjewel tegen mij.…

onder de bomen is het droger daar buigt het gras niet, naast de regen wordt maar weinig nat en loopt de hond niet zo te trekken even staan, even nog ademen zuiverend verlaat de avond thans de dag tot ver in schemeruren leeft de herfst hij laat het water langzaam rijpen op het laatst dat zomerblad…

Een druppel ben ik. Geboren uit een wolk. Geboren om te vallen. Mijn val wordt gebroken door een grassprietje. Ik verdwijn in de grond, met druppels zoals ik. Samen zoeken we verder. We kabbelen. We stromen. Naar de Clerf en de Our. Naar de Moezel en de Rijn. De Noordzee geeft druppels, aan de Atlantische Oceaan.…

Een druppel als een traan die zwaartekracht niet trotseert langzaam glijdt in de kille nacht zich bezeerd aan een strijd uiteindelijk leert verder gaan zichzelf bevrijdt…

de druppels de druppels die jij ons liet – van druilige buien mistig grauw en grijs – van klaterend gelach gul en welgemeend – van zeeën die jij bevoer heinde en ver – van overwonnen stormen zwart en dreigend – van gehuilde tranen om verdriet of geluk – van het kabbelend genieten stil en intens de druppels de druppels die jij ons liet…

verschijnen druppels uit dezelfde ogen druppels op zichzelf gericht blijven druppels zonder zee gezicht In de Ark van ons behoud zal het Licht door druppels schijnen wanneer je op de Liefde bouwt zal Gods regenboog verschijnen op t' kleine kinderhoofd is dat met druppels ons beloofd.…

druppels op het raam de takken bewegen zacht door de koude wind…

druppels in de oneindig zwarte verte hangt vaag een vreemd verlangen naar een geurende bloemenblouse kijkend door de wazige bril van toen zag ik haar steeds door de polder gaan, op weg naar de volwassenheid zwaaiend in een open Lotus Elan beten haar witte vriendelijke tanden een afdruk van vele jaren in haar foto zoute tranen liepen…

De druppels van de fles vallen op mijn voeten. Alsof ik gesommeerd word, zonder vragen me over te geven aan jou. Bescherm jij dan wel mijn koude hart?…

wat is de waarde van mijn aanwezigheid hier op aarde was de kwestie die door de leerling bij z’n zenmeester werd aangekaart de meester antwoordde misschien ben jij wel de druppel die de emmer over lopen laat of eentje van ver daarvoor zonder welke hij ook niet overstromen gaat jij bent de druppel en met vele andere lui zijn we belangrijk…

Nog even volhouden Is wat we horen Ik kan niet meer Wij kunnen niet meer Ik snap het Wij snappen het Onze emmer stroomt over Dit kan niet verder…

het water in het meer schittert licht alsof sterretjes sprankelend dansen het is de vroege zon, nog niet warm die zoekt naar druppels voor een gedicht een eend stijgt plots op zo van nabij gestoord door geritsel in het riet klappend geluid maken haar veren ze zoekt een plek in het verschiet de ringen dwingen het water tot rimpels aangezet…

Ik zocht je daar in het bergdorp boven het zilveren meer waar je zelf nooit was Ik zocht de rimpels van je voorouders van verre verwanten de sporen van ooit In een boerenvrouw zag ik je daar staan warm in de middagzon liep ik er te zwijgen Al in Napoleons tijd schikte het lot dat je geen Italiaanse maar een Utrechtse werd Toch…

' riep menigeen in`t gesloten dichtpaleis toen pas de dichterij begon, `t ging hen als Napoleon die won ook altijd maar de strijd doch éénmaal kwam een and're tijd en ging ons Napje naar de maan juist zo zal `t ook hen vergaan.…

Lodewijk Napoleon Broer van Bonaparte Was kort onze koning De aardige man sprak In z’n beste Hollands Vanaf het balkon van Het Paleis op de Dam: “Ik ben jullie konijn” Bij elke adempauze Juichte Amsterdam: “Lang leve ons konijn” Blij met zoveel bijval Vervolgde de Fransman: “Dag en nacht zal ik Over jullie braken”…

Druppels water vallen. Het regent. Druppels water zweven. Het mist. Druppels water bevriezen. Het sneeuwt. Druppels water condenseren. Het gras drinkt dauw. Druppels schitteren in de zon. Water wordt diamant. Druppels veranderen in stoom, in kraters van vulkanen. Zonder water kunnen we niet bestaan. Geen plant. Geen mier.…

druppels druppels vol water van tranen van verdriet om het verlies van iets dat niet is en niet was niet nu niet later vloeien terug in stromen van tranen vol water in druppels druppels van geluk…

Treurende druppels tegen het slaapkamerraam de natuur weent zacht…

Laat me sterven in gebeden van de wind Laat me doodgaan wanneer de zon de eeuwigheid overwint Laat mijn tranen in de wortels van de bomen verzinken Mijn verdriet zal in de stilte van een rivier weerklinken Maar laat mijn leven verdampen in eeuwige fonteinen van het licht Ik zal bestaan in elke druppel van de regen…