Alle inzendingen over nocturne

De avond is gevallen; ’t geluid op straat verstomt. Het laatste vogelfluiten bereidt de nacht die komt. Een bord met nog wat eten ligt eenzaam op het blad; het was al ‘n tijdje duidelijk dat je geen trek meer had. En nu heeft dan het donker zich rond ons neergelegd; geen woorden zijn meer nodig want alles is gezegd. Niets hoeft of…

De maan roeit brandend langs 't wolkenrif, en 't bos is paars: vergiftigd. - Poel en half open pad vol hete bramen, fel en rond in geur. De vlakte, een fletse ruiker en de lippen droog; sterren vallen als dauw. Gestalten jagen woest: saters in horden; en hun grijze adem is zichtbaar. Nimfen, bloemwit met groene haren vluchten…

Bij 't opene venster Pierrot, zo bleek Alsof al het bloed uit zijn wezen week, Staat te dromen in 't licht van de maan En Colombine triest, ontdaan, Zit te schreien. Pierrot voelt de honger en kommer niet Want nu van de maan het blank schijnsel vliet Voelt die dichter zich koning te rijk, Maar Colombine zorgelijk Zit te schreien…

Het perron ligt op een bed van grint. De tijd voor vertrek is opgeheven, bovenleidingen teren koolzwart de hemel verbonden met stilte naar grijs verstreken. Een baanvak stopt voor rood licht. Er woedt een storm van ijzer bleek bacchanaal geknoopt om het roekeloos eiland lijnen dat als een zwaar lichaam zwijgt, verzonken in dronken…

De sterren zijn met veel, vanavond. Grote ogen in de nacht: een meisje zwiert haar rok tot bloemen op een dansfeest aan de gracht. Een jongen wankelt door de stad. Zijn benen slepen uit de maat. De stoep ligt slordig langs de straat. Hij heeft zijn flessen leeggedacht. Hij is zijn mooiste woorden kwijt en niemand die zijn pijn begrijpt;…

Hoe zal ik naast je liggen gaan, nu jij, zo stil gedompeld in je woeste roes, je onbewuste feest viert, stiller dan een muis. Mijn onvermoeib’re strijdster voor de vrijheid, die het niet laten kan de fles te legen, een wijle later te hervullen, met wat bloemen uit de tuin. Die zich zonder morren af laat voeren, wegschenkt aan vergetelheid…

Aan de rafelranden van de nacht in 't schaduwrijk zwijmelen verzonkene gedachten in vergetelheid donkerblauw en violet van diepgezonkenheid in sepia en indigo van nachtdoorwakenheid overvaart naar duisternis als tijdelijk anonymus een verblijf incognito naar een etherisch geestenrijk vergetelheid, gezapig slapend in het…

lief, mijn lief ik moet je, wil jou nog beminnen rond de maanlach bij de roep van de uil het blinken van de grote beer lief, mijn lief ik zie straallichtjes een weerschijn langs het hemelsbaldakijn o, hoe vertel ik jou… van de betovering hoe een nocturne mijn hart bespeelt duizend noten in een schildering geluksmoment in…

het vingervlugge duizendnotenspel in razendsnelle duivelse Etudes afgesloten met een Impromptu In Parijs schreef hij tientallen oden aan zijn geboorteland, in Polonaises, Mazurka's schreef hij als om tijd te doden Maar moest ik kiezen, liever een Sonate een Fantasie, Berceuse of Ballade En de onsterfelijke nachtmuziek van een Nocturne…

En vanzelfsprekend zweer ik bij de alchemie van een schlager voor de goede zeden of een nocturne voor de ochtendmens. Maar wat bovenal moet worden aangeprezen is een marsmuziek, jawel een marsmuziek, die de mensheid van marcheren zal genezen. ----------------------------------------- uit: 'Bravissimo!', 1994.…

En vanzelfsprekend zweer ik bij de alchemie van een schlager voor de goede zeden of een nocturne voor de ochtendmens. Maar wat bovenal moet worden aangeprezen is een marsmuziek, jawel een marsmuziek, die de mensheid van marcheren zal genezen. ---------------------------- uit: 'Bravissimo', 1994.…

