Alle inzendingen over nostalgisch afscheid

hij heeft een belangrijke functie in Nederland behoort beslist niet bij de armenkant toch is zijn levenswijze zeer zuinigjes beetje lachwekkend wel een kroonjaar auto/mobiel nostalgische gaskachel zet 's morgens thee met een ouderwetse ketel/enorme fluit onze premier een echte guit…

Ik herinner mij jou. Die schuine ogen van je die ondeugende blik met daarachter dat immense verdriet. Hoe ik mij steeds verbaasde, over die vreemde combinatie van levenslust en levensmoe. Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…

Te midden, hedendaagse herrie en escalatie, angst en mist nu wordt Bomans relativerende gemist heer en meester van iedere situatie en als kameleon paste hij zich moeiteloos aan en spotlights waren zijn bestaan sterk talent, schrijver, conferencier interviewer, filosoof en cabaretier een persoonlijkheid en al nostalgisch gevoel nu Zonder…

wat tempel er is de geur van zure tepel rebellie zonder hartevuur dove netel kwartel op tafels gedoopt in gierst bij boeren geruild en opgedeeld in kavels besproken niet anders dan gedane zaken in luiletterland duf gepriegel in kantlijnen van schuldeloze burgers met salie in hun gerstenat groene knoppen al uit de tak monsteren…

ik verlang naar de tijd toen geld anders voelde het was meer waardevol ik leefde op water en brood maar ik word nostalgisch als ik terugdenk aan die zeldzame dagen van gebraden kip en rode wijn ik voel een diep geluk als ik een keer in de zoveel tijd kon eten en drinken zoals iedereen niets smaakte lekkerder het leven was goed…

Afscheid is niet erg, je ziet elkaar toch wel weer. Afscheid is niet erg, je ziet elkaar de volgende keer. Afscheid voor een tijd is niet fijn. Maar afscheid voor een tijd doet ook geen pijn. Afscheid voor altijd doet verdriet. Maar afscheid voor 'altijd' bestaat niet.…

Ik zou het je niet moeten zeggen doch als ik je zie lopen hoe terloops het ook maar is dan slaat het dubbel over is er even geen weten van hoe me te houden met de kraag omhoog duikend in de koude schuil ik voor de ontdekking glimlach en traan een voorbije tijd van samenzijn jij, nostalgisch bestaan.…

het zijn de tandjes die voorzichtig proeven in de groeven van het oud vinyl hun impulsen geven aan het mengpaneel dat tonen switcht waarmee de versterker blitst met doorleefde muziek waar het nostalgisch verdriet in krassen en haperingen als liefde en pijn nog voelbaar zijn ben zuinig geweest op hun hoezen boordevol herinnering…

Ik bestempel het oude postkantoor, als het meest geliefde pand dat ik ken, omdat ik nostalgisch ingesteld ben, en tot de oude stempel behoor. Vaak stond ik voor het loket te dromen, en liet er liefdesbrieven afwegen, waar velen rode oortjes van kregen, zodat ik goed uit de bus zou komen.…

twee blauwe houten klapstoelen achtergelaten op de vlonder de boot in dezelfde kleur ligt op zijn kop ernaast ook op het droge getrokken. gereed om ze op te bergen voor een volgend seizoen een nieuwe zomer…. stil kijk ik uit over het meer het is of ik de echo hoor van kinderen die hier lachten zwemmend in het koele water op de klapstoelen…

Mijn lichaam nu verzonken in het aardse, de ogen gesloten de mond gesnoerd. En Ik ben in stilte verheven.In afwachting op een nieuw leven. Mijn ziel verlaat weldra het stoffelijk lichaam, dit door de tijd geschreven, mijn dood is geen dood maar het is overgegaan naar een nieuw leven, laat mij gaan in vreugde en blijdschap, met een lach en een traan.…

ik zag dat jij in loslaten vliegen leerde langzaam probeerde een eigen koers te gaan langs kabels hoogtes verkende die nooit hadden bestaan duikend diepte nam met een scheervlucht langs de maan jouw voeten in de aarde waren al lang verdwenen toch keek ook jij nostalgisch om naar de plaats die jij had betreden…

zij hadden Er voor doorgeleerd - Wilden niet weten Wat nostalgie kan Doen met het menselijke zijn - Verwarmende gedachte Niet alleen in het brein Maar zoals nu is Vastgesteld in heel de Mens - geest En lichaam die Onlosmakelijk verbonden zijn N.a.v. wetenschappelijk onderzoek naar de lichamelijke effecten van nostalgische…

