Alle inzendingen over nieuwe koers

ik ben op drift los geslagen van de ankers in vrijheid maar ontwricht heb de schepen achter mij zien branden tot verleden en de dood voel me speelbal van de golven verdwaasd en uit het lood zoek naar bakens die mij gidsen vaar op lichten met een strakke koers naar havens waar ik aan zal meren een nieuwe ligplaats uitproberen…

We gaan de energiedoelen niet halen En ons kleine landje loopt zo graag voorop Zo krijgen we de kous weer op de kop Wat zullen Jette en consorten balen En geen mens neemt ze inmiddels serieus Waren ze maar wat minder ambitieus…

Wie niet op eigen kracht een koers kan winnen Verstopt een klein machientje in het frame, Een uitgekiend geraffineerd systeem, Hoezo doortrapt…..hij moet toch wat verzinnen ! Die wint de koers dan met het grootst gemak, Noem mij een sport met nog meer hellend vlak.…

nieuwe keuze dan volgen van het dode spoor…

zichtbaar in het roosvenster een duif ik hoor hem koeren…

op de koers van de wind ligt de zee de regen is zoutig en grijs gerommel schrikt de hemel tot in het slijk zandtapijten herschikken zich traag maar gestadig ze wandelt hier om te ontsnappen aan de rondjes in haar hoofd maar haar dromen stranden telkens weer in de schuimende vraagtekens en de wind die blijft op de koers van de…

het zijn van die dagen dat in alle lagen men vraagt om een antwoord op zingevingsvragen door Socrates, Jezus en Boeddha verwoord het gaat niet meer recht zo die gaat in de zaken wereld waar niets echt is zoals het nu lijkt 't is net wat u zegt we verzetten het baken we gaan overstag nu, het roer moet weer om we gooien…

In het ochtendlicht vangt een houtduif de dag aan met verliefd koeren…

zilveren Engelen met zachte koers Over mijn huis - Waar verderop pijn En dood zo-even aan elkaar Gekoppeld zijn Zweven zij majesteitelijk Zij aan zij En tonen zich gewoon Gelukkig met het zijn…

Ik hoor god zingen als een lijster en koeren als een dikke duif.…

Het zwalkende schip met de koers ver te zoeken ten prooi aan golven…

Duiven koeren blij Arglistig zijn de eksters Vrede nooit gekend?…

nek aan nek geringd koeren twee Turkse tortels samen de lente…

ik hoor een doffer almaar perzisch koeren: koe koe (waar waar)?…

Het licht schijnt op weg tijdens een herfstdag op koers treurt de middag nat.…

Adem condenseert tekent gevoel op het raam één druppel zet koers.…

In dronken toestand Uit koers is geraakt Het geluk heeft ie aan zijn zij: Verdrinken in deze droogstaande Sloot is er niet bij…

deze een nieuw licht werpt gloort er weer een sprankje hoop…

Een troostend gebaar teken aan de wand geen koers op vleugels weggedragen o ouderdom mijn troost.…

de rode draad ontrolt zich als een vaargeul het roer zoekt mijn eigen koers de steven kiest richting…

Voorzichtig schuifelend de eens zo stoere kapitein altijd de koers bepalend drijft hij nu stuurloos rond zijn geest verdwaald…

Leven is zoals het is dat onder ogen zien en je eigen koers gaan varen maakt bewust en geeft rust…

Stormachtig etmaal waait de wind rond dwarrelt blad tot de juiste koers als vriend tot de horizon in het rijk van paradijs.…

ik zag dat jij in loslaten vliegen leerde langzaam probeerde een eigen koers te gaan langs kabels hoogtes verkende die nooit hadden bestaan duikend diepte nam met een scheervlucht langs de maan jouw voeten in de aarde waren al lang verdwenen toch keek ook jij nostalgisch om naar de plaats die jij had betreden…

Cirkel vervolgens traag weer omlaag tot op je poten en begin te koeren. Goed koeren scheelt veel vechten, wie goed koert, koert tien tegen een zijn mededuif het gevecht uit de kop. -------------------------------- uit: 'Schapen nu!', 2001.…

Schokkende koersen: jaren ondermaatse vis en noedelsoep…

Nu mijn dagen geteld zijn streep ik ze voor altijd door teer ik op herinneringen in gezondheid, toen dat nog vanzelfsprekend was passend op mijn tellen geniet ik van alles dat ik nog kan heeft mijn lichaam mij verraden, en zet ik koers tot mijn tijd daar is en ze me komen halen vanuit het licht…

Nu mijn dagen geteld zijn streep ik ze voor altijd door teer ik op herinneringen in gezondheid, toen dat nog vanzelfsprekend was passend op mijn tellen geniet ik van alles dat ik nog kan heeft mijn lichaam mij verraden, en zet ik koers tot mijn tijd daar is en ze me komen halen vanuit het licht…

heb alles uitgeplozen weggedaan in dozen wat niet van waarde was zaken waar ik ooit om heb gegeven die deel uit maakten van mijn leven zij bleken enkel franje versierselen van een andere tijd gekocht uit onbenulligheid ik kijk nu om me heen en nee ben niet alleen jij bent bij mij gebleven storm en rotsen getrotseerd de zuivere koers…

op zondagmorgen hoor ik kerkklokken luiden en duifjes koeren het zonnetje schijnt flets door de gordijnen heen het voelt zo vertrouwd dat gevoel van toen herinnering uit mijn jeugd is weer heel dichtbij jij bent al onder en hoor je druk bezig zijn roepend: kom je ook?…