Alle inzendingen over nemen

langs de distels van mijn leven plantte jij een roos en ik verkoos die aan jou te geven…

schenk mij jouw traan puur als kristal laat de glinstering smeken breken haar val open het verlangen waar de schittering raakt spiegel jou liefde sluier haar zacht en sluit die ogen de hunkering wacht ik neem jouw traan aan het eind van de nacht…

Lieve gevleugelde vriend daar hoog in de lucht neem mijn dromen en mij met je mee in je vlucht. Laat ons neerstrijken op het goudgele strand ergens hier heel ver vandaan in een heerlijk warm land. Laat mij schuilen onder jouw vleugels bescherm mij tegen de zon laat mij even kunnen vergeten hoe alle ellende begon…

Grond is vast, grond van oude dagen, vast gevroren last, de wortelen der vragen. Spoorloos verschenen, voetstappen van ons, van de levenloze genen, die vroeg historie spons. Erosie brengt verwarring, wist dat laatste vast, strooit vraagtekens op de branding, dus afscheid lijkt gepast.…

Je stopte met vechten Je was het leven moe Je kon niet meer Je vond het zinloos Waarom nog vechten Als het sterker is dan jij Je gaf de strijd op En liet je gaan Je wou het niet langer rekken Stilletjes naderde het einde En je nam afscheid Van je familie Van je vrienden En van mij…

Kom, laten we gaan dansen Ik neem je vast in mijn armen Het is koud vannacht liefste Daarom ben ik er om je te verwarmen De stilte van nu, is het muziek We hebben niks nodig, alleen elkaar dan Want de wereld is onze dans Die je niet ontspringen kan Morgen is verleden tijd Gisteren moet nog komen Ik neem je mee in mijn wereld De dans van…

aan een traan hangt wat van je verdriet je huilt het weg, maar vergeet het niet de pijn is niet voor de vinder je kan het delen, maar het wordt nooit minder voel het aan en voel met een ieder mee als we dan huilen moeten, dan huilen we zeker met z'n twee…

Den Bosch is veilig, ga er maar eens kijken Vanuit het hele land komen agenten Om in te hakken op de delinquenten Waardoor vervolgens de problemen wijken Men vraagt aan Rotterdam te assisteren Precies op het moment dat ze passeren…

Waarnaar ook maar zijn hart uitging in hoop of stille mijmering bleek te ongrijpbaar in de tijd of viel ten prooi aan wrange nijd. Wat hij beoogde kreeg geen vorm alsof zijn schijnbare levensnorm met regelmaat verminkt, verkracht, elke zekerheid tot twijfel bracht. Verweesd keert hij tot zichzelf weer; geen mens leidt of verleidt hem…

als schaduwen duisteren in tijden van verdriet herinner dan de mooie dingen die je even niet meer ziet weet dat na elke nacht de zon weer warmt met licht om je tranen te drogen van binnen en op je gezicht…

opnieuw onder zand bedolven het hoofd vrij, een mens moet lucht, horen en zien de oudste maant de jongste tot voorzichtigheid als hij zichzelf onderschept vader troost en zegt dat hijzelf ook onhandig is en aan de welwillendheid der goden is toevertrouwd waarop de oudste lacht de vader hulpeloos achterlaat…

Ik neem genoegen met het korter durend graf Van die nog leven en wellicht Al waait de wind Het eeuwig nieuwe kaf in hun gezicht Een laatste keer zich wenden Naar nevels op het groene land het nieuwe licht De eeuwig klare beek uit het gedicht Om mij al ziende vager uit te zenden Ik accepteer ik zak eens Als ook de bodem hen omarmt Voorgoed…

Neem de tijd, wil je me ook zo graag, een leven vol liefde, zij aan zij, overdenk dan eens goed mijn brandende vraag.... hou je nog steeds net zoveel van mij....? Ik steeds meer....…

blijf gewoon maar leven want doodgewoon gaan is toch al een gegeven waar je vanuit moet gaan de moeite die je vroegtijdig neemt blijft alleen steken wie om je weent als uit een nachtmerrie weer ontwaakt verongelijktheid als natuurramp blaakt gelijk olievlekken die leven op de pool zo bedrieglijk mooi daar hoop in school ja zag; omdat…

Onder de gewelven van mijn gedachte door, Struin ik van poort tot poort, Om deze te delen, Met zij die er weet van hebben. Bewust te krijgen, In het Hof van hun gevoel. Vruchtbaar uit te laten komen, Gevoed door wat ik aanreik, De sleutel tot hun deur. Passievol gedreven, Met liefde geopend. Toegankelijk tot een ieder,…

