Alle inzendingen over oksel

nieuwsoortige sportcomplexen ongerijmd een beetje als een bever in een lingeriezaak wat een zever ze staken er gekscherend de sneer in de krul caprioolde in de snorren ze roerden nog even door het water Ze bouwden zich een comfortabel paradijs lepelden lustig verder met hun grote slof dreven op boomstammen takken en twijgen onder de oksel…

zee Toen wij het strand bereikten Was het reeds gezellig druk En al struikelend over losse Maar ook vaste ledematen Kreeg ik eindelijk een rustig plekje in de gaten Kijk, er is nog ruimte op de zesde laag, Sophie Daar, tussen die sint-bernard, die bochel en die knie Mijn hoofd lag comfortabel Op een dubbele onderkin Mijn neus stak in een oksel…

spijtig hijgend stond ik daar tot ik plots in een oksel van het pad, dat ik tot dan bestegen had, een nederige plaatsvervangster ontwaarde, zedig gebogen stond ze vast in de aarde, niet van zins zich te laten plukken, zodat ik haar aan de berg moest ontrukken.…

Ze zijn verstopt achter min-tien en je oksels stinken als de gracht. Je haar is steil en piekt aan alle kanten. Je hebt een snor en zelfs een baard. Je voeten zijn zo groot als planken en in je manieren ben je grof besnaard.…

Haar zwanehals Haar trots gezoem Haar pirouette in de cel Tot zover het sprookje Zo staat ze doofstom te staren Gewenteld in verveling Gehecht aan haar gril Gewend te wachten op barbaren Zo oefent ze zich in vergeten Haar eigen tepels strelend Op pantoffels van wol Teennagels die naar binnen groeien Zweetkringen rond de oksels…

Ik snuffel aan elk kroonblaadje, zoek verborgen geuren op intieme plekjes, maak een rozeknopje in z’n oksel van lieve zuigzoenvlekjes. Ik drink de nectar uit zijn kelk, laat zoet vocht m’n zinnen verdoven; streel z’n stijl, stempel en stamper, bestuif en word bestoven.…

de radio staat knalhard aan gore wc’s als eindeloze rijen desolaat verder gaan zuchtend zieken schelden bidden ze om koele regen aangekomen storten ze ter aarde staan ze in de zee zwemmen kan niet vervuild water drukte muggen prikken ze slapen hangend kijken bij de buren terwijl ze likken stomme slome pikken hangen slap van hitte heimwee oksels…

staart en rent en staat hij tussen veen en kleimoeras tussen bos en gras het log gewei als een kroon die zijn jaren verraadt zich plechtstatig vertakt zwellend in een basthuid hij schraapt de schilfers weg het kriebelt als oud zweet de lente plukt zijn borst en kop kaler de vacht vervliegt in vlokken 2 hij spaart zijn adem in de oksel…

languit ligt ze ontspannen op haar zij vingertoppen bevallig op haar hoofd waardoor ze uitdagend haar schemerharige oksel toont met een lichte spot kijkt ze hem aan, beloftenvol, dronken wordt hij als zij hem tergend traag ontdoet van kleren en ze wegwerpt langs haar schouder een voor een zelfs met barenssporen oogt zij…

groots in klein en er is woordeloos gebaar van diep verstaan herkennen in verwachtingsogen in 't zelfde diep verlangen en dezelfde pijn mis ik jouw kroelen door mijn haar het beest in jou en ook het weerloos kind, de harlekijn jouw ode aan de liefde in stamppotjes bezongen je veel te grote grenzeloze dromen mijn plekje in de holte van jouw oksel…

Daar in die hoek ligt onze dodenakker in de oksel van de nacht waar allen vrij zijn van gejakker; het omhulsel van ons voorgeslacht. Een parasolmier in zijn laatste epos stort van de schouder van een soortgenoot in de diepte van de chaos van de schimmelkamer van de dood. Het neerzetten van schotten helpt de infiltranten mee.…

De merel op het nest In de oksel van een berkenboom. ik zie nog zijn angstig oog. Maar hij vloog niet weg, hij bleef bij zijn eitjes. Door jou kon ik het zien, anders was ik voorbijgelopen misschien. Maar jij genoot, en ik met jou. Al had ik hinder van de muggen. Die hadden het op mijn blote benen voorzien.…

't Zijn hallu tijden, raar en cinatoir, A zo los van part en bi van zar En sur heel ver van vreemd en realistisch Hoe ab is eigenlijk 't nieuwe normaal? Kijk, Af staat in z'n kamer nu gezonderd En Qua weet zich geen raad met vriend Rantaine Het Île de la Cité ligt in de Seine En Pa boekt uit balorigheid een Rijs Voor zoonlief Co…

Sandalwood, olijven en geitenkaas omarmen vriendschappelijk verse wafels van Goudse stroop Schreeuwende bakbananen tussen bloedende mango's Het alledaagse stadsrumoer kust geuren van plantages en moerassen zonder muggen en malaria Pruiken worden gepast, stoffen afgemeten Er is alles om wat krult snel steil te straighten Ter hoogte van zwetende oksels…

M'n oksels zonder knoflooktuin, Apotheeker! Heb je nog aluin? Zweeten, zweeten, zweeten! Al gutsend aan 't ontbijt, Hij die hier lekker wilt geuren, Ontmoet hier slechts vriend geit. Arabieren, muzelmannen en Chinezen, Stinken in een week, Net zo hard als jij zeilt, Heen en weer naar Sneek.…

even heel diep ademhalen Die rose kousen en dan ook nog die sandalen De gele bloemenjurk hing loodrecht langs haar lijf "Oh jee", riep Greet "Guttegut daar gaan we dan" En ze kroop bij deze woorden Lekker dicht tegen me an Een lucht van mottenballen hing er om haar heen Dit was nou niet de wildste frisheid van limoenen En rond haar oksels…

weet je en jij mij - al meer dan duizend jaren alleen de slangenkuil die wist ik niet tot na die nacht waarin wij spiegelend en naakt elkaar zo tederdicht beminden dat slaap ons niet kon vinden en wij dreigden te verdrinken in onze spiegels van de ziel kom maar - zei je - kom maar kruip maar heel dicht - toe nou maar in de holte van mijn oksel…

met jou heb ik een eilandje geschapen de golven flirten in extase met het zand de dagen zijn zo groots - te groots om te verhalen en in de verte uit de blauwe lucht daar klinkt de pastorale jij vlecht jezelf in mij en ik poëtisch jou arcadisch in mijn sferen  zo dichten wij elkanders ogen en drinken nectar uit het hart in jouw oksel lig ik naakt…