Waarheen en waarvoor Zingt het in mij aldoor Is het een vesper Of een serenade Is het niet 's avonds Maar rond middernacht Dan is 't een nocturne Waar 'k op heb gewacht En straks volgt dan weer Voor mevrouw en meneer In de moulin rouge Een folie bergère Zoetlief herderinneke Poppe met sinneke Geen grande ballade Maar…

wereld weigert in eclipsen te ontstaan smal, eenzijdig en onheus echtheid weert me rechtstreeks uit dit zijn nochtans wezenlijk als wie ik ben als mens of vrouw of soms -als man trouw aan diens scheppingsdrang lichtvoetigheid verzwaart indien mijn tenen eigenheid ontkennen feilloos doch ontdaan elke daadkracht in ontkenning nocturne…

Gelijk de Nocturne zingt het hart, drijft allerheiligst bij windstil weer de rouw in mijn gezicht, zij is eeuwenoud.. en fluisterd met heerlijke frisse klanken, als een dromerig en romantisch muziekstuk, blaast elke noot zacht door mijn haren, de koele avondwind..…

lakens ziet gevraagd waarom antwoordt hij in triomf ik pluk de dag mijn diepste wezen carpe diem bevlindert dagen de keurige rijtjesmevrouw half twaalf exact gepoetst gewassen in den minne gestreeld pyjama aan nachtcrème aloë vera calendula extract 's morgens fris weer op de bedauwde dag in ze nachtvlindert de wereld ligt open carpe nocturne…

schimmelgrijze duif hapert langs verkrampte armen ontploft haar pluimen korrelkristallen op het lichtste van de nacht bootje vaart kabbelt schuurt pillamp schijnt wind draagt vuur wakkert bootje dooft reiziger rust uit plaveit gescheurde nagels naast zijn eigen jeans zonsondergang over hout en zand pastelpaarse pracht en een duif…

de slaap die zich vannacht iets van mij aantrok liet me vallen. of een ander me nog oppikt wat je niet zien kunt in een donkere kamer, wie je niet ziet ergens meet cirkels eens maar nooit is nu, het vergelijkt weer het ruisen in de bloedbaan met het ruisen daarbuiten -------------------------------- uit: 'Zuurstofschuld', 2008.…

Voordat de avond valt en de nacht genaakt spreidt zich het hemelsblauwe uur tot rust en wederkeer. En wederkeren doet het licht voorafgaand blauw als morgenlicht waarin de vogels zingen; prijst deze nieuwe dag voor ieder is het licht ontstoken tot dat de avond valt.…

en de bulderende zee op afstand schreeuwt verhalen ik luister in één stuk door naar wolkenranden die mijn polderland verstoppen achter zonlicht kolossale gezichten blijken moeders die zingen over koren, veranderlijk zoals zij voorbij drijven hun schorten besmeurd met regensluiers, ogen zonder wimpers, wervelend in elkanders adem bij de nocturne…

Alleen nocturne-muziek riep haar op; een ijle gloed! We konden ons ook niet vermaken met sterren-theater tot Venus knipoogde naar hoogvlaktes, besneeuwde altaren.…

Zij hoeft niet kwaad op te veren; niet nogmaals een Atlantis-zondvloed, als een nocturne vals en guur! Een eenhoorn bij de Hondster, vergezeld van herten, brengen vreemde hunker naar verstaan en verten.…

dek me toe, Osaya bevang me met je adem van hars sluimer in de drang van stilte draag me over aan de goden van weleer het is nacht, Osaya de sterren deemoedig bewaren het geheim van ons verlangen de wind zwijgt over ons lot beken, Osaya hier in het zand van de gestrekte woestijn tieren geen leugens hier is alles waarachtig en…

pijnbomen omringen het ovale plein van Lucca, een samenzijn met jou hier is als een aanslag op mijn piano nocturne no.5, Op.15 nr 1, F.Chopin en verhaalt over onze geliefde streek gelataria’s serveren de heerlijkste koffie en dolces, we nemen de trein naar Siena, kijken onze ogen uit naar elkaar en het landschap, terwijl ik in een tunnel…

voor mij passeer je in gepolitoerde zwarte lak je witte rok klokt achter mij na je thuiskomst, nestelt dag lieve hand, lieve arm als je even langszij komt kust op mijn hoofd, rillingen hoorbaar in de aanslagen blond valt het licht, fragment van een jonge avond hoorbaar de nieuwe vogels door het glas, in akkoorden…