De stal een kribbe en wat hooi beesten in de plooi een zacht verwachten nachten die stil zingen dat het vriest en kraakt een gedachte flonkert die aan vrede raakt de boom heeft al de stal beworteld glinstert in de sneeuw zijn schone schijn nostalgisch groen de geur van dennen maar kunst wint snel terrein kerst zal binnenkort een…

de stal een kribbe en wat hooi beesten in de plooi een zacht verwachten nachten die stil zingen dat het vriest en kraakt een gedachte flonkert die aan vrede raakt de boom heeft al de stal beworteld glinstert in de sneeuw zijn schone schijn nostalgisch groen de geur van dennen maar kunst wint snel terrein kerst zal binnenkort een…

Afscheid dat bestaat niet…

Afscheid doet altijd pijn maar zonder afscheid zal het nooit over zijn afscheid nemen is een ritueel heel essentieel want afscheid nemen is ook afscheid geven het is een einde maar ook een begin van een nieuw leven voor allebei…

De nacht verdween en de zon liet zich zien Na die plechtige dag er voor. Waar je treurde om hen, die leefden met ons En die je zo maar opeens verloor. Maar weet, dat degene die je mist niet voor goed er niet meer is, Want eens zal je weer bij elkaar zijn. Je bent in Gods hand, je verdriet is voorbij Om eeuwig gelukkig te zijn.…

dag vader hier is uw zoon ik heb papier en een potlood maak maar een schets van de wilde eenden in de lucht ze worden vast vloeiend van lijn of komt er een onderbreking bij alles wordt onnodig verfraaid er is weinig nostalgisch aan lukt het een beetje met de schets of glijdt het potlood langzaam tussen duim en wijsvinger weg dag vader…

hoe jij ook smult van speculaas en kikkertjes van marsepein of juist van prikkertjes met kaas en zilveruitjes in azijn hoe hard je tript op trending tweets op spotify en pinterest of juist op zo’n nostalgisch iets als een fanfare blaasorkest hoezeer je uitkijkt naar de cross met helmpje op in volle vaart of naar het rijden door het bos…

kuiven zijn weer gladgestreken kistjes achteloos weggesmeten orde klinkt als een refrein maar af en toe jankt een gitaar krijgt het drumstel weer de stuipen in een spasme van voorheen dansen beat en rock hun ruige tijden in een nostalgische revival van provo en de flowerpowermeiden de sax klaagt weemoed en huilt langzaam uit als vergane…

in de ondoordringbare ochtend mist waarin het dauwen van de regen overschaduwd wordt door de stralen van de zon die zich bevind aan de horizon zonnebloemen zo mooi en groot in het pure beleven is dit schilderswerkje een nostalgische en romantische associatie met landelijke en romantische tafereeltjes het juweeltje van deze prachtige natuur…

Vaarwel, Clary. Ik wens u geen geluk. Zoiets klinkt dom, bij hen reeds die het menen. Gij hebt u goed verkocht. Maak u niet druk over de rest: want àlle mensen wenen. Uw huis was klein. Uw heer heeft het vergroot. De bron van zijn fortuin heet niet te stelpen. Uw roem wordt groot en duurt wel tot zijn dood. Uw ziel is klein. Ik kon het niet…

Nu we vandaag voorgoed Afscheid van jou hebben Genomen en weten dat We je verschrikkelijk Gaan missen - is er Terwijl ik aan jou denk Opeens dat blaadje Dat ritselt in de wind En is het alsof jouw Hand van liefde me van Zo ver zachtjes aanraakt…

Wanneer ik daar door dat laantje loop stil mijmerend over de vergane dag met zachte stap, dat bergje oploop, steeds nader dichterbij... dan denk ik aan jou mijn liefste dier, slapend in het zilte gras, slaap rustig, slaap zacht, onze herinneringen blijven daar waar geen mens weet hoeveel jij voor me was... Hoeven lopen over je vergane…

Geluid dat verstomde, Lawaai dat niet langer is Zo lang eigen, Zo lang vertrouwd, Donker dat de dag Verdrijft al voor Ze begonnen is - Verlies, leegte, Een gat in onze kring, En als we afscheid Van je nemen is er Toch weer licht, Zon die alle donker Verdwijnen doet, Het maakt ons afscheid Van jou een beetje mild, Bij…

Goed, dan weet ik dat Jullie zijn met z'n drieën, zie ik Ik wil graag met jullie kennismaken Dit voel ik dus bij het afscheid, Elisabeth Is dit alles? Dat moet ik wel zeker weten Ligt er niet nog meer in een hinderlaag te wachten?…

Stoffelijk niet van deze wereld verankerd in hart en nieren levendig in volle weerbaarheid, geen diepe smart, een sterke eigenheid valt niet uit de toon onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een zekere dood ontsproot zich het dichterlijk talent een eigenschap waarvan iedereen genoot waarin een creativiteit wordt herkent had hij niets…

de zon gaat onder maar weg is ze niet ze blijft ons verwarmen zolang wij met liefde de wereld omarmen laat mij die zon zijn elke dag laat mij je troost zijn ik zend je mijn stralen mijn eeuwige cirkel mijn groet mijn zonneschijn…