Hoe kan ik je laten gaan Zonder afscheid te nemen. Je ontneemt me alle adem. Jij bent de enige geweest Die me werkelijk gekend heeft.…

Als je ooit besluit om bij me weg te gaan, mag ik dan met je mee ? als je ooit een andere weg in wilt slaan, gaan we toch gewoon met z'n twee je mag me niet alleen laten, anders ontneem je mij m'n kracht de kracht om lief te hebben, de kracht om door te gaan van 't leven te genieten.....…

Neem plaats tussen de herfstkleuren neem in je op al die geuren neem op diep in je gedachten zaten wij daar te wachten te smachten toen zag je mij en we lachten.…

Neem me mee en draag me op de vleugels van de wind over zee ver voorbij de horizon zwevend op de wolken verstoppertje spelend met de sterren als een kind hand in hand reizend door de tijd op zoek naar het beloofde land waar alleen liefde is en geen strijd…

De Maasstad heeft zijn leiders afgekraakt Waar Opstelten geen kauwgom weg kon krijgen Schijnt Aboutaleb soms nogal te neigen Naar dat hij dingen niet altijd afmaakt Hij moet op straat de boel flink aan gaan pakken Dan blijft hij heus nog wel een tijdje plakken…

Leg mijn woorden voor je voeten lees hier, ze vragen hoe ik ooit zou moeten, zonder jou Neem mijn zinnen in je zachte handen hoor ze van verliefdheid vertederd zingen, alle dagen, alle streken in de wind Vlecht mijn letters in je haar en draag ze mee over verre horizonnen Neem mijn zwijgen en hoor me aan: Ik hou enkel maar van…

Ik geef een lach omdat je gaat niet uit blijdschap, maar om herinnering het is goed, en je moet weten afscheid nemen is niet mijn ding.…

Langs groene velden en kleurige weiden Over smalle wegen, langs dreven, weilanden en bossen over dijken en langs meren, voorbij het oude stoomgemaal In de verte kun je er de paardestallen zien staan Enkel vreedzame natuur, van hier en van over de grens, een gevarieerde route zonder einde En ik neem je mee.…

Neem me mee naar de plaats waar alles verdwijnt en is vereeuwigd. Waar alleen de dans van tevredenheid wordt gedanst. Waar bloemen bloeien zoals het leven bloeit zonder dat je ze ziet. Waar vogels zingen die je niet kunt horen. Waar het leven vormloos leeft als een lief onzichtbaar zomerbriesje…

Voor hoe lang Zal het afscheid duren Voor hoe lang Zal het afscheid zijn Afscheid nemen Maakt verdrietig Afscheid nemen Doet zo'n pijn...…

Afscheid nemen is niet leuk, afscheid nemen is niet fijn toch zal het binnenkort moeten en zal jij er niet meer zijn... Straks ben je uit m’n leven verdwenen en dat doet me nu al heel veel zeer. Niet meer met je praten over van alles en nog wat, dat kan straks niet meer. Mam...IK HOU VAN JE! *Gekregen van m’n dochter Bianca.…

wat heb ik moeite met de menselijke maat want wat wil die mij nu nog zeggen geen meetlat om er naast te leggen wat heb ik moeite met de menselijke maat weinig moeite heb ik met mijn lengte voor een vrouw een reguliere maat geen moeite met die menselijke maat maar mijn gewicht is net boven het gemiddelde qua maat niet dat ik daar…

kleineren achter je laten je kunt groeien tot een fijn lief mens vol warmte want dat ben je Bonnie je hebt zoveel moois in je en talenten heb je te over vandaag tel je twintig lentelevens ik wens je heel veel mooie heel veel goede en gezonde jaren toe laat jouw glimlach de belofte van elke nieuwe morgen zijn van harte proficiat Bonnie neem…

Afscheid nemen kon ik niet. Daarvoor is het te snel gegaan. Je bent al oud Maar hebt nog veel te geven. Voor mij en mijn gezin. Nee,ik ben je zuster niet Maar ik ben je dochter…

jouw niet meer te mogen knuffelen je wilt je vrouw immers niet beduvelen nu moet ik afstand van je nemen en kan en mag ik je niet meer claimen het doet zo onwijs veel pijn ik wil gewoon bij je zijn…